379
Seyid Əzim cibindən çıxardığı bir neçə saçaqlı konfeti qapıya çıxmış Qaratellə
uşaqların arasında bölüb əylənirdi. Ceyranı görüncə uşaqlardan ayrılıb otağın
qapısına yaxınlaşdı:
-Salam...
Seyid Əzim Ceyranın saralmış, arıqlamış üzünə baxdıqca ürəyi əzilirdi: "Yenə
də orucdur, ilahi, mən bu etiqadı onun ürəyindən necə çıxarım?" Lakin hələ bir söz
demədən anasını soruşdu:
-Məməm hanı?
Ceyran xəfifcə gülümsədi, bir neçə uşaq anası olsa da, hələ də ərindən utanır,
dik gözlərinin içinə baxa, arzularını açıq deyə bilmirdi:
-Məşədi Qənbərgilə orucaçdıya çağırılıb...
-Hə... deyirəm axı, əzana azca qalıb, amma, məməm həyətdə dəstəmaz almır,
bu heç olan şeydi? Deməli şamı təklikdə eləyirik? - O da gülümsədi, lakin
arvadının vəziyyətindən daxili bir əzab duyaraq, Ceyranın çənəsindən yapışdı və
başını yuxarı qaldırdı. Dərinə düşmüş, aclıq və yorğunluq tökülən gözlərinə baxdı,
Ceyran Ağanın onu yenə də danlayacağını başa düşdüsə də aldırmadı, üzün yana
çevirdi:
-Hə... Minasoltan dedi ki, gec gələcəm, məni gözləməyin, iftarınızı eləyin.
İçəri girdilər. Vaxt elə uzanırdı ki, Seyid Əzim qapıdan döndü, bir də nigaran
gözlərlə üfüqə baxdı. Əgər iqtidarı olsaydı, günəşi, aləməfruz afıtabı bir az da tez
qüruba endirər, iftar vaxtını yaxınlaşdırardı, təki Ceyran orucunu tez açsın, ac
qalmasın...
Birdən Ceyran taxçaya yanaşdı, oradan bir zərf çıxarıb şairə uzatdı.
-Ağa, Şirin gətirib...
Şair zərfı açdı, Tərlandandı, dərhal duydu, barmaqlarını xəfıf hərəkəti ilə
Ceyranın çənəsini sığalladı, yorğun gözlərinə baxdı, baxdı, heç bir söz deyə
bilmədi. Dərindən köks ötürüb məktubu oxumağa başladı:
Nuri-çeşmim, əziz şairim!
Əvvəla mətləb sənin səlamətliyindir və əgər zəhmət qəbul edib buraların da
əhvalından xəbərdar olmaq istəsən, yaman-yaxşı dolanırıq.
Bəradəri-mehribanım, sənə yazmağa qəribə bir xəbər var məndə. Amma heç
bilmirəm sevinim bu işə, ya qəmgin olum. Deyəsən mən, indi başıma gələn
bəlaların əsil iştirakçılarından biri ilə rastlaşmışam. Qərəz, cənabını yormayım, bil
və agah ol ki, bizim həmvətənlərdən biri, Ağa Səməd buralarda peyda olub. Mən
onu çoxdan bəri bazarda-dükanda görürdüm. Hal-əhvallaşır, salamlaşırdım.
Amma o qədər də