D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
349
Be, de, ce, se, me, ne, ke, ye, ze, pe
Bu sözlərin bir qismi dilimizdə indi də işlənməkdədir. Bu, su, mu,
de, ye və s. belə sözlərdir. Qədim dildə bu sözlərin hər birinin konkret bir
mənada işləndiyini düşünmək olar. Bu fikri həmin sözlərə qədim
qaynaqlarda və yazılı abidələrdə rast gəlinməsi də təsdiqləyir. Məsələn,
sındırmaq sözü “Dədə Qorqud”da sı səklində işlənmişdir:
Oğlan anasının sözünü sımadı (2,s.28).
Sı sözü həmçinin Gültəkin, Mogilyan və Tonyukuk abidələrində
sındırmaq, təhrif etmək, dəyişdirmək, əvəz etmək, təslim etmək anlamları
bildirmişdir (6,s.318). Yunis Məmmədov yazır ki, sı feili türk dillərində
ən qədim söz köklərindəndir (11,s.63). Bu fikrə digər qaynaqlarda da rast
gəlinir (10,s.459;12,s.422; 9,s.502).
Qu sözünə qədim dildə səs anlamında rast gəlinir. Bu söz “Dədə
Qorqud” dastanında da həmin anlamda saxlanmışdır:
Qu qıldı, dək dinlədi (sabahdanca öyləyə dəgincə) gəzdi, öylədən
sonra evinə gəldi (2,s.17). Buradakı Qu qıldı, dək dinlədi ifadəsinə
dastanda söz gəzdirdi, qapı pusdu kimi açıqlama verilmişdir (2,s.17). Dək
sözü hazırda qapı anlamında dilimizdə işlənmir. Qu sözünün isə səs, söz
anlamında Qu desən qulaq tutular ifadəsində yaşadığını görürük. Qu
sözü Şumer dilində səs, söz anlamında işlənmişdir və qulaq sözü ondan
yaranmışdır. Bundan başqa, qu söz ü su anlamı bildirilmişdir. Bu söz
həmin anlamda Məlikməmməd nağılında qalmışdır. Zümrüd quşu ət
istəyəndə qa,su istəyəndə qu deyirdi.
Ba sözü qədim dildə pay vermək, bağışlamaq, bağlamaq, barxana
anlamları bildirmişdir (11,s.60; 13,s.343). Ba sözünə Şumer dilində də eyni
anlamlarda rast gəlinməsi bu fikri söyləməyə tam əsas verir:
Ba-batmaq feilinin köküdür: ma-da-la-ba-su-a ba (bərəylə (qayıqla)
birgə barxana suda batmamalıdır);
Ba-bağışlamaq deməkdir: d Nanna-ma-an-ba (Tanrı Nannar (d
Nanna) onu (an) mənə (ma) bağışladı (ba).
Ba-bağır, qaraciyər deməkdir. Türk dilində indi də qaraciyərə bağır
deyilir.
Ba-pay anlamında işlənmişdir: kar-kid-ba şe-ba i-ba tud-ba-ni in-na-
ab-sum-mu (bu əxlaqsız, pozğun qadının (kar-kid-ba) taxıl payını (şe-ba),
yağ payını (i-ba), geyim payını (tud-ba) o verməlidir).
Tonyukuk abidəsində ba sözü bağlamaq və qatılmaq, iştirak etmək
anlamlarında işlənmişdir (6,s.305).
Hazırda türk dilində bir şeyi ağzına kimi doldurmağa siləbəsilə
deyilir. Qabın ağzına qoyulan parça da silə adlanır. Bu söz Şumer dilində
D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
350
si-si şəklində işlənmişdir: barağ-ga na-mu-un si-si-ig-de (qoy o mənim
zənbilimi taxılla siləbəsilə doldursun).
Bayram Əhmədov yazır ki, Azərbaycan dilinin şivələrində samit-
sait quruluşlu cu, bə, li, ho, bö, ba, qo, so, sa, co, do və s. kimi müstəqil
mənalı sözlər var (3,s.21). Doğrudan da Azərbaycanın bəzi bölgələrində
bəs əvəzinə bə, sən əvəzinə sa deyilir. Ho sözü isə hətta bir atalar
sözündə yaşayır: Ho-ho var, dağa qaldırar, ho-ho var, dağdan endirər.
Holavar, hodaq və hodaqçı sözləri ho kökündən yaranmışdır. Bunu
sözlərin hecalara bölünməsi də təsdiqləyir: ho-la-var; ho-daq; ho-daq-çı.
Deməli, qədim dildə samit-sait quruluşlu bir hecalı sözlər indikindən qat-
qat çox olmuşdur.
