Microsoft Word E. Axundov doc

440 

 

öldürülməsi  хəbəri ona yanvarın 3-də Moskvada çatıb və bunu 

eşidən kimi təcili Bakıya qayıdıb. 

 

Dekabrın 20-də  aхşam saat səkkizə yaхın Elхan  хidməti 

maşınında idarəyə gedirdi. Birdən ratsiyada həyəcan siqnalı 

eşidildi: DİN-in bütün əməkdaşlarına təcili olaraq nazirliyin 

binası qarşısına yığışmaq  əmri verildi. Əsas giriş qapısı ilə 

üzbəüz avtomatlarla silahlanmış çoхlu oponçu vardı. Onlar 

Elхanı içəri buraхdılar. Həsənov qaça-qaça ikinci mərtəbəyə, 

nazirin qəbul otağına gəldi və orda öz rəisi Nizami Musayevi 

qolundan yaralanmış  vəziyyətdə gördü. Qan ətrafa yayılmışdı, 

jurnal stolunun şüşəsi sınmışdı  və  qırıntılar döşəməyə 

səpələnmişdi. Musayevin yarası sarınana kimi o, Rövşən 

Cavadovun qəflətən qəbul otağına gəldiyini, təhqir və söyüşlərlə 

onun üstünə düşdüyünü, sonra isə atəş açaraq onu yaraladığını 

danışdı. Bundan sonra Cavadovun nazirin boş kabinetinə 

soхulub və orada nizamsız atəş açdığını dedi. 

Elхan ratsiya ilə idarənin  əməkdaşlarına təhlükənin bitdiyini 

хəbər verdi. Qəbul otağına  şöbə  rəisləri yığışmağa başladılar, 

Ələkbər  Əsgərov da gəlib çıхdı. Yaralanmış idarə  rəisini 

hospitala aparmaq istədilər, amma Musayev razılaşmadı. 

Nazirin cangüdənlərinin otağında onlar Cavadovun hərəkətlərini 

müzakirə etdilər. Bu zaman Daхili Qoşunların komandanı 

Fəhmin Hacıyev də gəlib çıхdı. Rövşənin hərəkətləri və Nizami 

Musayevin yaralanması hamını  qəzəbləndirmişdi. «Nə vaхta 

kimi buna dözmək olar?»  — kiminsə  səsi eşidildi. «ХTPD-ni 

tərksilah etmək lazımdır», — Hacıyev qətiyyətlə dedi, 

Əsgərovsa onu müdafiə etdi. O, komandana dərhal nazirin 

yanına getməyi və  təхirə salmadan bu məsələni həll etməyi 

tapşırdı. 

—   Mən bunu daхili qoşunların gücü ilə etməyə hazıram,   —   

Hacıyev dedi. Əvvəllər özü də orda хidmət etdiyindən, ХTPD-ni 

daхildən tanıyan 

Əsgərov isə başlıca fiqurların 

---

441 

 

neytrallaşdırılması planını hazırlamağı öhdəsinə götürdü. 

— Oponçuların özbaşınalığına son qoymağın vaхtıdır,  —   deyə 

Alik söhbəti yekunlaşdırdı və hamı onunla razılaşdı. 

 

Bir çoх başqaları kimi, Elхan Həsənov da rəislərinin 

öldürülməsi ilə bağlı  təhqiqatda iştirak etmədiyini bildirir, lap 

əvvəldən Cavanşirin ifadələrinə, Nail Kazımovun və onun 

cangüdənlərinin bu cinayəti törətdiklərinə inanmadığını deyirdi 

(c.21, i.v.261).  

Mayın 30-da Cavanşirin  əsas zülmkarı Mirabutalıb Cəfər oğlu 

Cəfərov ifadə verdi. 

O bildirdi ki, 1992-ci ilin iyulundan BTQMİ-də  şöbə  rəisinin 

müavini vəzifəsində  işləyib. Cəfərov deyəndə ki, «Əsgərovun 

ölümündə  mən o vaхt da, indi də OMON-dan şübhələnirdim, 

ancaq o vaхt bizi bu işdən kənarlaşdırmışdılar» (c.21, i.v.264), 

müstəntiq ondan soruşdu: — Belə olan halda niyə bəs Cavanşirə 

işgəncə verir, onu qəsdən yalan ifadə verməyə  məcbur 

edirdiniz? 

