Azərbaycan Milli Kitabxanası
182
semantik tutumundakı fərqliliklərin adekvat dəyərlən-
dirilməməsi müəyyən polemikaların meydana gəlməsinə
rəvac vermişdir.
1
Belə ki, bu zaman digər dil strukturları
üçün meta-dil sayıla biləcək kök quruluşlu dilin etalon-dil
olaraq səciyyələndirilməsi yanlış anlamlara yol açmışdır.
4.1.2. Əsas məsələnin təhlilinə qayıdaraq, onu da əlavə
edək ki, sistem linqvistikası mövqeyində dayanmasına
baxmayaraq, dillərin mərhələli tipoloji təkamülü ideyasını
qəbul edən dilçilərin siyahısını daha da artırmaq olar. Belə
ki, daha öncə, dillərin təsnifatlandırılması zamanı
«bütövsistem» və «altsistemlər tipologiya»larının tətbiqinin
sonuclarının oxşar və fərqli tərəflərini dəyərləndirərkən
mülahizələrinə müraciət etdiyimiz və («Tipoloji
araşdırmaların vəzifələri və dillərin tipoloji
klassifikasiyasının kriteriləri haqqında»kı tədqiqatından
2
)
gətirilən iqtibaslardan məlum olduğu kimi, ümumilikdə,
təsnifatlandırmada sistem analizi prinsipinə üstünlük verən
V.Z.Panfilov özünün (N.N.Korotkovla həmmüəllifli) digər
araşdırmasında dil təkamülünün kök–aqlütinativ – flektiv
quruluş mərhələlərini əhatə etməsi fikrinin tərəfdarı kimi
çıxış etmişdir.
3
Başqa sözlə, dillərin sistem analizinə məruz qalması
həmin yanaşmanın sərgiləndiyi tədqiqatın mütləq olaraq
xarakterologiya və ya sadəcə, tipoloji fərqləndirmə ilə
1
бах: Коротков Н.Н. Структурная типология, язык-эталон и задачи
теории языка / Лингвистическая типология и восточные языки. Мате-
риалы совещания. М., 1965, стр.93-99, Успенский Б.А. Несколько
замечаний о языке – эталоне / Лингвистическая типология и восточные
языки. Материалы совещания. М., 1965, стр.308-310.
2
Панфилов В.З. О задачах типологических исследований и критериях
типологической классификации языков // Вопросы языкознания, 1969,
№4, стр.3-11.
3
Коротков Н.Н., Панфилов Б.З. О типологии грамматически категорий
// Вопросы языкознания, 1965, № 4, стр.40.
Azərbaycan Milli Kitabxanası
183
kifayətlənməsi anlamına gəlməyərək, dillərin bir tipoloji
quruluşdan digərinə keçidinin mümkünlüyünü də istisna
etməyə bilər.
Yeri gəlmişkən onu da qeyd edək ki, «yalnız tarixi
mərhələdə məlum olan dil sistemlərini yeganə mümkün hal
elan etmək cəhdlərinin özü ilə tipologiyanın müəyyən
ifratçılığını təcəssüm etdirdiyini» önə sürən M.L.Palmaytis
«bu zaman bütün dünya dillərinin məcmusunun keçmiş və
gələcəkdən məhrum; əbədi verilmiş reallıq» qismində
ortaya çıxdığına və «belə olan təqdirdə isə dilin
(ümumiyyətlə, bəşər dilinin – A.H.) meydana gəlməsi
haqqında sualın mənasızlaşdığına» diqqət çəkmişdir.
1
Dolayısı ilə, dilçi bəzi hallarda XX əsr tipologiyasının
«verilmiş reallıq»dan çıxış etməklə, təkcə tipoloji
araşdırmalara müəyyən məhdudiyyət gətirdiyini bildirmir:
o, bu yanaşmanın fəsadlarının bütövlükdə dil nəzəriyyəsinə
sirayət edəcəyindən ehtiyatlanır.
