Bağdada yaşamış və buradakı məscidlərdə insanlara və’z vermişdi. O, şeyx Əbü’l-
Həsən Əli ibn Übeydullah ibnü’z-Zağuni Bağdadinin tələbəsi və yaxın dostlarından biri
olmuşdu. Əbü’l-Həsən ibnü’z-Zağuni və Əbü’l-Qasım ibnü’l-Husayndan hədis
dinləmişdi. Alim h. 569-cu ildə (1174) 60 yaşında vəfat etmişdi
1703
.
Şeyx Əbu Abdullah Muhəmməd ibn Qəhtan ibn Əbi Abdullah Urməvi
Mühəddis idi. Quru və dəniz ticarəti ilə məşğul olan Əbu Abdullah Muhəmməd
Urməvi böyük sərvət və var-dövlət sahibi idi. Buna baxmayaraq o, saleh əməlli və
xoşrəftar insan idi. Səm’ani onun çox ibadət etdiyini, Qur’an tilavəti və təhəccüd
namazlarını buraxmadığını qeyd etmişdir. Böyük Səlcuqluların hakimiyyətinin ilk
illərində oğuzlar Nişapurda onun ticarət mallarını qarət etmişdilər. Əbu Abdullah
Muhəmməd Urməvi Buxara, Mərv və Sərəxs şəhərlərini gəzmiş və buralarada hədis
nəql etmişdi
1704
. Ölüm tarixi məlum deyil. Təqribən XI əsrdə yaşamışdır.
Əbu Əli Həsən ibn Hüseyn ibn Şəhham əl-Fərfəqabadi
1705
Urməvi
Mühəddis və şafi’i məzhəbinə mənsub fəqih idi. Təhsil almaq üçün Nişapura getmiş və
burada öz həmyerlisi, mühəddis Əbu Bəkr Muhəmməd ibn Əli əl-Fərfəqabadidən hədis
dərsləri almışdı
1706
. Ölüm tarixi məlum deyil. XI-XII əsrlərdə yaşamışdır.
Şihabəddin Əbü’l-Abbas Əhməd ibn Muhəmməd ibn Hamid əl-Muqri Urməvi
Qur’ani-Kərim qarisi idi. Mühəddis və filoloq Səfiyəddin Əbü’s-Səna Muhmud ibn
Muhəmməd ibn Hamid Urməvinin qardaşı idi. H. 716-cı ildə (1316) vəfat etmişdi
1707
.
Əbü’l-Həsən Əli ibn Muhəmməd ibn Əli Urməvi
1703
SƏFƏDİ,
Vafi bi’l-Vəfayat, C. XIV, s. 81.
1704
SƏM’ANİ,
Kitabü’l-Ənsab, C. I, s. 74-75.
1705
Fərfəqabad-Urmiyə şəhərinin kəndlərindən biri idi. Bax: SÜYUTİ,
Lübbü’l-Lübab, s. 62.
1706
SEYRƏFİNİ,
Müntəxəb, s. 196; YAQUT əl-HƏMƏVİ,
Mu’cəmü’l-Büldan, C. V, s. 242.
1707
İBN HƏCƏR,
Dürərü’l-Kaminə, C. I, s. 126; SƏFƏDİ,
Ə’yanü’l-Əsr, C. V, s. 367.
Mühəddis idi. Onun xanımı Sittülərəb məşhur mühəhddis Muhəmməd ibn Fəxrəddin
Buxarinin qızı idi. Bu qadın da tanınmış hədis alimi, mühəhddisə idi. Şeyx Əbü’l-Fəzl
ibnü’l-İraqi (1325-1404) xanım Sittülərəbin tələbəsi olmuş, ondan hədis dinləmişdi
1708
.
Əbü’l-Həsən Əli Urməvinin ölüm tarixi məlum deyil. XIV əsrdə yaşamışdır.
Hafiz Əbu İshaq İbrahim ibn Muhəmməd ibn Əhməd ibn Əli Urməvi
Yaşadığı dövrdə siqa hədis hafizi və dərin biliyə malik fəqih kimi tanınmışdı. Əbu
İshaq İbrahim Urməvi imam Buxari və imam Müslimin hədis külliyatlarındakı hədisləri
əzbər bilirdi. Əbu Əhməd əl-Qutrifi və Əbü’l-Qasım Abdullah ibn Əhməddən hədis,
Həsən ibn Süfyandan isə fiqh dərsləri almışdı. Azərbaycan, Xorasan və İraqın bir çox
şəhərlərini gəzərək buradakı alimlərin dərslərində iştirak etmişdi. H. 428-ci ildə (1037)
Nişapurda vəfat etmiş və buradakı Şahənbər qəbristanında dəfn edilmişdi. Vəfat
edərkən yaşı xeyli irəliləmişdi
1709
.
