Cəmiyyətin bütövlüyünə və onun üzvlərinin həmrəyliyinə xidmət edən
müəyyən tip ünsiyyəti və şəxslərarası əlaqələri təşkil edərək kommunikativ
funksiyanı yerinə yetirir;
Инсанларын
давранышыны тянзимляйян мцвафиг норма вя гайдалары
йарадараг
регулйатив функсийаны йериня йетирир.
Mədəni-maarif müəssisələrinin qiymətləndirici funksiyası adətən universal
xarakter daşıyaraq insanın bütün hərəkətlərinə aid olur. Əxlaqi qiymətləndirmə
həm də fərdin mənəvi əqidəsinə və ictimai rəyin nüfuzuna əsaslanır. nsan
ş
üurunda əxlaqi qiymətləndirmə adətən «xalis» olmayıb, estetik, siyasi və s.
qiymətləndirmə ilə tamamlanır. Adətən fərd başqalarının və ya özünün
hərəkətlərini qiymətləndirdiyi zaman digər şəxslərin və ya özünün daxili aləmi
haqqında natamam da olsa təsəvvür əldə edir. Mədəni-maarif müəssisələrinin
tərbiyəvi funksiyası şəxsiyyətin mənəvi kamilləşməsinə xidmət edir. Məhz
tərbiyəvi funksiya insanın mənəvi aləminin mərkəzində dayanaraq, onun həm
siyasi mövqeyinə, həm mövcud hüquq qaydalarına (o cümlədən, insanın hüquqi
ş
üuruna) münasibətinə, həm müxtəlif dini təlimlərə qiymət verməsinə, həm də
incəsənət sahəsindəki biliklərinə (estetik zövqünə) təsir edir.
28.Milli psixologiya və milli ənənələr
Azərbaycanın coğrafi və təbii rəngarənglikləri xalqımızın milli
xarakterində kök salmışdır. Bununla yanaşı, tarix boyu Azərbaycana milli azlıqlar
və etnik birliklər pənah gətirmişdilər. Onlar Azərbaycan xalqının formalaşmasında
mühüm təsirə malik olmuşdular. Yəqin bu səbəbdəndir ki, bəzi ölkələrdən fərqli
olaraq, Azərbaycanda millətçilik əlahiddə bir ideoloji hərəkat kimi dərinləşə
bilmir.
Bəşər təcrübəsi göstərir ki, hər bir dövlətin sivilizasiya tarixi burada yaşayan
xalqların sosial-psixoloji həyat tərzinin formalaşdırılması tarixidir. Xalqların
ə
nənəsini, etnik şüurunu və həyat tərzini daha dərindən və daha aktual çalarlarla
öyrənməyə stimul yaradan obyektiv meyarlardan ən mühüm mentalitetdir. Çoğrafi
determinizmə meyl edən filosof Ş.Monteskyenin fikrincə, insanları idarə edən
iqlim, din, qanunlar keçmişin nümunələri, əxlaqi prinsipləri, adətləridir. Bütün
bunlar fransız filosofuna görə xalqın ümumi ruhunu təşkil edir. Məhz «xalq ruhu»
ideyası etnosların ənənələri və adətlərinin, etnik şüurunun, bütövlükdə həyat
tərzinin, deməli intellektin mental strukturunun araşdırılmasında müstəsna
ə
həmiyyət kəsb edir. Bütövlükdə ənənə dedikdə, müəyyən mədəniyyət nümunələri,
institutlar, normalar, dəyərlər, ideyalar, adətlər, mərasimlər, üslublar və s. nəzərdə
tutulur. Daha ümumi şəkildə desək, ənənə sosiomədəni təcrübənin bu və digər
elementlərinin qeydə alınmasını, təsbit olunmasını və seçimli saxlanmasının
universal forması, həmçinin sosiomədəni proseslərdə onun ötürülməsini, dayanıqlı
tarixi-genetik varisliyi təmin edən universal mexanizm kimi başa düşülür. Daha
doğrusu, ənənə özündə ötürülən (sosiumun və onun subyektlərinin normal inkişafı
və fəaliyyəti üçün vacib sayılan müəyyən sosiomədəni informasiya) və onun necə
həyata keçirilməsini ehtiva edir, yəni nəsillərarası qarşılıqlı əlaqəni təmin edən
kommunikativ ötürülmə vasitələrini əhatə edir. Mentalitet milli xarakterin başlıca
təzahürü olduğundan onun tarixi inkişaf mərhələri və mahiyyəti təbii zərurət
sahəsinə daxildir. Millətin də şüuru və mentaliteti onun sosiomədəni formalaşma
məhrələlərini əks etdirir, labüd olaraq praktikada insani münasibətlərdə üzə çıxır.
