41
«Hədiqətüs-süəda» əsərində adı çəkilən mənbələr və tarixi qaynaqlara da
xüsusi diqqət yetirilir. Hər iki əsər arasında aparılan müqayisədən məlum
olur ki, «Hədiqətüs-süəda»da «Rövzətüş-şühəda»da adı çəkilməyən başqa
bir elmi-dini qaynaqdan istifadə olunmayıb.
Dissertasiya işində hər iki əsərdə qaynaqların xatırlanıldığı məqamlar
konkret nümunələr əsasında izlənilir. O da xüsusi olaraq vurğulanır ki,
Füzulinin həmin istinadları Kaşifinin əsərindən iqtibas deyil, tərcümə
səciyyəlidir.
Füzulişünas alim S.Əliyevin «Rövzətüş-şühəda» ilə heç bir müqayisə
aparmadan aşağıdakı nümunəni «təkzibedilməz» fərq faktı kimi göstərmə-
si də «Rövzətüş-şühəda» ilə müqayisədə özünü doğrultmur və müəllifin
öz fikrini təkzib edən fakta çevrilir. O yazır: «...əgər aşağıdakı kiçicik par-
çaya fikir versək, Füzulinin bu əsəri yazmaq üçün dəryalara baş vurduğu-
nu, hədsiz material topladığını, islamın, başqa dinlərin tarixinə və Hüseyn
Vaizin əsəri də daxil olmaqla bütün məşhur məqtəllərə bələdliyinin şahidi
olarıq: «Ləşkəri-müxalif bir rəvayətdə on yeddi min nəfər və bir rəvayətdə
otuz min nəfər, amma əssəhhi-rəvayətdə iyirmi iki min mübariz olub və
ləşkəri-imam bir qövllə səksən nəfər və bir qövllə yetmiş iki nəfər olub,
otuz iki atlı idi və baqi piyadə idi. Və əksəri-rəsayildə icmal ilə şərh
etmişlər. Amma Mövlana Hüseyn Vaiz əleyhirrəhmə filcümlə təriqi-təfsil
tutmuş» (Füzuli, «Hədiqətüs-süəda», İstanbul, hicri, 1289, səh. 202). Bu mə-
lumat dairəsi, bu aşinalıq vüsəti mütərcimlik yox, müəlliflik ifadəsidir».
1
İndi isə nümunənin «Rövzətüş-şühəda»dakı prototipinə nəzər salaq:
2
Göründüyü kimi, Füzuli həmin hissəni olduğu kimi tərcümə etmişdir.
Bu bir daha sübut edir ki, S.Əliyev «Hədiqətüs-süəda»dan misal gətirdiyi
faktların heç birini «Rövzətüş-şühəda» ilə tutuşdurmamışdır. Əgər o, isti-
nad etdiyi «fakt» və «dəlilləri» «Rövzətüş-şühəda» ilə müqayisəli tədqiq
etsəydi, şübhəsiz ki, təkzib üçün bu qədər əsas verməzdi.
1
S.Əliyev. Füzuli vəzninin yanlış təsviri (İstanbul Universitetinin müəllimi dok-
tor Şeyma Güngörə açıq məktub) // S.Əliyev. Füzuli (Nəzəri-bədii düşüncələri).
Bakı, 1996, s. 218
2
H.V.Kaşifi. Rövzətüş-şühəda. Bombey, h.1325, s. 232 (fars dilində)
42
«Rövzətüş-şühəda» və «Hədiqətüs-süəda»dakı qaynaqlardan danışar-
kən başqa bir məqamın da üzərində xüsusi dayanmaq lazımdır. Həm
Kaşifi, həm də Füzuli öz əsərlərində göstərirlər ki, Kərbəlada şəhid olanlar
arasında Müslim adlı bir azərbaycanlı və onun oğlu da olmuşdur. Kərbəla
hadisəsi ilə bağlı bir çox elmi və dini ədəbiyyatda, məqtəllərdə, «Tarixi-
Təbəri»də, Kərbəla qissəsinə həsr olunmuş elmi əsərlərdə
1
də Kərbəlada
şəhid olanların sırasında bir «qulami-türki»nin olduğu qeyd edilir və
həmin türkün Azərbaycandan, adının isə Müslim olmasını biz həm
«Rövzətüş-şühəda»da, həm də «Hədiqətüs-süəda»da görürük. Lakin yenə
«Rövzətüş-şühəda» ilə tanış olmayan müəlliflər «Hədiqətüs-süəda»
haqqında bəhs edərkən həmin türkün adını çəkib onun Azərbaycandan
olmasını göstərən ilk müəllifin Füzuli olduğunu vurğulayırlar.
2
Əslində isə
həmin «qulami-türki»nin Azərbaycandan olduğunu Füzulidən də öncə
Hüseyn Vaiz Kaşifi «Rövzətüş-şühəda»da qeyd etmiş, onun oğlunun da
Kərbəlada şəhid olduğunu bildirmişdir.
3
Hər iki əsərdən uyğun parçaların
müqayisəsi göstərdi ki, Kaşifi öz əsərində Müslim və onun oğlu ilə bağlı
olan məqamlara Füzuliyə nisbətən daha geniş yer vermişdir.
4
Füzuli isə
həmin hissədə xeyli ixtisar aparmışdır.
Beləliklə, aydın olur ki, Füzuli «Hədiqətüs-süəda»da adını çəkdiyi
mənbələri və bəhs etdiyi tarixi faktları da «Rövzətüş-şühəda»dan olduğu
kimi götürmüş, bəzi dəyişikliklərlə əsərinə daxil etmişdir.
Üçüncü fəslin beşinci bölməsinin «“Hədiqətüs-süəda”da diqlossiya–
tərcümə münasibəti» adlanan üçüncü bəndində «Hədiqətüs-süəda» əsə-
rindəki ikidilliliyə də ayrıca diqqət yetirilir, elmi ədəbiyyatda «diqlossiya»
adlanan
5
və əksər Şərq mütəfəkkirlərinin yaradıcılığında müşahidə olunan
ikidilliliyin Şərq ədəbiyyatında geniş yayılmış ənənəvi bir priyom olduğu
göstərilir. Qeyd olunur ki, Şərq ədəbiyyatında ərəb tərkibli diqlossiya
daha geniş yayılmışdır və bu özünü həm nəzm və nəsr dilində, həm də
dini-fəlsəfi mətnlərdə göstərməkdədir. «Hədiqətüs-süəda» mövzu, ideya,
quruluş, dil və üslub xüsusiyyətləri baxımından olduğu kimi, ikidilliliyə
görə də Kaşifinin «Rövzətüş-şühəda» əsəri ilə eyniyyət təşkil edir. Bu iki
1
Kerbela mezalimi (Hazırlayan: H.F.Şıktaş), İstanbul, 1982, s. 123, s. 147-149;
Əli Nəzri. Qisseyi-Kərbəla. Qum, h.1375, s. 320, s. 390 (fars dilində)
2
M.R.İsmayılzadə. Giriş (Elmi redaktordan) // Füzuli. Hədiqətüs-süəda. Qum,
h.1374 (1995), s. 62 (ərəb əlifbasında)
3
H.V.Kaşifi. Göstərilən əsəri, s. 248-249
4
H.V.Kaşifi. Rövzətüş-şühəda. Bombey, h.1325, s. 248-249
5
Ş.Əlibəyli. Füzulinin farsca divanı: linqvo-poetik özəlliklər, Bakı, 2008, s. 62-68.