Söz yaradıcılığının üçüncü mərhələsində sait-samit quruluşlu (01
*
)
bir hecadan və iki səsdən ibarət sözlərin əvvəlinə samitlərin qoşulması
yolu ilə yeni sözlər əmələ gəlmişdir. Bu yolla dildə daha çox sözlər
yaranmışdır, çünki sait-samit quruluşlu (01) bütün sözlərin əvvəlinə əksər
samit səsləri artırmaq olur. Məsələn:
ağ=bağ, dağ, çağ, cağ, yağ, tağ, sağ, mağ, zağ, vağ, lağ,
ad=bad, dad, cad, yad
ol=bol, dol, yol, sol, kol, qol
al=bal, dal, lal, mal, yal, sal, zal, nal, qal, şal, fal, kal, val, çal, xal, hal
Bu yolla yaranmış sözlərin böyük əksəriyyəti hazırda dilimizdə
işlənir. Bundan başqa, hazırda Azərbaycan dilinin Gəncə-Qazax şivələrində
hör, hörmək, hörgü, hörük sözləri h səsi olmadan deyilir. Bu da onu göstərir
ki, həmin sözlərin ilk hecası əvvəlcə ör şəklində olmuş, sonra əvvəlinə h
samiti artırılmaqla hörə çevrilmişdir. Hazırda dilimizdə vur, vurmq,
vuruşmaq kimi işlənən sözlərə qədim yazılı qaynaqlarda ur, urmaq,
uruşmaq şəkillərində rast gəlinir ki, bu da onların ur kökünə v samitinin
sonradan artırıldığını göstərir. Üstəlik, bugünkü iki və daha çox hecalı
sözlərin də çoxu qədim dildə bir hecalı olmuşdur. Buna M.Kaşğarinin
“Divan”ında və digər yazılı abidələrimizdə çox rast gəlinir. Məsələn,
M.Kaşğari “Divan”da kəsək sözünü kəs (10,s.343), qurşaq sözünü kur
(10,s.339), yoxuş sözünü yok (10,s.122) şəkillərində yazmışdır. “Dədə
Qorqud”da yedək söz ü yed, dünən sözü dün şəkillərində işlənmişdir.
Qatar-qatar qızıl dəvələrini yetdilər (yedəklədilər). Nağah qovma-qaçma
olarsa birisini minəm,birisini yedəm (2,s.52). Orxon-Yenisey
abidələrində də yedəkləmək sözü yet kimi verilmişdir. Bundan başqa,
Orxon-Yenisey abidələrində pozuq sözü buz, yaxın sözü yak,yığıntı sözü
*
0 sait, 1 samit səsləri göstərir.
D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
351
yığ, günəş sözü gün, qoymaq sözü ko, qoyun sözü koy, tapınmaq sözü
tap, doğulmaq sözü toğ (13,s.352,358,361,365,368,376,378), yoxsul sözü
yok, boran sözü bor, qırmaq sözü kır, pozmaq sözü boz (6,s.327,307,313)
şəkillərində yazılmışdır ki, bunlar bugünkü çoxhecalı sözlərin
başlanğıcda bir hecalı olduğunu göstərir. Soruş sözü sor, soruşmaq sözü
sormaq, dünən sözü dün, günəş sözü gün şəkillərində hazırda canlı
danışıq dilində çox işlənir.
Söz yaradıcılığının dördüncü mərhələsində samit-sait quruluşlu
(10) iki fonemli bir hecalı sözlərin sonuna samitlərin qoşulması,
artırılması yolu ilə yeni sözlər alınır. Bu sözlər də samit-sait-samit
quruluşlu olur (101). Məsələn:
Sa=sağ, sal, sam, say, saz, san, saç, sat
Ba=bağ, bal, bay, baz, bax, bat, baş, bas, bad, bab, ban, bar
Bu sözlər eyni zamanda sait-samit quruluşlu (01) sözlərin əvvəlinə
samit səslərin artırılması yolu ilə də yarana bilir. Ona görə də söz
yaradıcılığının üçüncü və dördüncü mərhələləri ilk baxışda bir-birini
təkrarlayır. Lakin onlar söz yaradıcılığının eyni yolu deyildir. Məsələn,
sağ sözü ağ kökünün əvvəlinə s samiti və sa kökünün sonuna ğ samiti
artırmaqla yarana bilir. Burada həmin sözün hansı yolla yarandığını
müəyyənləşdirmək də çətindir. Ancaq bir şey dəqiqdir ki, söz
yaradıcılığında hər iki üsuldan istifadə edilmişdir.
Bəzi alimlər belə hesab edirlər ki, iki fonemli sözlərin əksəriyyəti üç
fonemli sözlərin əvvəlindəki və ya sonundakı samit səsin düşməsi yolu ilə
yaranmışdır. Məsələn, saz sözünün əvvəlindəki s samitinin düşməsi
nəticəsində az sözü əmələ gəlmişdir. Doğrudur, dildə səsartımı kimi,
səsdüşümü də var. Lakin söz yaradıcılığının başlanğıc mərhələlərində bu
üsulla yeni sözlərin yaranması ağlabatan deyil. Əgər ilk sözlər tək sait
səslərdən ibarət olmuşdursa, onda başlanğıcda yeni sözlər almaq üçün yalnız
onların əvvəlinə və sonuna samit səslər artırılmışıdır. Söz yaradıcılığının
ilkin mərhələlərində səs düşümünün mövcudluğu sözlərin mürəkkəb
quruluşdan sadə quruluşa doğru dəyişdiyini göstərir. Halbuki başlanğıcda
belə olmamışdır. Səs düşümü hadisəsi dilin sonrakı inkişaf mərhələlərində
olmuşdur və onun nə vaxt meydana çıxdığını müəyyənləşdirmək olar.
Göründüyü kimi, həm tək sait səslərin, həm də onlardan yaranmış iki
fonemli, bir hecalı sözlərin əvvəlinə və sonuna samit səslərin artırılması yolu
ilə külli miqdarda yeni sözlər əmələ gəlmişdir. Dildə səs artımı samitlərlə
məhdudlaşmamışdır. İki fonemli sözlərin əvvəlinə və sonuna sait səslərin
artırılması yolu ilə də çoxlu yeni sözlər yarana bilərdi. Tutaq ki, sait-
samit quruluşlu (01) iki fonemli sözlərin sonuna saitlər qoşulmuşdur:
Dostları ilə paylaş: |