Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

yurdi. O 'sha yoqda daraxtlar soyasidagi qor hali erim agan — qattiq edi.
Kun bo'yi izg'igan Birko'z g'ira-shirada horib-charchab, beshbattar
ochiqib qaytib keldi. Y o'lida bir necha marta o'ljaga duch keldi, am m o
birontasini tutolm adi. Q uyonlar eriy boshlagan qor sathida yengilgina
sakrab yugurar, u esa qorga botib qolaverdi.

---

A llanim ani g ‘ira-shira ilg'agan Birko'z ichkariga kirmay g ‘or og'zida
to'xtash ga majbur b o'ld i. Ichkaridan bir g'alati, zaifgin a tovushlar
kelardi. Bu tovushlar urg'ochi bo'rinikiga o'xsham as, lekin shu bilan
birga ularning nim asidir tanishga o'xshardi. U pusib shunday ichkariga
kirgandi, urg'ochi bo'ri tahdidona irillab kutib oldi. Buni eshitib Birko'z
dovdirab qolm adi, am m o yaqiniga ham yo'lam ad i, birm uncha berida
turaverdi, 
uni u rg'och i bo'ri em as, b osh q a narsa — zaif, karaxt
g'ingshishlar va b eozor nola qiziqtirar edi.
U rg'ochi bo'ri unga g'azab bilan o'kirdi. Birko'z g'or og'ziga chiqib
g'ujanak bo'lib yotd i-d a, uxlab qoldi. Ertalab g'or g'ira-shira yorishgan
mahal yana kechagi tanish tovushning egasini bilgisi kelib ichkariga
bosh suqdi. U rg'ochi bo'ri yana irillab kutib old i, lekin uning tahdidida
yangi ohanglar paydo bo'lgan edi, u xuddi bir nim ani qizg'anayotganga
o'xshardi — m ana shu Birko'zni yaqin borm ay, uzoqroqda turishga
majbur etar edi. Shunga qaramay u urg'ochi bo'rining chatanog'i orasida
onasining qorniga yopishib olgan ko'yi g'imirlayotgan besh nafar jajjigina
jondorlarni payqadi, bu nim jon, o'zin i eplay olm ayotganlar eshitilar-
eshitilm as chiyillar, ko'zlarini och olm as edilar. Bo'ri hayratga tushdi.
U zoq umri davom ida bunaqangi hodisalarni ko'p ko'rgan bo'lsa ham ,