Nəsr əsərləri
Yüklə 2,65 Mb. Pdf görüntüsü
|
| (İxtiyara)
—Bu da mənim sənə yaxşılığım. Səni hə- mişə əyyaşlıq ləkəsindən qoruyan mən idim. İxtiyar—Sənə çox ağır gəlir ki, bu gün mən içməmişəm. Sən istəyirdin ki, mən həmişə içim, başım qarışsın. Mən içəndə sən sevinir, məni ayıq kimi qələmə verirdin. Demək mən içən- də ayıq, içməyəndə sərxoş olurammış. Amma bilmirdin ki, mən həmişə ayıq idim. Sən guya anlamırdın ki, Fəridə sənə tapşırdığı elm mənim beynimdən çıxır? Sənin eqoizmin yox olsa, təkcə paltarın qalar. Şahin—Bu həyasızlıqdır. İxtiyar—Həyasızlıqdır, amma hansı tərəfdən? Seçilmiş əsərləri
Şahin (Fərhadlıya) —Akademik, görürsünüzmü? Fərhadlı—Xahiş edirəm mənə sual verməyəsiniz! Fəridə
(Adilə) —Siz Şahini təkləmək istəyirsiniz. (İxti- yara) Həyasız əyyaş! İxtiyar—Elədir. Qaldı ki, Şahinin vəzifə məsələn mənə elə gəlir ki, o, bu vəzifəyə tamamilə layiqdir. Çünki bu vəzifəni ölüm yatağında olan anasından da çox sevir. Hətta işini qoyub onun dəfninə belə getmək istəmir. Fərhadlı—Yox, belə yaramaz, Mən axırıncı ərizəmi verib işdən çıxacağam, ya da institutu təzədən təşkil edəcəyəm. Mən gəlmişəm ki, elmdən zövq alam, hadisələr mane olur. Olmaz... Bu cür yaşamaq olmaz. Şahin
Siz yüksəklikdə qərar tutanlar- dan qorxursunuz! İxtiyar
(Göyə baxır)— Qorxmuram, baxıram, görürəm ki, İkar gəlir. İşıq sönür Həyətin bir hissəsi işıqlanır. Oğlanşah və Ağa skamyada oturmuşlar. Lələ evinin pənçərəsindən boylanır Oğlanşah—Əə, Lələ, sən kişisən? Lələ
(çox sakit)— Deyiləm? Oğlanşah—Kişisənsə nakişiliyini boynuna al. Lələ
(Əlini boynuna vurur) —Boynumdadır. (Birdən səsi- ni ucaldır.) Sən öl, Oğlanşah, elə bil orada kimsə mənə aman verməyib əvəzimdən danışdı. Çox əclaf adam idi. Oğlanşah—Hər halda səndən əclaf olmaz! (Ağaya.) Bir
dillən görək. Ağa—Sən məni məhv elədin. Sənin də vaxtın çatacaq. Bu zaman küçədən səslər eşndilir: «Yaşasın!» «Yaşasın Adil! Adil hər şeyi bilir! «Neftçi» uddu! Adil! İşıq sönür. La- boratoriya işıqlanır. Ağa içəri girir. Stolun üstündəki lentləri şkaflardakı yazıları kiməsə atır. Addım səsi eşidib özünü qa- Seçilmiş əsərləri
pının dalına verir. Cibindən nəsə çıxarıb arxasında gizlədir. Adil və Fəridə gəlirlər. Adil
—Bu nədir? Buranı çapıb talayıblar ki?
Yenə stadiondan bayaqkı səslər eşidilir. Adil əlini stolun boş
üstünə və şkaflara uzadır) Bunlardan sonra ölmək, o qədər də çətin deyildir. Vura bilərsən!
Bu vaxt Fəridə qışqırıb özünü tapançanın qarşısına verir. Ağa oradan çıxır. Amma koridordakı səs-küydən hiss olunur ki, onu tuturlar. Rəngi ağarmış Rəfiqə təngnəfəs gəlir... Adil, Fəridə onu görmür. Adil
(kədərli) —Bir daha göstərdin ki, məni sevirsən. Fəridə—Bu adi insanlıq borcudur.
Sən görunur vəziyyətdən çıxa bilmirsən. Mənim gözlərimdə hərdən cavanlığını yada salan ifadənimi, yaxud cavan bir qızımı üstün tutmağı bacarmırsan. Sən ancaq onunla xoşbəxt ola bilərsən. Adil—Mən istəyirəm ki, sən müstəqil adam olasan. Fəridə—Sus, mən də bu barədə düşünməyə başlamışam. Adil—Mənə sənin xoşbəxtliyin lazımdır. ( Rəfiqə otaqdan çıxanda Adil və Fəridə onu görürlər) Rəfiqə niyə getdi? Fəridə—Qorxma, mən onu harda olsa sənin üçün tapaca- ğam. Səni necə bədbəxt eləmişdimsə, eləcə də xoşbəxt edəcə- yəm. Mən onu fikirlərin axtardığı və sənə öz işində çox lazım olan neytrino elementi belə olsa, tapacağam. Adil və Fəridənin axırınçı dialoqları «Neytrino» mahnısı- nın müşayiəti altında baş verir. Neytrino! Neytrino! Həyatımsan, məqsədimsən. Neytrino, gəl birləşdir Əvvəl ilə axırı sən. Öt sürətin özünü də Sürət özü qoy yox olsun. Seçilmiş əsərləri
Həqiqətin qüdrətindən Hər bir bəla tez yıxılsın. Neytrino! Neytrino! Ömrümüzün səfası var. Bundan sonra dünyamızın Ovcumuzun içi kimi Aydın, açıq mənası var.
İşıq sönür Laboratoriya. Həmin mahnının müşayiəti altında Adilin maqnitofonda daxili monoloqu eşidilir. «Rəfiqə, mən səni fikirləşirəm. Mən sənə ürək şəklini təlqin edirəm. Görürsənmi? Ürəyi görürsənmi? Nə vaxt görəcəksən?»
|