Adiləә
124
MUĞAM USTADI YAQUB MƏӘMMƏӘDOVU
DİNLƏӘRKƏӘN
Dünya çox genişdir, zaman incəә yol,
Bütün gözəәllikləәr Allahına qul.
Muğam bir elmdir, elm dəә bir gül,
Bu elmi səәsiləә fəәth edir, Yaqub!
Gücü təәk qolunda deyil insanın,
Həәqiqəәti görməәz gözü nadanın.
Çarmıxa çəәkiləәn yolu İsanın,
Həәzin avazıləә təәk gedir Yaqub!
Sözü göz yaşardır, qolu bağlayır,
Səәsi ocaq çatır qəәlbi dağlayır.
“Dostu yola salır”, özü ağlayır,
Odu nəәfəәsiləә kül edir Yaqub!
Zilindəә gizli bir ocaq qalanıb,
Yandırır segahın pəәrdəәləәrindəә.
Bəәmindəә bu odu söndürməәk üçün,
Bulaq təәk çağlayır, dad edir Yaqub!
Həәr muğam deyəәnin izi başqadır,
Könüldəә ocaq təәk közü başqadı.
Yaqubun muğamda izi başqadı,
İziləә dəәsgaha yol edir Yaqub!
Muğam haqq səәsidir, səәs isəә əәsəәr,
Düşünüb danışan, həәm düşündürəәr.
Adiləә söz iləә verirsəә dəәyəәr,
Səәs iləә qəәlbləәrəә yetirir Yaqub!
Yuxuma yağış yağır
125
AYRILIQ
Ayrılıq vəәd edirdi bu axşamkı gözləәrin,
Qalmadı bircəә an da ona baxacaq halım.
Get! - deyirdi baxışla söyləәdiyin sözləәrin,
Kirpiyinin ucunda sallanırdı xəәyalım.
Adın batsın, ayrılıq, sevincimin qatili!
Açammadım açmasın səәn açdığın falımın.
Bilməәdim ki, kim oldu bu duanın batili,
Hansı qəәləәm yazacaq bu gün məәnim halımı?
İndi həәsrəәt yol salıb sinəәmin yarasından,
Yanağımda göz yaşım, dilimdəә min bir ahım.
Səәni xatırlayıram dörd divar arasında,
Açılarmı gecəәnin qoynundakı sabahım?!
Adiləә
126
ÖZ-ÖZÜMLƏӘ SÖHBƏӘT
Qəәlbimdəә bircəә diləәk,
ƏӘlacın tapam gəәrəәk.
Bəәlkəә dəә buludlarda?..
Dolubdu buludlar da.
Al, bu ipin ucunu,
Dırman, bulud var harda.
Gör, çatdıra biləәrsəәn
Məәni bu istəәyiməә?
O zaman çevriləәrəәm
Məәn sevgi məәləәyinəә.
İpin ucu ləәləәkdir,
Bir qaranquş ləәləәyi.
Səәn deməә o ləәləәk dəә
Bu dünyanın kəәləәyi.
Məәhəәbbəәt – sehr, ovsun,
Diləәkləәr hasil olsun.
Çox çəәtin oyun – sevgi,
ƏӘyiləәn boyun – sevgi,
Səәbəәb “hava”, “su”, “qisməәt”,
Qurbanlıq qoyun – sevgi.
SƏӘNİ XATIRLADIR
Yuxuma yağış yağır
127
Bu gün eləә böyüyüb ki, ürəәyim,
dünyaya sığmır.
Günəәşin şəәfəәqləәri gülür üzümdəә.
Sonra isəә yay günü yağış yağır,
havanı soyudur,
eləә bil təәbiəәt səәfəәrbəәr olub
məәni ovudur.
Yenəә artırıb səәxavəәtini təәbiəәt,
xoşbəәxt günləәrimizin xatırəәsi təәk.
Bu gün xəәyalın da xoşbəәxt baxır,
xəәyalından gözləәriməә sevgi axır.
Səәhəәr mehi asta-asta qapımı tıqqıldadır,
Çiskin yağış yavaş-yavaş
pəәncəәrəәmi çiqqıldadır.
Pəәncəәrəәmin açıq tağı,
səәrinləәdir otağı.
Yatağımda səәrin küləәk
saçlarımı darayır, üzümü sığallayır,
bu gün həәr şey səәni məәnəә xatırladır.
Adiləә
128
BU SABAH
Bu sabah əәtrini duydum,
Bildim ki, bu gecəә darıxmısan,
ayağına yalınqat ümidləәrini,
əәyninəә nimdaş arzularını geyinmisəәn,
düşmüsəәn bu küləәkli şəәhəәrin yollarına.
Bürünmüsəәn səәn bu gecəә məәnsizliyinəә,
məәnsəә toz rəәngli səәnsizliyiməә.
Bu sabah əәtrini duydum
otlara düşəәn şehdəәn,
əәlləәrinin həәrarəәtini hiss etdim
üzüməә toxunan mehdəәn.
Ürəәyiməә axdı içdiyim bir ovuc su,
səәrinləәdi səәnin yanğıların.
Bu sabah bu şəәhəәrdəә
əәlləәrim boşaldı,
gözləәrim doldu.
Bu sabah əәtrini duydum...
Yuxuma yağış yağır
129
NƏӘ QƏӘDƏӘR DƏӘYİŞMİSƏӘN
ƏӘlləәrin gücünü itiribdir təәklikdəәn,
ağarıb saçların, çatılıb qaşların,
kölgəәləәr sayrışır qırışlarında.
Səәsin dəә kobudlaşıb bir az,
gözləәrin dəә rəәngini itirib məәni görməәyəәli...
Nəә qəәdəәr dəәyişmisəәn məәn görməәyəәli.
...Gündüzləәr gözləәrinin içi güləәrdi xoş söhbəәtdəәn,
axşamlar alışardı məәhəәbbəәtdəәn.
İndi gözləәrinin altı çöküb
qulaqların sevgi nəәğməәsi eşitməәyəәli...
Nəә qəәdəәr dəәyişmisəәn məәn görməәyəәli.
Bir çinara oxşayırdın o vaxtlar,
Boy atmışdı əәtrafında “budaq”lar...
Bilmirdin ki, olacaqdır olacaqlar...
İndi sınıb boy atmış budaqların,
indi solub baxçan, bağın məәn girməәyəәli...
Nəә qəәdəәr dəәyişmisəәn məәn görməәyəәli...
Həәləә qəәlbin... heç döyünmürmüş kimi,
artıq kəәpəәnəәk təәk həәr çiçəәyəә qonmur könül quşun.
Həәr şeyəә, hamıya etinasız,
sükut içindəә ... gözləәyir, məәn sevməәyəәli...
Nəә qəәdəәr dəәyişmisəәn məәn görməәyəәli...
Dostları ilə paylaş: |