Naziv originala: The Tutankhamun Prophecies
Yüklə 4,42 Mb. Pdf görüntüsü
|
predstavljajući opet rotacionu dužinu Sunčevog ekvatorijalnog magnetnog polja merenu na površini Sunca kada se posmatra sa Zemlje. Ovaj kovčeg sa klizajućim sistemom otvaranja, nasuprot prvom, obložen je tablama sa ugaonim stubovima. Svaka tabla je dekorisana hijeroglifima i zaštićena kipovima boginja-zaštitnica: Nit na severnoj tabli, Selkis na južnoj, Izida na zapadnoj i Neftida na istočnoj, sa raširenim rukama i nogama okrenutim ka unutra. Mislim da je ovo najlepša stvar koju sam ikada video. Oko svetilišta su bili kipovi boginja, u stavovima netipičnim za Egipćane, svi prelepo oblikovani. Prosto neverovatno za videti; toliko divno da smo svi bili ošamućeni. (Artur Krutenden-Mejs, radnik na iskopavanju) U kovčegu, sanduk od alabastera bio je pokriven platnom (ilustracija 27b), i ceo aranžman kovčega i sanduka ležao je na sankama. Gravure četiri boginje opet se pojavljuju, uvijene oko uglova sanduka od alabastera u istim zaštitničkim pozama kao i pre. Teški poklopac bio je vezan konopcem, pričvršćen suvim blatom i sa utisnutim pečatima (vidi pečati na predmetima, slika 60). Ispod poklopca, četiri odeljka, u alabastera, začepljeni prelepo izgraviranim glavama identičnih žena, koje su verovatno predstavljale četiri osnovne boginje. Svaka je nosila na glavi ukras „sunčevog zraka", već viden na zadnjoj strani Tutankamonove zlatne maske. Ispod zatvarača nalazile su se četiri vaze u obliku mumije u kojima su čuvane utrobe - jetra, pluća, stomak i creva - mrtvih kraljeva. Raskoš četiri osnovne boginje, zaštitnice svakog nivoa pogrebnih sanduka, navode na to da su utrobe predstavljale četiri nebeska ugla, dok raspored perjanih zmija i sunčevih diskova navodi na to da mrtav kralj vlada nebesima kao perjana zmija. Dekoracija sunčevim zracima na zatvaračima potvrđuje da utrobe pripadaju bogu sunca, Tutankamonu, koji sija u svakom nebeskom uglu. Vise od 50 drvenih kutija i sanduka, punih masti, platna, kozmetike, tamjana i raznih sitnih predmeta, bilo je naslagano na zidovima, iako ispreturano od strane „pljačkaša". Pečati na kutijama duž južnog zida bili su netaknuti, osim jednog čija vrata su bila otvorena, otkrivajući pozlaćeni kip kralja koji uspravljen jaše leoparda. Izgleda da je Tutankamon poistovedvan sa leopardom, kao što je kralj Pakal poistovećivan sa jaguarom. Krzna obe životinje bila su pokrivena braon pegama na zlatnoj podlozi, simbolizujući braon pege (Sunčeve pege) na površini Sunca. Ovaj kip prati kolekcija malih drvenih šabti statua koje su predstavljale sluge, koji su verovatno bili u službi preminulog kralja u večnom životu. Egipatske grobnice obično sadrže jednu ili dve šabti figure; medutim, ova grobnica imala ih je 413. Njih 365 podsećaju na „radnike" (jedan za 125
svaki dan u godini) i 36 „nadzornika". Naravno, radi astronomskog značaja ukupno bi trebalo da bude 37 nadzornika, a ne 36. Cinjenica da postoji samo 36 jeste značajna, kada znamo da je 365 kao „broj dana u godini" za jedan manje od 366 „broja dana u godini" koji je ušifrovan u skarabej broš. Ovo nije moglo da prode neopaženo. Još dvanaest nadzornika različitih tipova predstavljalo je dvanaest meseci u godini, kompletnu kolekciju. Od ukupnog broja šabti figura samo jedna je nadena u Predsoblju, 176 u Riznici i 236 u Dodatnom krilu. Jedna je zapisana kao „poklon od Maje", arhitekte grobnice. Jedna od kutija je sadržala dva minijaturna antropoidna kovčega, jedan do drugog i glava do nogu, od kojih je svaki imao po još jedan antropoidni kovčeg od čistog zlata. Unutra, dva zamotuljka sadržala su mumificirane ostatke fetusa (slike 80 i 81). Arheolozi veruju da su ovo naslednici mladog para koji su bili izgubljeni pobačajem. Međutim, nema dokaza koji bi to potkrepio. Osim toga, u čemu je poenta da se dve mrtvorođene bebe, koje su umrle pre svog oca, mnogo kasnije sahranjuju u istu grobnicu sa ocem? Cinjenica da to nema smisla nameće još važnije pitanje: ako nisu bili Tutankamonovi naslednici, zašto su uopšte sa njim sahranjivani? Na Neverovatnom Poklopcu Palenke u vidu karikature je predstavljen Tonatiuh (bog sunca) sa isplaženim jezikom (slika 29a), kao onaj koji udahnjuje život. S druge strane, nasuprot njemu, dve bebe sa tužnim ustima i sunčevim simbolom na svojim stomacima odvajaju se od žene iznad njih koja se upravo porodila (ilustracija 29a prikazuje samo jednu od mnogih priča ušifrovanih u Poklopac). U Superbogovima, Tonatiuh i sunčeve bebe uporedivani su sa arheološkim gravurama pronađenim u starom meksičkom gradu piramida, Teotihuakanu, čiji procvat je bio u periodu od 300 - 700. god. nove ere (slika 82). Poredenje navodi na to da je opis Tonatiuha, smešten izmedu dve „sunčeve bebe" na poklopcu, imao za cilj da prenese poruku da je Sunce uticalo na neplodnost kod žena i veliki broj slučajeva smrti kod novorodenčadi. Slično tome, „sunčeve bebe" sa tužnim ustima na poklopcu mogu se posmatrati kao kopije karikatura sunčevih beba sa Teotihuakana. Smanjenje Sunčevog zračenja (Maja minimum, slika 55) vodilo je ka smanjenju ženskih plodnih hormona, što je zatim izazvalo učestalije slučajeve pobačaja i smrtnosti novorodenčadi, kao i povećan broj genetskih mutacija pod uticajem sunca, koje su se nakon rođenja manifestovale kroz razne defekte. Gravure koje prikazuju mutante pronađene su u meksičkom gradu piramida Monte Albanu, levo od Zapoteka, oko 700. godine nove ere (ilustracija 29c i d). Mutante sa urodenim manama, prikazane na gravurama, udruženje arheologa pogrešno je protumačilo kao „igrače". Sa ispitivanjem mumificiranih (Tutankamonovih) fetusa nastavio je dr Daglas 1932. godine. Prvi fetus, dugačak 25.4 cm, prilično slabo očuvan, bio je star pet meseci. Drugi, dugačak 36.83 cm, bio je prepoznatljivo 126
Yüklə 4,42 Mb. Dostları ilə paylaş:
|