Mentalitetin aşağıdakı səviyyələrini göstərmək mümkündür. Birinci, fərdi
mentalitet-bu, konkret şəxs, konkret fərd səviyyəsində təzahür edir. kincisi, milli-
etnik, sinfi, peşə, yaş və digər əlamətlərinə görə fərqlənən qrupun, kollektivin,
insan biliklərinin səviyyəsində təzahür edən mentalitet. Üçüncüsü, sosiumun
mentaliteti özündə öz birliklərini, kollektivləri və qrupları, bütün fərdləri, yəni
bütün xalq səviyyəsində təzahür edir. Bu mentalitet forması mövcud cəmiyyətin
ə
razisində, aramsız istehsal olunan və bir-birlərini əvəz edən nəsillərin həyatında
yaşayır və təzahür edir. Mentalitet hər şeydən əvvəl, sosial kateqoriyadır, lakin
geniş mənada bu fenomen mənəvi kateqoriya kimi qiymətləndirilir.
29.Azərbaycan klasiklərinin əsərlərində milli və ümumbəşərinin nisbəti
Xalqların ədəbi-mədəni əlaqələrinin qarşılıqlı bəhrələnməsi, mənəvi təcrübə
mübadiləsi bəşəri irsin zənginləşməsinə təkan verir. Ümumbəşəri mədəniyyət Yer
kürəsində yaşayan bütün millətlərə məxsus nailiyyətlərin sintezidir. Hər bir xalqın
milli mədəniyyəti özünəməxsusluğu yanaşı bəşəri məziyyətlərə də malikdir. Milli
mədəniyyət ümumbəşəri dəyərlərin tərkib hissəsi olmaqla, həm də onu tamamlayır
və zənginləşdirir. Bəşər mədəniyyətinin rəngarəngliliyi, müxtəlif milli dəyər və
meyarlar, fərqli mənəvi oriyentasiyalar onun bütövlüyünə xələl gətirmir, əksinə,
vəhdətinin şərti kimi çıxış edir. Təsadüfi deyildir ki, milli varlığı bütünlüklə
mədəniyyətə bağlayan M.Ə.Rəsulzadə yazırdı: “Məncə, mədəniyyəti-bəşəriyyə
millətlərin zəhmətlərindən hasil olan bir yekundur. Hər millət öz iqtidar və öz
istiqlalı sayəsində, yəni öz diriliyi ilə özünə xüsusi, xüsusi olduğu qədər də
qiymətli bəzi şeylər əlavə edir ki, bir millətin ölməsi və yaxud ölgün fikirlərlə
yaşaması yalnız özünün bədbəxtliyini deyil, bəşəriyyətin də böyük bir nöqsanını
təşkil edir”. Qeyd etmək lazımdır ki, hələ əsrin əvvəllərində Azərbaycanın yaradıcı
ziyalıları tərəfindən sivilizasiyaların dialoqu, qarşılıqlı bəhrələnmə birmənalı
qarşılanmamışdı. Bir çox ziyalılar bu prosesin birtərəfli olduğunu bildirərək,
mühafizəkarlıq mövqeyi nümayiş etdirirdilər. Ü.Hacıbəyov Qərbin Şərq
ə
dəbiyyatından sui-istifadəsinə işarə edərək yazırdı ki, «Yevropa sərvətdarları
sairələrinin, məsələn: mədəniyyət və mərifətcə Yevropadan dala qalmış Asiyanın
torpaqlar altında pünhan qalmış sərvət xəzainindən istifadə etmək üçün məxluqu
yer üzündən məhv və nabud etməyə hazırdır». Ə.Hüseynzadə isə “Nicat
məhəbbətdədir“ əsərində dinlərin milli ayrı-seçkiliyə deyil, ümumbəşəri vəhdətə
xidmət etdiyini vurğulayır: «Ədl olursa, hürriyyət olur, hürriyyət olursa, məhəbbət
və müvəddət olur; Həzrət sanın da, Həzrət Məhəmmədin də şəri qanunları bu
həqiqətə müncərdir». Onun fikrincə, tarixin müxtəlif dönəmlərində və fərqli
coğrafi məkanlarda yaranmış ayrı-ayrı dinlər bəşər əhlinin vəhdətinə,
ümumsəadətə xidmətə yönəlmişdir. A. Şaiqin qeyd etdiyi kimi, bütün bəşəriyyət
ayrı-ayrı dinlərə, ictimai mənşə və statuslara, cinsi fərqlərə, milli mənsubiyyətlərə
ayrılmasına rəğmən eyni yaradılışın zərrəsidir, bir Tanrının yaratdıqlarıdır:
Hamımız bir günəşin zərrəsiyik!
...Ayırmaz bizləri incil, quran,
Ayırmaz: şərq, cənub, qərb, şimal…
Dostları ilə paylaş: |