§ 2. Konstitusiya anlayışı, konstitusiyanın funksiyaları
və xüsusiyyətləri
Konstitusiya sözünün hərfi mənası «qurmaq, yaratmaq,
əsasını qoymaq» deməkdir. Konstitusiya hər bir ölkədə
mövcud ictimai-siyasi sistemin əsaslarını təsbit edir və bir
qədər obrazlı deyilsə, «siyasi səhnədə oyun qaydalarını»
müəyyən edir. Konstitusiya hakimiyyətin əldə edilməsinin
sivil və ümumqəbulolunmuş yolunu müəyyənləşdirir,
hakimiyyətin sosial subyektlər arasında paylanmasının
əsaslarını və məqsədlərini, üsullarını müəyyən edir.
Konstitusiya cəmiyyətin bütün üzvlərinin hüquqi statusunun
əsasını müəyyən edir və bununla da dövlətlə fərd arasındakı
əlaqələrin ümumi konturlarını cızır.
Konstitusiya bütün ölkədə norma yaradıcılığının
əsaslarını, qanunvericilik sistemini formalaşdırır və bütün
qanunvericilik sisteminin başında durur. Bu sistemdə yaranan
boşluqlar, problemlər ilk olaraq konstitusiyanın müddəaları
nəzərə alınmaqla aradan qaldırılır.
Konstitusiyanın qəbul olunmasında, təbii ki, onun
universallığına bir çox siyasi qüvvələr birbaşa maraqlı olur.
Ölkədəki siyasi qüvvələr onun hazırlanmasına müəyyən
qədər təsir göstərir və buna görə də konstitusiya həmin
konkret hal üçün ölkədə olan qüvvələr nisbətini dolayı yolla
əks etdirir. Lakin demək olar ki, bu hiss olunmur, çünki
konstitusion normalar siyasətdən kifayət qədər təcrid olunur.
Siyasət ona deyil, əksinə, o, siyasətə təsir edir.
Konstitusiyada dövlətin daxili təşkilatlanmasının da
əsasları müəyyənləşdirilir. Hakimiyyətin təşkilatlanmasında
və dövlətin ərazi quruluşunun müəyyən edilməsində təzahür
edən bu xüsusiyyət onu deməyə əsas verir ki,
— 58 —
konstitusiya dövlətin təbiətini və mahiyyətini müəyyən edir.
Konstitusiya cəmiyyət, dövlət, şəxsiyyət və kollektiv
arasındakı əsas münasibətləri müəyyən edən və qanunve-
riclikdə ən yüksək hüquqi qüvvəyə malik normalar sistemidir.
Bu normalar sistemi xüsusi müdafiə ilə təmin olunur, çünki
onlar dəyişdikdə bütün sistemə təsir göstərir. Konstitusiya
dövlətçilik ənənələrini bəşəriyyətin dövlət quruculuğu
təcrübəsi ilə əlaqələndirən, fərdin hüquqda yerini müəyyən
edən və dövlət quruluşunda sabitliyi, varisliyi təmin edən
xüsusi aktdır.
Konstitusiya müxtəlif funksiyalara malikdir. Onun əsas
funksiyası hüquqi funksiyadır. O, nə qədər müxtəlif sosial
hadisələrlə əlaqədar olsa da, konstitusiya hüquq normalan
sistemidir və bütün hüquq sisteminə xas olan tənzimləmə,
qoruma funksiyalarını yerinə yetirir. O həm də qanunvericilk
sistemində bütün digər normaların keyfiyyət və xarakterinin
müəyyən edilməsi üçün başqa heç bir hüquqi aktın malik
olmadığı
funksiyanı
-
hüquq
normalarının
hüquqauyğunluğunun
qiymətləndirilməsi,
müəyyənləşdirilməsi funksiyasını yerinə yetirir.
Konstitusiyanın
ikinci
funksiyası
onun
sosial
funksiyasıdır. Konstitusiya ölkədəki sosial təbəqələrin ortaq
mənafe və maraqlarını aşkara çıxarır. O, sosial sistemin
başlıca ünsürlərini bir-birilə əlaqələndirir və onlara hüquq
çərçivəsində davranış imkanı verir, onları təşkilatlandırır.
Ailə, din kimi sosial təsisatlara, atalıq, analıq kimi sosial
dəyərlərə təsir göstərərək, bütün sosial sistemdə mövcud
münasibətlərə təsir edir və yeni dəyərlərin formalaşması üçün
zəmin yaradır. Konstitusiya sosial sistemin sabitliyini təmin
edir, onun inkişafının ümumi əsaslarını müəyyənləşdirir.
Təhsil, elm kimi sosial sistemin yaşamasına
— 59 —
birbaşa təsir göstərən ünsürlərə dair müddəalar təsbit etməklə
konstitusiya bu sistemin həyati əhəmiyyətli maraqlarının
müdafiəsini öz üzərinə götürmüş olur.
Üçüncü funksiya ölkənin siyasi sistemi ilə bağlı olan
siyasi
funksiyadır.
Konstitusiyanın
bu
funksiyası
hakimiyyətin təşkili və dövlətin əsasları ilə birbaşa bağlıdır.
Konstitusiya fərdlərin siyasi sistemdə, siyasi durumda
davranış qaydalarını müəyyən edir, siyasi qüvvələrin
hakimiyyəti əldə etməsinin sivil forma və üsullarını təsbit edir
və nəhayət, siyasi partiyaların təşkili və fəaliyyətinin hüquqi
əsasını formalaşdırır. Siyasi sistemə giriş-çıxış birbaşa
konstitusiyadan asılıdır desək, yəqin ki, yanılmarıq. Siyasi
sistemin əsas «oyun qaydaları» burada müəyyənləşdirilir.
Məhz konstitusion normalar bütün siyasi qüvvələr üçün
ümumi imperativlər müəyyən edir və siyasi sistemdə bu
imperativlərə riayət olunmasına nəzarət edir.
Dördüncü funksiya tərbiyəvi funksiyadır. Bu funksiya,
hər şeydən əvvəl, hər bir insanda konstitusiyaya, qanunlara,
insan və vətəndaşın hüquq və azadlıqlarına və dövlətə hörmət
ruhu aşılayır. O eyni zamanda müəyyən dünyagörüşünü ifadə
edir.
Tərbiyəvi funksiya həm də insan-cəmiyyət-dövlət
münasibətlərinin qarşılıqlı əlaqəsini və onların məsuliyyətini
müəyyən etməkdə böyük rol oynayır.
Konstitusiyanın tərbiyəvi funksiyasından danışarkən "12
Noyabr - Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyası
gününün qeyd edilməsi haqqında" Azərbaycan Respublikası
Prezidentinin fərmanını xüsusi olaraq qeyd etmək yerinə
düşərdi. Bu fərmanda Azərbaycanda 1995-ci il noyabrın
12-də ümumxalq səsverməsində müstəqil Azərbaycanın ilk
Konstitusiyasının qəbul edilməsinin Azərbaycanın milli
dövlətçiliyi tarixində müstəsna əhəmiyyə
— 60 —
Dostları ilə paylaş: |