224
O, şəklə baxır – O, baxır şəklə (tamamlıq)
O, yaxşı oxuyur – O, oxuyur yaxşı (zərflik)
Yaz gəlir – Gəlir yaz (mübtəda)
Rus dilində tabeli mürəkkəb cümlələrdə bağlayıcı
əvəzliklərdən ( “который”, “где”, “когда”, “как” və s.) is-
tifadə olunur və adətən budaq cümlə baş cümlədən sonra gəlir.
Bu qayda da rusdillilər tərəfindən türk dilində “sınaqdan
keçirilir” və ədəbi dilimizə yad “hansı ki”, “harada ki”, “nə
vaxt ki”, “necə ki” və s. ifadədələrdən yersiz istifadə olunur.
Halbuki, bu zaman uyğun feili sifət tərkiblərindən istifadə
etməklə, geniş sadə cümlə qurulmalıdır. Məsələn:
Mı idyom tuda, qde on rodilsya
Biz ora gedirik, harada ki, o, doğulub (səhv)
Biz onun doğulduğu yerə gedirik (düzgün)
Day mne kniqu, kotoraya mne nravitsya
Kitabı mənə ver, hansı ki, mənim xoşuma gəlir (səhv)
Xoşuma gələn kitabı mənə ver (düzgün)
Milli varlığımızın əsas ünsürü kimi ana dilimizi qorumaq,
yaşatmaq və yüksəltmək müqəddəs borcumuzdur. Bunu dərk
etməyən, milli hislərdən məhrum şəxslərin qiyməti unudulmaz
şairimiz Tofiq Bayramın “Ana dili” şeirində gözəl verilmişdir:
Qalxıb Şahdağına söz istəyirəm,
Çatsın hay-harayım dinləyənlərə,
Mən nankor deyirəm, nacins deyirəm
Öz ana dilini bilməyənlərə!
Bu dil şirinlikdə şərbət kimidir,
Saflığı qorunan sərhəd kimidir,
Anamız Vətən də qürbət kimidir
Öz ana dilini bilməyənlərə!
225
Beyninə girmədi, ana öyüdü,
Əsilsiz yaşayıb o küt böyüdü,
Görüm haram olsun ananın südü
Öz ana dilini bilməyənlərə!
Bu gün azad dilli Azərbaycanam,
O taylı, bu taylı vahid bir canam,
Baxır ögey kimi ağbirçək anam
Öz ana dilini bilməyənlərə!
Nankorun qızıldan olsa dirəyi
Dar gündə millətin olmaz gərəyi.
Haramdır Vətənin halal çörəyi
Öz ana dilini bilməyənlərə!
Türk xalqlarında ortaq ədəbi
dil problemi
Türk xalqlarında hər cəhətdən ən çox inkişaf etmiş ədəbi
dil Türkiyə türkcəsidir. Belə ki, yazılmış elmi və bədii
kitabların sayına, elektron vasitələrdə istifadəsinə, dövlət dili
kimi inkişaf səviyyəsinə, həmçinin bu türkcədə danışanların
sayına (80 milyaona yaxın) görə bu ədəbi dil digər türk
ləhcələrindən xeyli öndədir. Ona görə də məhz Türkiyə
türkcəsinin ortaq ədəbi dil kimi qəbul olunması daha real
görünür. Lakin o da məlumdur ki, müasir Türkiyə türkcəsi
digər türk ləhcələrindən, xüsusən qıpçaq ləhcələrindən xeyli
fərqlənir. Türkiyə türkcəsindən çox cüzi fərqlənən Azərbaycan
türkcəsi isə leksik, qrammatik və fonetik cəhətdən daha
universaldır. Belə ki, Azərbaycan türkcəsi digər türk
ləhcələrinin, hətta qıpçaq ləhcələrinin də az da olsa müəyyən
xüsusiyyətlərini özündə daşıyır (çünki bu ərazidə vaxtı ilə
oturaq qıpçaq tayfaları (albanlar və s.) da yaşamış, sonradan
oğuzlarla qaynayıb qarışmışlar). Həmçinin Azərbaycan türk-
cəsində danışanların sayının kifayət qədər çox (dünyada 60
milyona yaxın) olduğunu da nəzərə alsaq ortaq ədəbi türkcənin
226
yalnız Türkiyə türkcəsi yox, Azərbaycan və Türkiyə türkcələri
əsasında yaradılması ideyasını da kifayət qədər real görmək
olar.
