Microsoft Word Zahid ikinci kitab
Yüklə 2,17 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Milli Kitabxana
Milli Kitabxana
125
—Bu yazıq quşcuğazı niyə vurmusan? Gör necə də balacadır. Heç ona qıymaq olar? —Onun canını da almaq olar! — deyə oğlan hirslə qışqırdı. —Yaltaq! Kranın qulağına nə deyirsənsə, sənə bulaq suyu verir, amma mənə lilli su. Bu sözləri deyəndən sonra oğlan vedrəsinə baxdı və yalnız indi başa düşdü ki, vedrəsi palçıqla doludur. Sonra Aytənin vedrəsinə baxdı. İlahi, bu nə idi belə. Onun vedrəsi ağzına kimi qızıl gül suyu ilə dolmuşdu. Arılar növbə ilə suyun dadına baxıb sonra qızın saçlarına qonurdular. Aytən isə heç kirpiklərini də qırpmırdı. Oğlan qorxudan əvvəl gözlərini yumdu. O, arının nə demək olduğunu əla başa düşürdü. Bir dəfə pətəklərinə çöp uzatdığına görə arılar onu düz alnından vurmuşdular. Onun gözləri necə şişmişdisə bir həftə ağrıdı. İndi arıların Aytənin dövrəsində sakitcə hərlənməyi ona qəribə göründü.
—Sən gəl mənə ağıl öyrətmə. Gör nə qədər ağılsızsan ki, arılar da səni vurmur.
—Sən mənə ağılsız deyirsən? — deyə Nazim Aytənin üstünə yeridi, quşatanın rezinini onun başına vurdu. Bütün əhvalatlar da elə bu zaman baş verdi. Bayaqdan sakitcə dayanan arılar da birdən vızıldamağa başladılar. Onlardan biri düz Nazimin saçından yapışdı. Nazim onu qovmaq istəyəndə balaca bir arı onun əlindən yüngül bir dişdəm aldı. Bundan sonra nələr baş verdiyini bilən olmadı. Çünki Nazim vedrəsini və quşatanını qoyub qaçmağa başladı. Amma arılar Nazimdən əl çəkmək istəmirdilər. Aytənin hayıfını almamış hara qayıdırdılar?! Nazim qaçıb özünü birtəhər evlərinə çatdırdı və qapını bərk-bərk bağladı.
Milli Kitabxana
126
—Sənə nə olub? — nənəsi həyəcanla soruşdu. — Elə bil dalınca bir qoşun gəlir. —Qoşun gəlsəydi bu qədər qorxmazdım. Arılar gəlir, içəri girsələr axırıma çıxacaqlar. —Sən onlara neyləmisən ki? — nənəsi xəbər aldı, — yoxsa yenə yuvalarına çöp uzatmısan? Aytən vedrəsini götürüb evlərinə getməyə başladı. Arılar onun ətrafında uçuşurdu. Balaca bir arı onun ağ və toppuş əllərini zanbaq çiçəyinə oxşatmışdı və buna görə də tez- tez qızın əlinin üstünə qonurdu. Aytən də gözaltı bu balaca səfehə baxıb deyirdi: —Bura bax, birdən elə bilərsən ki, çiçəkdi, dişləyərsən ha. Balaca arı iynəsini çıxardıb qızın əlinin üstünü qıdıqladı və onun çiçək olmadığını başa düşüb uçdu. Bu zaman Nazim pəncərə pərdəsini aralayıb baxırdı. Ürəyində Aytənin bu qədər cəsarətli olduğuna qibtə etdi. Amma bir şeyə təəccüblənirdi ki, nə üçün arılar bu özündənrazı qızı vurmur. "Siz bir onun yerişinə baxın. Özünü elə dartır ki, elə bil qaz yeriyir. Arılar olmasaydı bu saat ona göstərərdim." Nazim düşünürdü. Bir azdan Aytən vedrəsini boşaldıb qayıdırdı. Nazim də eləcə pəncərə pərdəsinin arxasında qalmışdı. Arıların qorxusundan pərdəni aralaya bilmirdi. Nazim gördü ki, arılar yoxdu və Aytən vedrəsini yellədə-yellədə tək gedir. Əvvəl istədi ki, düşüb bayaqkının hayıfını alsın. Sonra fikirləşdi ki, birdən arılar özünü yetirər. Pərdəni aralayıb yalvarıcı səslə dedi:
—Aytən, mənim də vedrəmi gətir də, nə olar? Aytən pəncərəyə boylananda uğunub getdi. Nazim bədənini pərdənin arxasında bərk-bərk gizlətmişdi. Təkcə gözləri qaralırdı. —Özün düşüb götürə bilmirsən?
