114
görәndәn sonra saflığım qalmadı. Tәravәti güllә
ilә vurduqdan sonra sәni dә vurmaq istәyib.
Manyak imiş o!
- Dayan, dayan! Tәravәti güllә ilә vurub?!
Uyğur?!
- Hә!
- Yox, yox! Hanı Tәravәt, sәn dәli omusan nәdi?
Möhkәm әsәbilәşdi. Çığırmağa başladı. Yerindәn
qalxmaq istәyәndә keçirdiyi stress vә ağrının
şidddәtindәn huşunu itirdi. Kәnan qorxaraq
hәkimi çağırmağa qaçdı. Amma hәkim çığırtını
eşidib özü gәlmişdi.
- O ayıldı! Ayıldı vә....
- Vә siz dә hәr şeyi bir-bir ona başa salmağa
başladınız. Nәticәdә o, dәhşәtә gәlib ayağa
qalxmaq istәyәndә özündәn getdi, hә?!
- Hә!
- Olmaz, Kәnan bәy! Axı mәn sizdәn xahiş elәdim
ki, çalışıb hәlәlik hәr şeyi ondan gizlәtmәk
lazımdır. Burnunu qanamağa qoymaq olmaz.
Ona sakitlәşdirici vurun, bir az da yatsın. Qanı
tam laxtalanana qәdәr.
- Baş üstә.
- Siz isә Kәnan bәy, yenә dә xahiş edirәm,
oyananda yalnız bizi çağırın. Danışdıq?!
Kәnan günahkar-günahkar başını yellәdi. Lamiyә
xanım işini bitirib, aşmış borunu düzәldәrәk
Kәnana baxdı vә:
- Sizin dә burnunuz qanayıb, üstündә sıyrıq var,
bant vursaq pis olmaz, – dedi vә xalatının
cibindәn çıxardığı bantı qanamış yerә vuraraq
downloaded from KitabYurdu.org
115
gülümsәdi. - Deyәsәn, xәstәmiz öz burnunun
acığını sizdәn çıxıb axı?
Kәnan otaqdan çıxan Lamiyә xanımın arxasınca
baxıb, onun dediyi son cümlәni xatırladı vә
özünü qınadı: “Burnunun acığını mәndәn çıxıb?
Dayan... Dayan... Bәlkә Yaşar bayaq danışanda
Elmәddini nәzәrdә tuturmuş? Tfu...bәs bu mәnim
ağlıma niyә gәlmәyib? Burda yüz faiz o alçağın
barmağı var. Yaxşı, onda Uyğuru niyә tutublar?
Yoxsa... Bütün hallarda Yaşarın özünә gәlmәsini
vә sağalmasını gözlәmәk lazımdır”.
***
Elmәddin gecә quşu kimi yenә dә yatmamışdı.
Sevinclә “qәlәbәsini” qeyd edirdi: “Mәn әsl
rejissoram. “Tamaşaçılar” mәnim ssenarimә
tamam inanıblar. Planlaşdırdığımdan da yaxşı
alındı. Istәdiklәrim hәyata keçdi. Hәm burnunu
sındırdım, hәm dә qürurunu. Düzdü, “içәri”
girmәdi, amma ondan da yaxşı oldu. Bәs dostu
“içәri” necә düşüb? Bax, bunu heç cür başa düşә
bilmirәm. Amma bu, ikinci dәrәcәli mәsәlәdir.
Mәnim üçün әsas o idi ki, Yaşar pis günә düşsün.
Indi o pisdәn dә pis gündәdir...”
Elmәddin dünәndәn dostlarına ziyafәt verirdi.
Fikirlәşirdi ki, bununla onların qarşısında özünü
tam sübut vә tәsdiq edib. Baş verәnlәri indi dә
Ziyankarla müzakirә edirdi:
- Mәni görәndә qaçıb әlimdәn öpmәk istәyәcәk.
Hәlә bu harasıdır?! Onun var-yoxunu әlindәn
downloaded from KitabYurdu.org
116
alacam. Hәr burnu göynәyәndә mәn әmisi
yadına
düşәcәk.
Indi
bundan
sonrasını
planlaşdırmaq
lazımdı,
Ziyankar.
