_______________Milli Kitabxana___________________
250
Səhnədə iki uşaq qarşılaşır. Onların
geyimləri məzəlidir. Birinin adı Toğrul, o birinin
adı Doğruldur.
Doğrul: - Bura bax, sənin adın nədir?
Toğrul: - Toğrul!
Doğrul: - Nə? Toğrul? Hi, hi hi hi. Ada bax
Toğrul. Qardaş sənə düz məlumat verməyiblər. Sə-
nin adın yəqin ki, Doğruldur.
Toğrul: - Xeyr, xeyr mənim adım Toğruldur
ki, var. Bəs sənin adın nədir?
Doğrul: - (Özünü dartır) Mənim adım Doğ-
ruldur, Doğ-rul!
Toğrul: - Bərkdən gülür. Necə dedin Doğrul!
Vay dədəm vay. Mən ömrümdə belə ad eşitməmiş-
dim. Doğrul!
Doğrul: - Eşitməmisən, indi eşit. Hələ sənin
nə yaşın var ki?! Mənim kimi bir az böyüyərsən,
hər şeyi eşidərsən. Amma mən həyatda çox şeylər
görmüşəm.
Toğrul: - Məsələn nə görmüsən?
Doğrul: - Məsələn görmüşəm ki, bazarda bir
cüt ördək ayağını beş manata satıblar.
Toğrul: - Məni sarımısan? Bir cüt ayağa han-
sı səfeh beş manat verər?
Doğrul: - Yox onu alan lap ağıllı bir adam
idi. Hər halda bizim ikimizdən də ağıllı olardı. Ya-
dımdan çıxdı deyəm ki, ayaqların üstündə bədən və
baş da var idi. Ayaqlar nə qədər əlləşdirsə alıcının
_______________Milli Kitabxana___________________
251
əlindən xilas ola bilmirdi. Bir cüt ayaq beş manat!
Necədi səninçün?!
Toğrul: - Eh sənin gördüyün elə bir zad
deyil. Mən gördüyümü eşitsən gülməkdən qarnın
yırtılar.
Doğrul: - De bir az gülək. Amma ehtiyatla de
ki, qarnımız yırtılmasın.
Toğrul: - Dünən gözümlə gördüm ki, Cırtdan
haqqında yazılan bir kitab mağazadan çıxdı, əvvəl
tramvaya, sonra da metroya minib getdi.
Doğrul: - Yox qardaş,səninki lap ağ oldu.
Heç kitab yeriyə bilər? Əgər belə yalanlar danışsan
sənin də adını Doğrul qoyarlar.
Toğrul: - Hə yadımdan çıxdı deyəm ki, kitab
balaca bir qızın əlində idi.
Doğrul: - Yaxşı bu söhbətlərdən bir şey çıx-
madı. Onda gəl görək kimin dişi parlaqdır. Bax
mənim dişlərim şüşə kimidi.
Toğrul: (Hər iki əli ilə dodaqlarını aralayıb
dişlərini göstərir.) Parlaq diş belə olar. Səninki
qurumuş çaylaq daşına oxşayır.
Doğrul: - Sənin dişin boranı toxumu kimidi,
parıldayıb eləmir.
Toğrul: - Boranı toxumu sənin dişindi.
Doğrul: - Ədə, mənim dişimə boranı toxumu
deyirsən. (Bir-birinin saçından tutub dalaşırlar.
Sonra sakitləşirlər.)
Toğrul: Deyəsən mənim bir dişim düşüb itdi.
_______________Milli Kitabxana___________________
252
Doğrul: - Səhv etmirəmsə mənim də dişimin
biri düşdü.
Toğrul: Gəl dişlərimizi axtaraq. (Axtarırlar)
Doğrul: - Heyf ki, dişlərimizi tapmadıq. On-
ları tapsaydıq, bir də dalaşardıq.
Toğrul: Düz deyirsən. Bir halda ki, dişləri-
mizi itirmişik, daha dalaşmağın da ləzzəti yoxdu.
Vay tamam yadımdan çıxdı. Axı mən inəyimizi
aparmalıydım bazara satmağa. Salamat qal, qardaş,
səninlə tanış olmağıma çox şad oldum.
