Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

m oqdagi izlaryangi edi. Birko'z pisib oldinga yurdi, ham rohi esa izidan
kela boshladi. U larsh ov q in ko'tarm ay borishar, serbar, do'm boqchalari
yum shoq panjalari qorga b otm asd i.T u yq u s, Birko'zning op p oq qor
qo'ynidagi oq sharpaga ko'zi tushdi. Qorda ohista sudralib borayotgan
Birko'zning jadal harakati sezilayotgan bo'lsa, endi u yana ham ildamroq
harakat qila boshladi. O ldinda allaqanday oq sharpa tinm ay lipillar edi.

---

U lar ikkovi oy nuriga g'arq bo'lgan sayhonlikka tutashgan, ikki
tom onini qoraqarag‘ay nihollari qoplagan ensizgina so ‘qm oqqa o ‘tishdi.
Qari bo'ri lahza sayin oq sharpaga yaqinlashardi. M ana, nihoyat u oq
sharpaga yetib oldi. Bir sakrasa bo'lgani, bo'rining changaliga tushadi.
Birko'z sakrashga c h o g ‘landi-yu, lekin shashtidan qaytdi. Q uyonligi
m a’lurn bo'lgan o'sha oq sharpa birdan yuqoriga ko'tarilib, havoda
muallaq osilib qoldi va koptokdek tebrana boshladi.
Quti o'ch ib ketgan B irko'z o ‘;:ini orqaga otd i, qorga yotib bu
dahshatli va sirli buyum ga qarab vahshiyona irilladi. U rg'ochi bo'ri esa
parvoyi-falak. O ldinga o'tib, sakrashga chog'landi va quyonni tutish
uchun sakradi. U juda baland sakragani bilan quyonga yeta olm adi.
Keyin ketm a-ket yana ikki marta irg’ishladi.
Birko'z asta o'rnidan turib, urg'ochi bo'rining xatti-harakatlarini
kuzatib turardi. Oxiri uning noshudligidan jahli chiqib o'zi bir sakradi-
da, quyonni ushlab yerga olib tushdi. A m m o o'sha zahoti yon tarafdan
xavotirlanarli shatir-shutir eshitildi va Birko'z boshi uzra kam ondek
egilgan archa niholiga ko'zi tushdi. daraxt ana-m ana qarsillab boshiga
uriladigandek edi. Bo'ri og'zidagi quyonni tashlab, bu niash’uni falo-