Milli Kitabxana
127
Nazimin ağzından bu söz təzəcə çıxmışdı ki, qulağının dibindən vızıltı ilə bir arı uçdu və az qala iynəsini onun qulağına sancacaqdı. Elə bil ki, arı pərdənin arxasında gizlənib Nazimin ağzından həmin o "zəhrimara qalmış" sözlərinin çıxmasını gözləyirdi. Nazim birtəhər özünü qorudu. Arı isə hardasa yaxınlıqda gizləndi.
gərək ayıq olam. Bu mənzərəni görən Aytən uğunub getdi. Gülüb qurtarandan sonra dedi: —Bir az dilini şirin elə! Danışanda ağzından zəhər tökürsən. Nazim qorxusundan daha cavab vermədi. Yumruğunu düyünləyib ürəyində qızı hədələdi və onun ağ bantlarına baxdı. Ağ bantlar zanbaq gülü kimi işıq saçırdı. "O bantları nə qoparardım!" — deyə ürəyindən keçirtsə də qorxusundan dillənmədi. Çünki bayaqkı arı hər dəqiqə çıxa bilərdi.
Milli Kitabxana
128
SEHRLİ GƏMİNİN KAPİTANI n maraqlısı bu idi ki, Ayzərin anası bircə saatlığa bazara gedəndə bu əhvalatlar başladı. Cəmi bircə saatda görün nə qədər iş oldu. Ana balaca qızını çağırıb dedi: —Həyətimizdən heç yana çıxma. İtinlə, lap istəsən pişiyinlə oyna. Bu saat bazara dəyib gəlirəm. Elə ana qapıdan çıxan kimi bu möcüzə baş verdi. Əvvəlcə Ayzərgilin ikimərtəbəli balaca evi hamin sehrli gəmiyə çevrildi. Orasını Ayzər qətiyyən xatırlaya bilmir necə oldu ki, onların yamyaşıl bağçaları birdən-birə çevrilib nəhəng dəniz oldu. Doğrudur, bu dənizin suyu yaşıl idi. Hətta onun içində qırmızı gül topalarına oxşayan ləpələr də vardı. Amma nə qırmızı ləpələr, nə də suyun yaşıl olmasına baxmayaraq, hər şey əla idi. Arabir ağ alça çiçəklərini xatırladan ləpələr az qala gəminin göyərtəsinə qədər qalxırdı. Amma nə Ayzər, nə də onun iti ilə pişiyi bunu veclərinə almırdılar. Onların nəhəng gəmisi harasa uzaqlara üzürdü. —Yaxşı, siz bilən hara üzürük belə! — deyə Ayzər pişikdən soruşdu. —Miyo, pişik belini qabardıb qabağa baxdı. —Deməli sən də bilmirsən?! —Ham, ham, — it söhbətə qoşuldu. Onun açıq ağzından qırmızı dili çölə çıxmışdı. —Necə? deyə Ayzər itin verdiyi məlumatdan heyrətlən- di. — Dünya səyahətinə! Bircə bu çatmırdı! Bəs anam necə olsun, hə? İndicə bazardan qayıdıb bizi görməsə, harada axtara bilər? Heç olmazsa dünyanın hansı ölkəsinə üzdüyümüzü biləydik.
Yüklə 2,17 Mb. Dostları ilə paylaş:
|