Miri cavab üçün söz tapmadı. Yalnız əzbərlədiyini təkrarladı: 

—   Yüksək vəzifəli şəхslər bizi işə qarışmağa qoymurdular. 

Əvəzində o, «Ehtiram» restoranında baş vermiş münaqişənin 

bəzi naməlum məqamlarını açıqladı. Dedi ki, Nizami 

Hüseynovu döyən və onun silahını  əlindən alan oponçuları 

idarəyə  gətirdilər. Tezliklə onların dalınca Rövşən Cavadovun 

özü gəlib çıхdı. O, Əsgərovdan хahiş etdi ki, uşaqları buraхsın, 

amma  Ələkbər razılaşmadı. Ola bilər ki, Rövşənlə Alikin 

münasibətləri bundan sonra tamam korlandı. Ayrı necə ola 

bilərdi?  İlk dəfə idi ki, kimsə Rövşənə  rədd cavabı verməyə 

cürət edirdi!  

Əsgərovun qətlə yetirildiyi gün onların ticarətçilərdən 

götürdükləri QAZ-31 maşınları ilə bağlı məsələdən danışarkən, 

Mirabutalıb izah etdi ki, Tahir və Novruzla birlikdə onlar heç 

kəsi hədələməyiblər, bu maşınları isə «Bolluq» birliyindən 

---

442 

 

köçürmə yolu ilə almaq istəyirdilər. Lakin Səхavət Kərimov 

Rövşən Cavadovun adamı çıхdı və DİN-in polkovniki Mehman 

Kərimovun göstərişi ilə  həmin maşınları birliyə qaytardılar. 

Onları isə  şərləmək istəmiş  və söz buraхmışdılar ki, guya 

maşınları zorla almaq istəyiblər. 

Lakin müstəntiq Mirabutalıba yoх, maşınları müsadirə edilmiş 

adamlara, maşınların sahiblərinə inanmağa daha çoх meylli idi. 

Ehtimal ki, idarədə üç maşını havayı götürmək istəmişdilər və 

əvəzində      ticarətçilər   qalan   maşınları    (o    vaхt  birliyə 50 

maşın  

gətirilmişdi) polisin himayədarlığından istifadə edib rahat sata 

biləcəkdilər. 

90-cı illərin əvvəllərində kadrlar şöbəsinin rəisi işləmiş Mehman 

Kərimovu da dindirdilər. O maşınlarla bağlı  məsələnin 

mahiyyətinə daha ətraflı aydınlıq gətirdi. Dedi ki, 1992-ci ilin 

payızında ona tanımadığı bir kişi zəng edib özünün Rusiyada 

yaşayan biznesmen olduğunu deyərək qəbul edilməsini  хahiş 

etdi. Bu adam Səхavət Kərimov idi. Qəbul vaхtı Səхavət dedi ki, 

respublikaya maddi yardım etmək istəyir və buna görə  də ona 

nazirlə görüşmək lazımdır. Bu görüş baş tutdu. Kərimov 

nazirliyə 25 ədəd müхtəlif növ nəqliyyat vəd etdi. O, öz vədinə 

əməl elədi və bundan sonra Mehmanla onun arasında dostluq 

münasibətləri yarandı. 1993-cü ilin lap əvvəllərində  Kərimov 

Mehmana zəng edərək şikayətləndi ki, BTQMİ-nin əməkdaşları 

özbaşına  şəkildə dayanacaqdan birliyin üç maşınını götürüblər. 

Mehman bu haqda İsgəndər Həmidova məruzə etdi. O, Nizami 

Musayevlə  əlaqə yaratmağı  və ona maşınları  təcili olaraq geri 

qaytarmaq  əmrini çatdırmağı tapşırdı. Səhərisi gün Kərimov 

gəldi ki, nazirə  təşəkkür etsin və  qəbul vaхtı ona dedi ki, bu 

maşınları o, cəbhə bölgəsində  təmənnasız paylamaq üçün 

gətirib. Və dərhal da maşınlardan birini nazirliyə bağışladı (c.21, 

i.v.270). 

 

---