476
bildirdi ki, yaxın vaxtlarda o, "Güzaltının işi" ilə bağlı geniş açıqlama ilə çıxış
edəcəkdir.
Sovetlərlə Türkiyə arasında 1949-cu ilin yayında ciddi mübahisələrdən biri də
təyyarəçi V.Bortla bağlı olan məsələ idi. V.Bort Krımdan qaçaraq Sinopda yerə
enmiş və Türkiyə hakimiyyət dairələrindən sığınacaq istəmişdi. V.Bort öz
hərəkətini Sovet hökumətinin zülmündən qaçması ilə izah edir, Rusiyada aclığın
və insanlar üzərində zorakılığın hökm sürdüyünü bildirirdi.
V.Bortla bağlı məsələ ÜİK(b)P MK-nın Siyasi Bürosunda müzakirə edilmiş,
Xarici İşlər Nazirliyinin təqdimatına əsasən onun cinayət törətmiş cani kimi Sovet
sərhəd orqanlarına təhvil verilməsi haqqında Türkiyəyə təqdim edilən notanın
mətni Siyasi Büroda təsdiq edilmişdi (51).
Türkiyənin ABŞ və Qərb ölkələri ilə əlaqələrinin genişlənməsi ilə bağlı
Ankaradakı Sovet səfirliyi 1949-cu ilin iyul ayında "Türkiyədə dini irticanın
güclənməsi haqqında" 31 səhifəlik gizli arayış hazırlayıb SSRİ Xarici İşlər
Nazirliyinə göndərmişdi. Orada göstərilirdi ki, ölkənin Amerika imperializminin
təsirinə düşməsindən sonra Türkiyənin daxili həyatında irtica dini zəmində,
diqqəti cəlb edəcək formada güclənmişdir. Bir sıra müsəlman ölkələrində olduğu
kimi Türkiyədə də dini partiya mövcud deyildir və müsəlman dininin
nümayəndələri mitinqlər keçirmirlər. Onlar xüsusi hay-küy salmadan ölkənin
daxili və xarici siyasət maraqlarına uyğun olaraq öz siyasətlərini ardıcıl həyata
keçirirlər. Məsələni daha ətraflı izah etməkdən ötrü arayışda 1923-cü ilin 29
oktyabrından, yəni respublika elan edildikdən sonra Türkiyədə dinin vəziyyəti
təhlil edilirdi. Orada qeyd olunurdu ki, Atatürk islahatları nəticəsində müsəlman
ruhaniliyi Sultan Türkiyəsi dövründə ölkənin nəinki dini həyatında, eləcə də daxili
və xarici siyasətindəki mühüm rolunu itirmişdir. Sənədin müəllifi N.Knyazkov
yazırdı: "Xəlifəliyin ləğvi, şəriət nazirliyinin bağlanması, dini məktələbrin və
vəqflərin ləğv edilməsi, hər cür dərviş təriqətlərinin qadağan edilməsi, dünyəvi
məhkəmənin, Avropa geyiminin tətbiqi, latın əlifbasının yaradılması, ən nəhayət
məktəbklərdə dini dərslərin keçilməsinin qadağan edilməsi ölkədə dinin
təsirini əhəmiyyətli dərəcədə azaltmışdır. Arayışda göstərilirdi ki, 1928-ci il aprel
ayının 9-da dinin dövlətdən ayrılması haqqında qanunun Böyük Millət Məclisində
yekdilliklə qəbul edilməsi, 1931-ci ildə Xalq Cümhuriyyətçi partiyasının
qurultayında qəbul edilən əsas 6 prinsipdən beşincisinin dünyəvilik olması,
İstanbul Universitetində ilahiyyət fakültəsinin bağlanması və digər tədbirlər
Türkiyədə dünyəvi dövlət quruculuğunu tamamlamışdır. Lakin müəllif göstərirdi
ki, 1946-cı ildə çoxpartiyalı sistemə keçdikdən sonra müxtəlif müxalifət
partiyalarının dindən öz məqsədləri üçün istifadə etmək cəhdləri müşahidə edilsə
də, hökumət bunun qabağını almışdır. 1947-ci ilin noyabr-dekabr aylarında Xalq
Cümhuriyyətçi
477
partiyanın yeddinci qurultayında da dinə münasibətlə bağlı məsələlərin müzakirə
edildiyi, Həmdullah Sübhü Tanriover, Sinan Tekelioğlu və digərlərinin çıxış edib
"millətin dinsiz mövcud ola bilməməsi" haqqında tezisi müdafiə etdikləri arayışda
xatırlanırdı və bu müzakirələr nəticəsində 1948-ci ilin fevral ayında məktəblərdə
dini dərslərin keçilməsinin məqsədəuyğun olması haqqında Məclisdə qərar qəbul
olunduğu bildirilirdi (52). Bir sıra mətbuat orqanları məktəblərdə dini tədrisə icazə
verilməsini Baş nazir Ş.Günaltayın özünün Türkiyədə ilahiyyət üzrə tanınmış
professorlardan biri olması, islamın tarixi və nəzəriyyəsi ilə bağlı bir sıra mühüm
əsərlər yazması ilə əlaqələndirirdilər.