Fikrindә
plandan-zaddan var? Varsa, de gәlsin...
***
Çömәlib oturmuşdu. Hәr tәrәf qaranlıq idi.
Divarlar, qapı, tavan, döşәmә - hәr şey nәmişlik
iyi
verirdi.
Içәridә
metr
yarımlıq
dәmir
“çarpayıdan” başqa heç nә yox idi. O, dizlәrini
qucaqlamış halda baxışlarını qapının üst tәrәfindә
içәri nәzarәt etmәk üçün qoyulmuş gözlüyә
zillәmişdi. Artıq neçәnci dәfә idi ki, polis maşınına
mindirilәrkәn Danulduzunun onun arxasınca
tәәccüblә baxıb qışqırmasını, bacısının yaralı
şәkildә yerdә uzanmasını, dostunun huşunu itirib
halsız vәziyyәtdә qalmasını xatırlayırdı. Cәmisi
bir neçә dәqiqә çәkmiş bu sәhnәlәr reklam çarxı
kimi beynindә hey fırlanır, dayanmaq bilmirdi.
Heç nә vaxt dayanacağı da bәlli deyildi. O qәdәr
sarsılmış, keylәşmişdi ki, fikirlәrini düz-әmәlli
cәmlәyә dә bilmirdi. Amma bütün bunlarla
bәrabәr qәlbindә qәribә bir sakıitlik vardı. Bu
sakitlik onda dünәn axşam yemәyini gәtirәn
nәzarәtçinin
sözlәrindәn
sonra
yaranmışdı.
Nәzarәtçi ona bacısının әmәliyyatının uğurlu
keçdiyini vә әsas tәhlükәnin artıq sovuşduğunu
bildirmişdi.
Uyğur heç kimlә danışmırdı. Mayor Dadaşovun
sorğularına isә eyni cümlәlәrlә cavab vermişdi.
downloaded from KitabYurdu.org
117
Tәbii ki, tәcrübәli zabit onun dediklәrinә inanacaq
qәdәr sadәlövh deyildi. Elә bu sәbәbdәn dә
Uyğuru dilә tuturdu ki, o, daşı әtәyindәn töküb
hәr şeyi sәmimi şәkildә vә olduğu kimi etiraf
etsin:
- Gәl, özün-özünә pislik elәmә. Sәninlә bağlı
müәyyәn araşdırma aparmışam. Bilirәm ki,
yaxşı, tanınmış hәkimsәn, heç kiminlә dә, necә
deyәrlәr, işin olmayıb. Әsas uğurların da hәlә
qarşıdadır. Ona görә dә, tәrslik elәmә. Hadisә
barәdә bildiklәrini danış ki, sonradan nә sәn
peşman olasan, nә dә biz.
- Mәn bildiklәrimi demişәm, özü dә bir neçә dәfә.
Heç bir әlavәm yoxdur.
- Onsuz da, Yaşar ayıldıqdan sonra ondan da
ifadә alacağıq. Bacının sağ qaldığını da unutma.
Necә bilirsәn, onlar da sәn deyәnlәri deyәcәklәr?
- Başqa heç nә demәyәcәm...
Yorğun vә yuxusuz olsa da, yata bilmirdi. Heç
Dadaşıovun
tapşırığı
ilә
verilәn
adyal
vә
döşәkcәdәn dә istifadә etmirdi. Kürәyini soyuq
divara söykәyib oturur, hey fikirlәşirdi. Amma
getdikcә yorğunluq, yuxusuzluq öz işini gördü vә
Uyğur elә oturduğu yerdә yuxuya getdi...
Mәhkәmә Uyğura bir neçә il cәza kәsmiş vә o
gündәn xeyli vaxt keçmişdi. Yaşar bu illәr
ә
rzindә bir dәfә dә olsun, onun yanına
gәlmәmişdi. Halbuki Uyğur hәmişә yalnız onun
barәsindә fikirlәşirdi. Lap elә indi olduğu kimi.
Birdәn nәzarәtçi kameranın qapısını açıb “yanına
gәlәn var, hazırlaş” - dedi. Uyğur onun müşayiәti
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |