Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

Yosh bo'rining joni uzilgach, Birko'z mag'rur qadam tashlab urg'ochi
bo'ri yoniga yurdi. Darvoqe, g'olibning o 'z g'alabasini to 'la tantana
qilishiga, har d oim , kutilmagan hodisalarga shay bo'lib turish zarurati
yo 'l qo'ym asdi. Birko'z ikkilanib unga yaqinlashdi, urg'ochi bo'rining
tishlarini iijaytirm aganini ko'rib, ishonqiram agandek hayron b o'ld i,
chunki shuncha paytdan buyon unga ilk bor ro'yxushlik bildirilishi edi.
U rg'ochi bo'ri u bilan iskashdi va hatto kuchukchaga o'xshab irg'ishlab,
jilpanglay boshladi. H ayotning past-u balandini ko'raverib ko'zi pishib
ketgan Birko'z ham keksayib qolgani uchun baayni kuchukka o'xshab,
urg'ochi bo'ridan ko'ra bachkanaroq qiliqlar qilishga o'tdi.
M ag’lub raqiblar-u, ular qoni bilan qor sathiga yozilgan muhabbat
mojarosi ham unutilgan edi. Buni Birko'z atigi bir marta, yaralarini
yalash uchun to'xtaganda esladi. Shunda uning tishlari g'azabdan iijayib,
junlari tikkaydi, o'tkir tirnoqli panjalari q om i changalladi va sakrashga
h ozirlik ko'rgandek tanasi k am on dek egildi. A m m o , zu m o 'tm a y
hammasini unutib jilpanglab o'rm on sari chorlayotgan urg'ochi bo'rining
ortidan yugurdi.
S o'n g nihoyat ikkovlon til topishgan ikki m ehribon do'stlardek
y o n m a -y o n yo'rtib ketishdi. Kunlar ketidan kunlar o 'td i, ular bir-
birlaridan kechm adilar — birga ilvasin quvishar, birga tutib, birga baham
ko'rishardi. A m m o, keyinchalik urg'ochi bo'ri bezovtalanadigan bo'lib
qoldi. U bamisli bir nim ani izlab sira topolm ayotgandek bo'lardi. U n i
qulagan daraxt butoqlari tagida hosil bo'lgan xilvat joylar o'ziga tortar
va u tik q oyalam ing yoriqlari bilan daryo sohillarining etagida qor
bosgan g'orlarni soatlab iskashdan huzur qilardi. Qari bo'rini bular