Sovet səfirliyinin arayışında müxalifət partiyalarının, ilk növbədə DP-nin dinə
münasibətindən də geniş bəhs edilirdi. Orada göstərilirdi ki, DP 1949-cu ilin
martında Samsunda yaydığı vərəqədə əhalini kommunizmə qarşı mübarizəyə
səsləyirdi və deyirdi: "Kommunizm allahı, dini, müqəddəsliyi, milləti və
mülkiyyəti tanımır. Nə qədər ki, dünya mövcuddur, türk milləti öz allahı, vətəni,
azadlığı və müstəqilliyi ilə bir olacaqdır". 1949-cu ilin aprelində DP-nin Bursa
konfransında bir sıra nümayəndələr hətta dünyəvilik prinsipinin DP-nin
proqramından çıxarılmasını təklif etmişdi. Müdaniyadan olan nümayəndə
Hacıoğlu öz çıxışında qeyd etmişdi ki, "hansı ölkədə din yoxdur, orada qanun və
ənənə də yoxdur. Həmin ölkə məhvə məhkumdur". Lakin konfransda çıxış edən
C.Bayar bildirmişdi: "Biz razı ola bilmərik ki, Türkiyə yenidən şəriət qaydalarına
qayıtsın" O, məsələni belə qoyurdu ki, "Biz əvvəlcə türkük, sonra müsəlmanıq".
Türkiyənin bu dövr siyasi mühitində din amilinin gündəmə çıxması
səbələlərini sırf ideoloji mövqedən əsaslandıran və bunu birmənalı şəkildə dini
irticanın güclənməsi kimi səciyyələndirən Sovet səfirliyi bu prosesi eyni zamanda
1948-1949-cu illərdə dini işlər üzrə idarəyə ayrılan büdcə vəsaitinin artırılması ilə
izah edirdi. Belə ki, 1948-ci ildə bu idarəyə 2.800.102 min, 1949-cu ildə isə
2.859.213 min türk lirəsi ayrıldığı, bu vəsaitin 1949-cu ildə büdcəsi 1.750.900 min
türk lirəsi olan Əmək Nazirliyinə ayrılan vəsaitdən xeyli çox olduğu qeyd edilirdi.
Maraqlıdır ki, Ş.Günaltay hökuməti bu prosesə tamam əks mövqedən yanaşır,
ölkədə dini təməyyüllərin güclənməsini kommunizmin Türkiyəyə basqısı ilə
əsaslandırırdı. Baş nazir "Tan" qəzetinin redaktoru ilə müsahibədə Türkiyədə
dinin güclənməsini ilk növbədə Sovet Azərbaycanı ilə əlaqələndirirdi. O, deyirdi:
"Dinə söykənən pozucu təbliğat ilk növbədə xaricdən gəlir. Ərzurumda qeydə
alınan pozucu təbliğat Sovet Azərbaycanından gəlmişdir. Kommunizmin ölkədə
zəmin tapa bilmədiyini anlayanlar qarışıqlıq yaratmaq üçün indi də bu yola əl
atıblar".
Öz növbəsində Sovet səfirliyinin arayışında Türkiyənin dünyəvilik
prinsipindən geri çəkilib dini irticaya güzəştə getməsi aşağıdakı amillərlə