41
konkret şeyin və ya toplunun a, b, s, d, e vəziyyətləri keçmişdə və indi olmuşdursa ,
onun növbəti i vəziyyəti gələcəkdə, elə konkret zamanda və yerdə baş verməlidir ki,
həmin prosesin, şeyin müvazinəti – tamlığı, bütövlüyü ( 0)əldə edilsin. Başqa sözlə, elə i
vəziyyəti almalıdır ki, hadisənin , prosesin , dəyişiliyin cızdığı həyat yolunun (spesifik
sinusoidin, dalğanın) zəruri nöqtəsi, mərhələsi (vəziyyəti) olsun. Demək, gələcəyi
görmək, sistemin müvazinətləşməsini təmin edəcək və sinusoidə uyğun nöqtəni -
gələcəkdə baş verməli olan şeyi , hadisəni tapmaqdır. Çünki gələcəkdəki şey -
istənilən
şey ola bilməz, ancaq keçmiş-indi - gələcək xətti üzrə və gələcəkdə horizontal xətt üzrə
tələb olunan tamlığı təmin edən müəyyən (definit) şey ola bilər. Məsələn, əgər bir məlum
X hadisəsinin yaranışı üçün 8 amil – tərkib hissə, şərait lazımdırsa, onun 6-sı artıq
keçmişdə yaranmışsa ,qalan 2-si gələcəkdə meydana çıxan kimi tamlıq baş verəcək və X
hadisəsi ( maddənin, canlının, insanın , növün, prosesin) – yaranışı baş verəcəkdir.
Dünyanın tamlıq - bütövlük qanunu , eyni zamanda varlıq(var olmaq) və dəyişiliklər
qanunudur.
Tamlıq qanunu insanın şəxsi subyektiv və obyektiv baxışları ilə aşağıdakı mənanı
verir.
Tam, sistem quruluşuna malikdir, yəni bütöv formada yaşaya bilən və elementləri
arasında qarşılıqlı əlaqəsi olan, buna görə də bütöv qala bilən şeyə –obyektə deyilir.
Tam hər birinin ölçüləri olan müxtəlif keyfiyyətlərə,yerləşmə yerinə malik
elementlərdən ibarətdir. Məsələn, Günəş və sistemi , atom , molekula , rəqqas , stol,
insan, bitki- hər dayanıqlı şey tamdır. Tamda bütün daxili qüvvələr öz arasında və ətraf
mühitlə həmişə müvazinətləşmə prosesindədir. Bu hərəkət deməkdir.
İstənilən tam iki böyük hissəyə(sonra hər biri yenidən hissələrə ) ayrılır (reallıqda və
ya mənaca).
Tamda subyektiv fikirlə deyilsə, həm yaxşı, həm pis cəhətlər var. Əgər tamdan pis
cəhətləri götürsək, o yenidən yaxşı və pis cəhətlərə bölünəcək, çünki pis , pis davranış,
pisliklər - tamın zəruri hissəsidir, yəni pis olmasa, tam olmaz və ya yaxşı olmaz ,
məsələn, yazılmış əsərlərə kitablara baxaq. Bunun hər bir hissəsi yaxşı yazılmış ola
bilməz. Yaxşı, orta, pis –zəyif, aydın , mücərrəd və s. keyfiyyətlər hökmən var. Buradakı
pis və yaxşı nisbi işlədilir, əslində bu ifadələr tamda olan bir - birinə əks keyfiyyətli
hissələri əks etdirir. Digər mənada, bu pis və yaxşı keyfiyyətləri şeylərə əbədi xas olan
keyfiyyətlər deyil. Sistem daxilində, yəni hər bir şeyin, icmanın, qurğunun, kainat
birliyinin daxilində element hökmən sistemin ümumi mənasına görə “ya pis, ya yaxşı”
keyfiyyət; bu və ya digər - rol daşımağa məcburdur. Bu o deməkdir ki, adamların pis,
yaxşı olması və ya görünməsi heç də onların elə olması demək deyil, bu dəyişən görünüş,
sistemin ona təyin etdiyi rolun icrası nəticəsidir. Keçmiş bir filosofun dediyi kimi hər şey
həm elədir, həm elə deyil. Hər şey bir şeylə müqayisədə yaxşıdırsa , üstündürsə, ağırdırsa,
gözəldirsə, vicdanlıdırsa, digər şeylə müqayisədə pisdir, aşağıdır, çirkindir, diktatordur.
Bəzən insan doğrudan da, bilə bilmır ki, bu şey yaxşıdır, yoxsa pisdir və ya başa düşə
bilmir ki, bu gün yaxşı olan insan sabah pis olmuşdur, və ya əksinə pis adam yaxşı
olmuşdur. Bu məsələ rasional sistem nəzərriyyəsilə yaxşı izah olunur: Hər şey sistemin
ona verdiyi rolu icra edir. Sistem fasiləsiz dəyişir və elementlərə müxtəlif rollar təyin
edir. Sistemdə - icmada, dövlətdə, elementlər, insanlar sadəcə sistemin “tikinti
materialıdır”, və ya “detalıdır”; burada insanların bir - birinə yaxşı, pis, oğru, düz,
rüşvətxor, yalançı və s. deməsi və ittiham etməsi mənasızdır və heç nəyi dəyişə bilməz.