Doğrul: Heç məni demirsən. Ömrümdə sənin
kimi mehriban adam görməmişəm. Tezliklə gö-
rüşərik.
II ŞƏKIL
Toğrul, qabaqda inək onun dalınca bazara
gedirdilər. Inəyin boğazında kəndir var. Birdən
Doğrul gəlib çıxır.
Doğrul: (Kənara) Aha deyəsən qardaşım
bazara gedir. Dayan görək bu işin axırı nə olur.
(Yavaş-yavaş yaxınlaşıb kəndiri inəyin boğa-
zından açıb öz boğazına bağlayır. Inək gedir) Toğ-
rul qabaqda, Doğrul da onun dalınca bazara daxil
olurlar.
Toğrul: - Yaxşı inək var, inək. Gündə iyirmi
litr süd verir. Buynuzlarına baxmayın, vurmaqla işi
yoxdu.
_______________Milli Kitabxana___________________
253
Xəsis tacir: - Aha yaxşı oldu. Bu uşağı alda-
dıb inəyi alaram. Sonra baha qiymətə sataram.
Toğrul: - Hardasan ay müştəri, yoxdu qabaq
dişləri!
Tacir: - Oğlan bəs sənin inəyin hanı?
Toğrul yalnız indi geri çevrilir və Doğrulu
görür. (Bu boyda inəyi görmürsünüz?!
Tacir gözlərini silib Doğrula bir də diqqətlə
baxır. (Canım vallah bu inək zad deyil, xalis
adamdı.
Toğrul: - Elə məsələ burasındadı. Mənim
inəyim adam da ola bilir, inək də! Adam olanda
dalına minirik, bizi gəzdirir, inək olanda südünü
sağırıq.
Tacir: - Özüm ölüm doşab almışam bal çıxıb.
Həm inək kimi südünü sağaram, həm də qapıda-
bacada işlədərəm. Al bu da sənin inəyinin haqqı.
Ver onu mənə.
Toğrul pulu alıb cibinə qoyur və kəndiri
tacirə verir.
Tacir: - (Mahnı oxuya-oxuya Doğrulu
aparır) Bura bax oğlan, sən təkcə inək ola bilirsən,
yoxsa əlindən başqa işlər də gəlir?
Doğrul: - Necə başqa işlər?
Tacir: - Məsələn, bəlkə sən öküzə də çevrilə
bilərsən hə? Mənim çoxlu əkilməli sahələrim var.
Dedim onu əkərdik.
Doğrul: - Öküz nədi canım. Mən hətta ilana
da çevrilə bilirəm. Bax bu dəqiqə ilana çevriləcəm.
_______________Milli Kitabxana___________________
254
Xahiş edirəm qaçmayasan. Mən ilana çevriləndə
hökmən sahibimi bir balaca dişləməliyəm. Əgər
dişləməsəm, gecə gözümə yuxu getməz!
Tacir: - Necə?! Qardaş sən nə danışırsan? Ay
haray, kömək edin, ilan məni vurdu!
Tacir kəndiri atıb qaçır. Doğrul səhnədən
çıxır.
Pərdə
III ŞƏKIL
Toğrulla Doğrul səhnədə qarşılaşırlar.
Toğrul: - Bay səni xoş gördük qardaş. Gör nə
vaxtdı görüşmürük. Gəl bir səni marçıldadım.
(Öpüşürlər.)
Doğrul: - Dayan görək. Məni tacirə satdığın
bəs deyil, hələ bir marçıldadırsan da.
Toğrul: - Doğrudan ay Doğrul, o kişinin əlin-
dən necə qaçıb qurtardın? Amma bir məsələ də var
ki, taciri tapıb onun pulunu qaytarmaq lazımdı.
Doğrul: - Nə danışırsan dəli zad olmusan?
Aparaq pulu bir yerdə xərcləyək. Axı o kişini
ikimiz bir yerdə aldatmışıq.
Toğrul: - Yox canım. Xərcləmək nədi? Mən
xalxın pulunu xərcləyə bilmərəm. Aparıb verəcə-
yəm özünə.
Doğrul: - Başa düşdüm. Qorxursan ki, sənin
də adını Toğrul yox, Doğrul çağırarlar. Doğrusu
deyim ki, bir vaxt mənim də əsl adım Toğrul idi.
Dostları ilə paylaş: |