Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

olo v nim aligini bilm asdi. Biroq, bolaligida, hali g'orda yashayotgan
mahal g'or og'zidan yopirilib kelayotgan nur qanchalik d iq q at-e’tiborini
jalb qilgan bo'lsa, hozir o lo v shunchalik o'ziga jalb qildi. U olovga
qarab intildi, Kulrang Q unduz unga qarab kulib qo'ydi, uning kulgusida
biron bir zu g'um sezm agan Oq S o 'y lo q , ch o 'zilib borib alangaga
tum shug'ini tekkizdi va tilini chiqardi.
D a f atan u qotib qoldi, shox-shabba bilan yo'sin orasida yashirinib
olgan allanim a uning tum shug'iga yopishdi. Oq So'yloq jo n holatda
chiyillab yubordi-da, o'zin i orqaga otdi. Bu chinqirgan tovushni eshitib
K ichi, o'kirgancha oldinga tashlandi, biroq bo'ynidagi arqon qo'yib
yuborm adi-yu, bolasiga yordam berolm asligiga ko'zi yetib alam va
g'azabdan o'zini u yoqdan bu yoqqa ota boshladi. Kulrang Q unduz
esa tizzalariga urib-urib xoxolab kulardi. boshqalarga nim a gapligini
aytib beruvdi, ular ham q otib-qotib kula boshlashdi. Oq S o'yloq bo'lsa
orqa oyoqlariga o'tirib olib angillar, u chetdan qaragan odam ga o'ta
ojiz va notavon ko'rinardi.
S hu paytgacha bunaqa o g 'riq n i tatib ko'rm agan ed i. K ulrang
Q unduzning kaftlari orasida bunyod bo'lgan rangi osm ondagi oftobni
eslatuvchi jonli narsa uning tum shug'i bilan tilini kuydirdi. Oq So'yloq
tin m ay uv solar, har uvillaganida odam lar qah-qah urib kulishardi. U
tum shug'ini yalashga urinib ko'rdi, biroq kuygan tili kuygan tum shug'iga
tekkan zam oni og'riq beshbattar kuchayib, u jon achchig'ida yanayam
zorlanib uvlab yuborardi.
Oxiri u go'yo nochorligini nam oyish qilayotganini sezib qolgandek
jim bo'lib qoldi. U odamlar nim a uchun kulayotganini tushunib qolgandi.
Ayrim jonivorlar kulgi n im aligin i va ularni kalaka qilib ustlaridan