42
Əgər bu hallar varsa, demək, sistem yaradılışı bunu tələb edir və ya həvəsləndirir. Demək
ittihamlar söyləmək, günahkarlar axtarmaq əvəzinə icma, dövlət sistemi tam dəyişməlidir.
Orada xoşa gələn digər əksliklər konstruksiya edilməlidir, hansı ki, sonra insanların
həyatına pis təsir etməyəcəkdir.
Əgər şeylərdə mənfi xarakterli keyfiyyətləri toplayıb “– “ işarəsilə işarə etsək və
müsbət keyfiyyətləri toplayıb “+” işarəsilə işarə etsək, onda istənilən zamanda şeylərdə
bu iki mahiyyətin müvazinətləşmə prosesində olduğunu aşkar edərik. Sadəcə hər bir A
keyfiyyətinə bərabər, lakin əks B keyfiyyəti taparıq , yəni bir şeydə nə qədər yaxşı
keyfiyyət varsa , o qədər pis keyfiyyət var.
Şeylərdə belə əks işarəli və ya məzmunlu, istiqamətli, mənafeli və s. parametrinə görə
əksliyi olan ən azı bir və cox, lakin hər bir konkret obyekt ücün məlum sayda tarazlanmış
cütlər (əks mənafeli iki dəyişən) var.
Şeylərin bütün həyatı məhz öz əksi ilə əlaqədir;
şeyi müəyyən etmək üçün onun əksini tapmaq və müəyyən etmək - baxılan şeyi
öyrənmək üçün məntiqi yoldur. Şeyin əksi nə qədər güclüdürsə, şey də o qədər
güclüdür. Bu o deməkdir ki, hər hansı insanın məhsulu miqdarı və ya keyfiyyəti ona əks
təsir edən (mane olan) qüvvənin nəticəsidir. Bu Nyutonun 3-cü qanununun - təsir, əks
təsirlərin bərabər olması - bütün şeylər üçün doğru olmasını göstərir.
Şeylərdə, hadisələrdə iki əks mənafe, əks hərəkət, əks məqsəd həmişə var. Əgər insan,
onu yaşamağa mane olan problemlərdən qurtarsaydı, o necə olardı? O çox darıxardı və
yaşamağa stimulu itirərdi. O doğrudan da,, özünə problem axtarmağa başlardı və elə bir
axmaqlıq edərdi ki, həm özünü, həm ətraf insanları ağır vəziyyətə salardı. Onun,
bekarçılıqdan inkişafı dayanardı, cəmiyyətdən uzaqlaşardı və məhvə doğru gedərdi . Siz
hər biriniz həyatda belə adamlar görə bilərsiniz, onların bütün problemləri həll
olunmuşdur, məhz bu amil onların axmaq olmasına və həyatda məna tapmamasına görə
özlərini öldürməyə və ya zərərli adətlərə qurşanmalarına, cəmiyyətdən uzaqlaşmağa
aparır. Qədim Roma vətəndaşları imperiyadan gələn ərzaqla və mallarla ehtiyacını
ödəyirdi . “Çörək və əyləncə” prinsipi ictimai məqsəd olmuşdu. O, vaxtını əyləncə ilə
keçirir və qladiator döyüşlərinə baxırdı, yavaş - yavaş insani əxlaqını itirdi və o, yalnız
özünü insan hesab edirdi, qalan insanları heyvan, onları əyləndirmək və yedizdirmək
üçün alət hesab edirdi. O işləmirdi. Buna görə Roma tənəzzülə uğradı və imperiya dağıldı
(Robert Theobald, 1997)
.
Demək, şeylər yarananda cütlük prinsipi ilə yranırlar və bu cütlər sürətlə və ya yavaş-
yavaş formalaşırlar (qarşılıqlı əlaqələr nəticəsində, məsələn, heyvanat aləmi, atom və s.
cütlüklər). Süni sistemlərdə də belə olur, məsələn, kollektiv, cəmiyyət, grup götürsək,
lakin burada həm məqsədyönlü, həm də təbii əks cütlərin yaranması baş verir.. Makro
dünyaya daxil olan Mikro dünyada hökmən cütlər var, məsələn atomda elektron və nüvə
– mənfi və müsbət işarəli yüklər cütlüyü. Əgər süni olaraq (insanın məqsədi və fəaliyyəti
nəticəsində) bir şey - sistem yaradılırsa, hansı ki, burada qəsdən təklik prinsipi istifadə
edilir, yəni yaradılan şeyin tək olması məqsədi qarşıya qoyulursa, nəticədə bu tək olan
şey belə qalmır, bu şeyə qanunun təsiri nəticsində əks hissə, qüvvə , mənafe və s. təzahür
edir. Cünki Tək heç vaxt dayanıqlı deyil, onun əks hissəsi hökmən olmalıdır.
Məsələn, indi (1990 - 2007)formalaşmış tək polyar siyasi bəşəriyyət sistemi
dayanıqlı ola bilməz və belə cox qala bilməz.
Konqres ABŞ-ı 21-ci əsrin hegemonu elan etmişdir, lakin ABŞ nahaq yerə düşünür
ki, o hamıya ağa ola bilər və dünya onun iradəsilə, istəyilə yaşamalıdır. Bu istək,