48
Bir sıra məqamlarda isə Füzuli «Rövzətüş-şühəda»da farsca verilən
səclərin tərcüməsini verməklə səc yaratmışdır. Məsələn,
1
«Hədiqətüs-süəda»dan: «Əlqissə, şö’leyi-atəşi-rüxsari İbn Mülcəmin
xirməni-qərarinə bir nairə buraxdı ki, ol siyəhrüzgarın canın yaxdı...».
2
Göründüyü kimi, Füzuli burada orijinalda işlənən «
» (alışdır-
maq) felinin «buraxdı», «
» (yandırdı) felini isə «yaxdı» kimi
tərcümə edərək orijinalla səsləşən səclər yaratmışdır.
Füzuli bir sıra məqamlarda «Rövzətüş-şühəda»da səcsiz verilən
cümləni səcli nəsrlə tərcümə etmişdir: «İmam Cə’fəri Sadiqdən nəqldür
ki, ifrati-giryə beş kimsənədə münhəsirdir: biri Adəm ki, behişt fəraqindən
nalan idi və biri Yə’qub ki, Yusif hicrindən giryan idi və biri Yusif ki,
Yə’qub yadilə pərişan idi və biri Fatimeyi-Zəhra ki, Həzrəti-Rəsulun
atəşi-fəraqindən büryan idi və biri Əliyyi-Zeynəlabdin ki, qırx il vaqieyi-
Kərbəladan sonra layənqəte’ sirişkəfşan idi...».
3
Təqdim olunan hissədə Füzuli müəyyən ixtisar aparmaqla bərabər,
verilən fikri daha dəqiq və obrazlı ifadə etmək üçün Kaşifidən fərqli ola-
raq, bir-birindən rəngarəng səclər («nalan», «giryan», «pərişan», «bür-
yan», «sirişkəfşan») işlətmişdir; hər bir səc isə fikrin ifadəsinə yeni bir
məna çaları gətirməklə yığcamlıq və lakonikliyi təmin etmişdir.
Ümumiyyətlə, qeyd edək ki, «Rövzətüş-şühəda»dan fərqli olaraq, səc
«Hədiqətüs-süəda» əsərində bədii mətnin ayrılmaz tərkib hissəsi kimi
çıxış edir və müəllif əsərin dilində bu sənətin bütün növ və incəliklərindən
böyük bir məharətlə istifadə etmişdir. Bütün bu deyilənlər isə S.Əliyevin
irəli sürdüyü «Füzuli öz əsərində («Hədiqətüs-süəda»da – A.M.) hadisə-
lərin iti və hərarətli axınını təmin etmək və bu surətin soyuyub-səngimə-
sinə yol verməmək üçün səclərə az müraciət etmişdir»; «Füzuli ... nəsri-
müsəccənin təhkiyəyə vura biləcəyi ziyanı görür və səcləri seyrəltməyə,
mümkün olduqda bunların sayını azaltmağa çalışırdı»
4
kimi qənaətləri
təkzib üçün ciddi əsas verir. Çünki Füzuli sələfi Kaşifi ilə müqayisədə
nəsr hissələrdə səclərə daha geniş yer vermişdir. Dissertasiya işində
«Hədiqətüs-süəda» əsərindən götürülmüş çoxsaylı nümunələr əsasında
1
H.V.Kaşifi. Rövzətüş-şühəda. Bombey, h.1325, s. 136-137
2
Füzuli. Əsərləri: 6 cilddə, VI c., Bakı, 1996, s. 151
3
Yenə orada, s. 124
4
S.Əliyev. Nəzəri fikir sarayımızın təməl daşları // S.Əliyev. Füzuli (Nəzəri-bədii
düşüncələri). Bakı, 1996, s. 9
49
səcin çeşidli növləri təqdim və təhlil olunur.
Füzulinin bənzərsiz obrazlı deyim tərzi bir çox məqamlarda elə məhz
səcli qafiyələrlə müşayiət olunur: «...Ayişə və Səfiyyə və Həfsə və bə’zi
müxəddərati-həramsərayi-ismət dəxi ittifaq edüb və Ühud dağına
təvəccöh etdilər və hiddəti-fəryadü fəğanla lalələr kibi giribanların çak
edüb, çeşmələr kibi didələr nəmnak qıldılar».
1
Göründüyü kimi, Füzuli bu nümunədə də Ayişə, Səfiyyə və başqa
qadınların ağlayaraq fəryad qoparması və paltarlarını cırmalarını lalələrin
örtüyünü cırmasına, axan göz yaşlarını isə çeşmələrə bənzətmişdir.
Aşağıdakı nümunədə isə Füzuli yenə təşbeh kimi lalədən istifadə etsə də,
bu zaman o lalənin başqa bir cəhətinə – qönçə halında dayanaraq baharı
gözləməsinə diqqət yetirir, Həzrəti-Fatimənin səbir etməsini onunla
müqayisə edir və bunu səcdən istifadə ilə poetikləşdirir: «Həzrəti-Fatimə
Murtəzayi-Muctəbanın nəsihətindən təcavüz etməyüb ol daği-nihanlə
qanlar udub və suzi-dilini pünhan dutub qönçeyi-lalə kibi növbahari-
və’dəyə müntəzir və mütərəssid olub səbr etdi...».
2
Başqa bir məqamda isə müəllifin obrazlı fikrinin ifadəsinin əsasında
lalənin rənginin qırmızılığı durur. İmam Həsənin dilindən bir yəhudiyə
müraciətlə deyilmiş aşağıdakı örnəyə diqqət edək: «Ey Saleh, qarındaşım
Hüseyn sənin mənzilindədür, mənə təslim et, tə’əllül etmə, yoxsa... validi-
büzürgvarinə surəti-hali şərh edərəm ki, tiği-abdar və Zülfiqari saiqəkirdar
ilə yer üzün yəhudilər qanindən laləzar edər...».
3
Aşağıda təqdim olunan
örnəklərdə də Füzuli müxtəlif məqamlarda imam Hüseynin təsvirində
əvvəlcə verdiyimiz nümunələrlə səsləşən rəngarəng bənzətmələrdən
istifadə etmişdir. Məsələn: «...nərgisi-şəhlasın açub, gül kibi təbəssüm
edib gülşəni-cinanə əzm etdi».
4
«Rəvayətdir ki, ol zəmandə şəhzadə on
səkkiz yaşında olub sünbüli-gisuyi-müşkbarı gülşəni-rüxsarınə sayə
salmaqda idi və ətrafi-laləzarı bənəfşeyi-tərdən müzəyyən olmaqdə idi».
5
Bəzən Füzuli Kaşifinin şeirlə verdiyi fikri nəsr dilində elə
bənzətmələrlə təqdim edir ki, oxucu bu sənətkarlığa heyran qalır. Hər iki
əsərdə Yusifin Züleyxanın əmri ilə zəncirlənərək zindana salınması
səhnəsində Cəbrayılla olan dialoqa diqqət yetirək: «Cəbrail Həzrəti-
Cəlildən gəlüb ayıtdı: «Ey Yusif, bəndü zindandən ələm çəkmə ki,
1
Füzuli. Əsərləri: 6 cilddə, VI c., Bakı, 1996, s. 78
2
Yenə orada, s. 122-123
3
Yenə orada, s. 108
4
Yenə orada, s. 295
5
Yenə orada, s. 304