Microsoft Word Zahid ikinci kitab
Yüklə 2,17 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Milli Kitabxana
Milli Kitabxana
345
Qoca özündən asılı olmayaraq yumşalmışdı. Sanki, həm özünə, həm uşaqlara yazığı gəlirdi: —Оnun dərdi оdur ki, nə qədər əlləşir uşaqları aldada bilmir. "Hətta deyərdim ki, sizə qibtə edir. Siz heç olmasa bir dəfə uşaqları yaxşıca aldada bilirsiniz. Amma Saray Yalanı dünya ölkələrini bir-birinə vuruşdurduğu halda hələ ömründə bircə uşaq belə aldada bilməyib. Milli Kitabxana
346
İTALYAN ŞLYAPASI
llahqulu müəllim enli şlyapanın qırağını yuxarı qatlayıb güzgüyə baxırdı. Еlə bil qalın şüşənin arxasından özü yox, elə həmin o komissar Kataninin özü boylanırdı. Xirtdəyinin qabağa çıxmasını və armud saplağına oxşayan boynunu nəzərə almasaq Allahqulu müəllimin aləmində o, kоmissar Katani idi ki, durmuşdu. Ürəyində xəfif bir titrəyiş duydu və 25 il arxada qalmış həmin o xəfiyyə olmaq arzusu eləbil bircə göz qırpımında peyda oldu. Hətta Allahqulu müəllimə elə gəldi ki, arzuları həyata keçib, o, düz iyirmi beş ildir ki, «mülki paltarda» gəzən görkəmli bir xəfiyyədir. Bu ani hiss onu elə coşdurdu ki, «pirimerka» üçün başına keçirdiyi İtalyan şlyapasının qırağını bir qədər yuxarı qatlayıb boğazını arıtladı. Müəllim yoldaşları onu dövrəyə almışdılar, güzgüdən ona zillənən yeddi cüt gözü elə indicə gördü. Əvvəlcə Tofiq müəllimin ona zillənən qonur gözlərinin dərinliyində ani bir gülüş sezdi. Həmin o gülüşə bənzəyən nəydisə onun əks sədası Tofiq müəllimin qıyılmış kirpiklərinin səyriməyində də hiss olunurdu. Allahqulu müəllimin belə şeyləri o saat duyması özünə ləzzət edirdi. Deməli onun «хəfiyyə» gözlərindən yayınmaq asan bir iş deyildi. «Görüm qəbul imtahanında mənə tarixdən iki yazan o müəllimin qələmi iki parça olsun. İndi mən də dünyanın görkəmli bir xəfiyyəsi idim. Amma iyirmi ildi uşaqlara «cıq», «cik» şəkilçilərini öyrətməkdən boğazım hinduşka boynu kimi uzanıb». Birdən ona elə gəldi ki, Tofiq müəllim Allahqulunun özünü hind toyuğuna oxşatdığını başa düşdüyü üçün bir az da qımışdı. —Nəyə qımışırsan ə, qırışmal, yaraşmır?
Milli Kitabxana
347
—Nə danışırsan — Tofiq müəllim İtalyan şlyapasının o biri ucunu qurdaladı, — hələ sənin bu cür yaraşıqlı papağın olmayıb. —Allaha and olsun — deyə rəsmxəttdən dərs deyən Məmməd müəllim irəli yeridi -mən dünyada bu gözəllikdə şlyapa görməmişəm. Rəsm müəllimin geyim barədəki zövqünə tam inanan Allahqulu onun da mavi gözlərinin dərinliyində nə isə anlaşılmaz bir sirr gizləndiyini elə göydəcə tutdu. «Bu nəyə gülür görəsən?» Şlyapaya böyürdən baxmaq üçün çevriləndə o biri yoldaşlarının da nəsə mübhəm bir sirri ondan gizlətdiklərini duydu. «Bunlara nə olub, görəsən? Ölsəniz də yeddi manat bir abbasıdan keçib bu şlyapanı alacağam». Allahqulu müəllim orasını yaxşı başa düşmüşdü ki, həmin bu şlyapanı başına qoymaqdan ötəri o iyirmi beş ildir ki, yol gəlir. Güzgüdə özünü bir ayrı adama da oxşatdı. «Malbra» siqaretinin simvolu kimi şəkli vurulan o oğlanın da başındakı elə bu şlyapadan deyildimi?! Onda bu biveclər mənim nəyimə gülür, görəsən?! Portmanatını açıb qırmızı onluqların arasından bir göy beşlik və iki təklik tapdı. Bir abbasını pencəyinin yan cibindən piştaxtanın üstünə tulladı və şəstlə «Univermağ»ın çıxış qapısına doğru yollandı. —Mübarək, sağlığına qismət olsun. —Tofiq müəllim bu sözləri deyəndə gülməkdən özünü güclə saxladı. «Mübarək» sözünün biri bir qəpiyə çıxdı. Yalan olmasın bu sözü müəllimlərin hərəsi on dəfə təkrarladı. Allahqulu müəllim gözünü yumub açınca özünü yaşıl «Jiqulinin» arxa oturacağında gördü. O biri dörd nəfər arxadakı ağ «Volqa»ya mindilər. Maşınlar vıyıltı ilə rayon mərkəzindən Bərdəyə tərəf üz tutdu. Hələ də bir şey başa düşməyən Allahqulu müəllim rayondan çıxhaçıxda soruşdu: —Ə Tofiq, hara sürürsən belə? Milli Kitabxana
348
—Necə yəni hara? Belə bir şlyapanı yumasaq sabah Sədi müəllim bizi məktəbə qoymaz. Deyər hardan gəlibsiniz, ora da gedin. «Qocaman xəfiyyə» bayaqki bic gülüşlərin əsil məna- sını indi başa düşdü. Portmonatdakı qırmızı onluqları görmüşdülər. Daha geriyə yol yox idi. Yalandan gülümsə- məkdən başqa çarə qalmamışdı Allahqulu müəllimin yaddaşında bayaqkı bic gülüşlər- dən əsər əlamət yох idi. İndi Quzunun qabırğasından çəkilmiş kabab gəldi. Qonşu stolda deyəsən kəllə paça yeyilmişdi. Quzu kəlləsi Allahqulu müəllimin üzünə hırıldıyırdı. Kəllə o qədər güldü ki, dişləri ağara qaldı və axırda Allahqulu müəllim buna dözmədi. Ofisantın üstünə qışqırdı ki, qonşu stolu niyə yığışdırmır. Maşınlar geri qayıdanda birdən-birə Allahqulu müəllimin keyfi durulmuşdu. Qırmızı onluqlardan on ikisi stola qurban getmişdi. Sanki xörək paylayanın əlində gülümsünən bu on iki qırmızı onluq özləri ilə birlikdə Allahqulu müəllimin dərdini-kədərini də aparmışdı. Onu dəli bir gülmək tutmuşdu. Maşından düşüb evlərinə tərəf addımlayanda nəyi isə xatırlamağa başladı. Maşınlar ondan xeyli aralananda birdən onu bayaqkından da betər bir gülmək tutdu. Allahqulu müəllim maşınların dalınca qışqırdı: —Dayanın, dayanın deyirəm sizə. Amma onun səsini eşidən olmadı. Allahqulu müəllim yavaşca sanki ayaqqabılarına dedi: —Ay yaramazlar, şlyapa kababxanada qaldı. Amma daha gec idi. Allahqulu müəllim darvazalarına doğru yönəldi. İnsafla desək İtalyan şlyapası doğrudan da gözəl idi.
Yüklə 2,17 Mb. Dostları ilə paylaş:
|