Azərbaycan və Türkiyə türkcələrinin qrammatikaları de-
mək olar ki, eynidir, əsas fərq isə fonetikadadır. Qrammatikalar
o qədər yaxındır ki, hətta çoxvariantlılığı qəbul etmək şərti ilə
hər iki türkcənin vahid (ortaq) qrammatikasını da yaratmaq
mümkündür. Lakin təəssüf ki, bir neçə səs fərqi vahid əlifba
tərtib etməyə imkan vermir. Bu türkcələrdə vahid əlifbanın ya-
radılmasına əngəl olan səs fərqləri Cədvəl–2-də göstərilmişdir.
Cədvəl-2
Azərbaycan
türkcəsində işlənən
və Türkiyə
türkcəsində
işlənməyən və ya
ayrıca hərflə ifadə
olunmayan səslər
Türkiyə türkcəsində qarşılığı
x
h (xan-han)
k (yox-yok)
q
k (qan-kan)
g (yalnız yazılış fərqi var, tələffüs eynidir:
qalib-galib)
ə
e (yalnız yazılış fərqi var, tələffüs eynidir: ət-et)
a (yalnız əcnəbi sözlərdə: ədalət-adalet)
Bu cədvəldə qeyd olunanlardan başqa başqa e - i ( getmək–
gitmək), ğ - g ( duyğu– duygu) kimi cüzi səs fərqləri də vardır ki,
bu fərqlər ortaq ədəbi dil və əlifba formalaşdırmağa o qədər də
əngəl deyil. Belə ki, yaradılacaq ortaq ədəbi dildə bu vari-
antlardan birini və ya ikivariantlılıq kimi hər ikisini paralel
qəbul etmək olar. Çünki, belə ikivariantlılıq ədəbi dilimizdə
artıq mövcuddur. Məsələn, həyan– hayan, qəhmər– qahmar, qə-
miş– qamış və s.
227
Vahid ədəbi dilin formalaşdırılmasında leksik məsələ fo-
netik və qrammatik məsələyə nisbətən daha asan həll olunan-
dır. Belə ki, türk mənşəliliyi əsas götürməklə türkcələr arasında
fərqli sözlərin qarşılıqlı alınması (şifahi nitqdə və lüğət kitabla-
rında) yolu ilə ortaq leksikanın formalaşmasına nail olmaq olar.
Ortaq ədəbi dili formalaşdırmaq üçün tədqiqatlarla yanaşı
mütləq təbii yaxınlaşma prosesinə də şərait yaradılmalıdır.
Ləhcələrin təbii yaxınlaşmasına isə türk xalqları arasında canlı
ünsiyyətin inkişaf etdirilməsi şərait yarada bilər. Canlı ünsiy-
yətə və nəticədə ləhcələrin təbii yaxınlaşmasına təkan verəcək
iki əsas amil var:
– Milli telekanalların bütün türk resbublikalarında birbaşa
və maneəsiz qarşılıqlı yayımı;
– Ticarət və mədəni əlaqələrinin maksimum inkişaf et-
dirilməsi.
Təəssüf ki, keçmiş SSRİ tərkibində olmuş beş türk respub-
likasının müstəqillik qazanmasından 20 ildən çox bir müddətin
keçməsinə baxmayaraq bu müddətdə canlı ünsiyyət və ləhcələ-
rın təbii yaxınlaşma prosesi yalnız müəyyən səviyyədə Azər-
baycan və Türkiyə türkcələri arasında baş vermişdir. Çox təəs-
süf ki, bütün türk ləhcələri arasında bu yaxınlaşmanı həya-
ta keçirmək üçün 20 illik bir dövrü artıq itirmişik!
2. Türk tarixi
Türk dövlətçiliyi tarixində təhrif
olunmuş məqamlar
Türk milləti dövətçilik tarixi çox qədimlərə söykənən mil-
lətlərdən biridir. Zaman-zaman “Avropamərkəzçilik”, həm-
çinin sovet tarixşünaslığında türklüyə ögey, qərəzli münasibət
türk dövlətçiliyi tarixinin düşmənlərimizin xeyrinə təhrif
olunmasına gətirib çıxarmışdır. 30-40 il öncəyə qədər Türk
dövlətçiliyi tarixi Orta Asiyada m.ö. 220-ci ildə yaranmış Hun
Dostları ilə paylaş: |