Doğrudan da, dil tiplərinin bir-birini əvəz edə bilməsi
ideyasının inkarı («səbəb-nəticə» məntiqi bağlılığından
çıxış edilsə), müəyyən mənada, bütövlükdə dil sisteminin
dinamik inkişafda olması fikrinin inkarı anlamına gələ bilər
ki, bu da, öz növbəsində, demək olar ki, dilçilik elminin
nailiyyətlərinin üzərindən xətt çəkmək anlamına gələr.
Digər tərəfdən əgər müasir tipologiya qarşısında duran
məqsədlər sırasında (konkret olaraq, R.Yakobsonun məlum
məruzəsində tipoloji araşdırmaların reallaşdırmalı olduğu
vəzifələrlə bağlı önə sürülən müddəalar sırasında
2
) dilin
hansı inkişaf yolları üzrə
dəyişəcəyinin
proqnozlaşdırılmasının vacibliyindən söz edildiyini nəzərə
alsaq (doğrudur, burada onu da qeyd etməliyik ki, həmin
1
Климов Г.А. Принципы контенсивной типологии. М., 1983, стр.24-25.
2
Якобсон Р. Типологические исследования и из вклад в сравнительно-исто-
рическое языкознание. / Новое в лингвистике. Выпуск III. М., 1963, стр.101.
Azərbaycan Milli Kitabxanası
184
yanaşma R.Yakobsonun təsbit etdiyi digər müddəalar kimi,
B.A.Serebrennikovun etirazına səbəb olmuşdur
1
), «verilmiş
reallıq» anlayışının, əslində, XX əsr tipologiyasını
maraqlandıran yeganə vəziyyət olmadığı aydınlaşar.
Göründüyü kimi, dolayısı ilə, meta-dil nəzəriyyəsi də
(şleyxerian yanaşmada olduğu kimi) dil sistemindəki
tipoloji anomaliyaların altyapısını dillərin quruluş etibarilə
daha öncəki struktur mərhələsinin üzərində nəşət tapması
və eləcə də onların, öz növbəsində, «yeni təkamül
pilləsi»nə doğru istiqamətlənməsi ilə əlaqələndirirdi.
Maraqlıdır ki, sözügedən nəzəriyyə psixolinqvistik dəyər-
ləndirmələr sayəsində ortaya çıxan fikir və ehtimallarla bir
daha öz təsdiqini tapır.
Yeri gəlmişkən, burada haşiyəyə çıxaraq onu qeyd
etmək istərdik ki, rus dilinin intensiv təsiri nəticəsində
aleut dialektində meydana gəlmiş «xəta»lardan (bu haqda
daha öncə bəhs edilmişdir) və onlarla analogiya təşkil edən
hallardan fərqli olaraq, xarici dil mənimsənilməsi zamanı
ortaya çıxan nitq qüsurlarının tipoloq-nəzəriyyəçilərin
xüsusi marağına səbəb olduğunu söyləmək olar. Belə ki,
meta-dil anlayışının izahı çərçivəsində, « hər hansı bir
flektiv dilə yetərli səviyyədə bələd olmadıqda, danışanın,
adətən, onu (flektiv dili – A.H.) daha çox aqlütinasiya
istiqamətində
dəyişdirdiyinə (onu daha çox
iltisaqiləşdirdiyinə)» (kursiv bizimdir – A.H.) diqqət
çəkmiş B.A.Uspenski xett mətnlərinin iltisaqi
özəlliklərinin onları (mətnləri) qələmə alan katiblərin baş-
qa dilin (luviya dilinin) daşıyıcıları olmasından qaynaq-
landığını bildirmiş və (N.S.Trubetskoyun araşdırmalarına
istinadən) analoji halların, eləcə də, uşaq nitqində də
1
Серебренников Б.А. К критике некоторых методов типологических
исследований // Вопросы языкознания, 1958, №5, стр.24-25.
Dostları ilə paylaş: |