Şeyx Əbu İshaq İbrahim ibn Abdullah ibn Yusif ibn İbrahim ibn Süleyman Urməvi
Mühəddis idi. H. 615-ci ildə (1218) Dəməşqin
1710
Qasiyyun dağı ətəklərindəki
məhəllərdən birində anadan olmuşdu. Onun atası Abdullah Urməvi də hədis alimi idi
və h. 631-ci ildə (1234) Şam diyarından Misirə köçmüşdü. Əbu İshaq İbrahim Urməvi
şeyx Müvəffəqəddin Abdullah İbn Qudamə
1711
və Əbu Abdullah Hüseyn ibnü’z-
Zübeydinin tələbəsi olmuş, onlardan hədis dinləmişdi. Suriyada İbnü’l-Bəngu ləqəbi ilə
tanınan şeyx Əbu İshaq İbrahim Urməvi abid və zahid insan idi. Vaxtının çoxunu elm
öyrətmək, ibadət və zikr etməklə keçirirdi. Dəməşq əhalisi onu çox sevir və ehtiram
göstərirdilər. Əkkə qalası fatehi Misir Məmlüklü sultanı Əşrəf Səlahəddin Xəlil (1290-
1293) də ona dərin hörmət və ehtiram bəsləyirdi. Sultan səlibçilərin yaxın və orta
şərqdəki son istinadgahı olan Əkkə qalasını 30 günlük mühasirənin ardından h. 11
rəcəb 691-ci ildə (28 iyun 1291) fəth edib İslam coğrafiyasını səlibçi işğalından tamamən
1708
İBN HƏCƏR,
Dürərü’l-Kaminə, C. II, s. 126.
1709
SEYRƏFİNİ,
Müntəxəb, s. 129.
1710
Təqiyəddin Məqdisi şeyx Əbu İshaq İbrahim Urməvinin 615-ci ildə (1218) Qüdsdə anadan olduğunu qeyd
etmişdir. bax: Kitabü’l-Müqəffa, C. I, s. 238.
1711
Müvəffəqəddin Əbu Muhəmməd Abdullah ibn Əhməd ibn Muhəmməd İbn Qudamə əl-Məqdisi (öl. 1213) öz
dövrünün tanınmış hənbəli mühəddisi idi.
təmizləyənədən sonra Dəməşqə gəlmiş
1712
və şeyx Əbu İshaq İbrahim Urməvini ziyarət
edərək ondan xeyir-dua istəmişdi. Alim h. 692-ci ilin məhərrəm ayının 12-sində (23
dekabr 1292) vəfat etmişdi. Onun dəfn mərasimində sultan Əşrəf, eləcə də bütün Şam
vilayətinin əmirləri və qaziləri iştirak etmişdilər. İnsanlar onun cənazəsini dəfn
ediləcəyi yerə qədər başlarının üzərində daşımışdılar. Tarixçi Təqiyəddin Məqdisi
alimin dəfn mərasimində iştirak etdiyini qeyd etmişdir. Şeyx Əbu İshaq İbrahim
Urməvi Qasiyyun dağındakı Səfih qəbristanında, atasının məzarının yanında dəfn
edilmişdi
1713
.
Şeyx Əbu Abdullah Muhəmməd ibn İbrahim ibn Abdullah ibn Yusif ibn Yunis ibn
İbrahim ibn Süleyman Urməvi
Mühəddis idi. H. 645-ci ildə (1274) anadan olmuşdu. Şeyx Əbu İshaq İbrahim
Urməvinin oğlu idi. Əhməd ibn Əbdüddaimin tələbəsi olmuş, ondan hədis dinləmişdi.
Əbu Abdullah Urməvi həmçinin öz dövrünün tanınmış ədiblərindən biri idi.
Səlahəddin Səfədi alim haqqında məlumat verərkən onun zahirən yaraşıqlı insan
olmaqla yanaşı böyük alim, arif, tədqiqatçı, fəzilət sahibi, saleh insan kimi tövsif
etmişdi. Məşuh tarixçi, mühəddis, bioqraf və filoloq imam Şəmsəddin Zəhəbi
Türkmani, Əbu Abdullah Muhəmməd Urməvinin tələbəsi olmuş, ondan hədis
dinləmişdi. Alim h. 711-ci ilin ramazan ayında (yanvar 1312) Dəməşqdə vəfat
etmişdi
1714
.
Şeyx Əlaəddin Əbü’l-Həsən Əli ibn Muhəmməd ibn İbrahim ibn Abdullah ibn Yusif
ibn Yunis ibn İbrahim ibn Süleyman Urməvi
Mühəddis idi. H. 677-ci ilin rəcəb ayında (dekabr 1278) anadan olmuşdu. Mühəddis
Əbu Abdullah Muhəmməd ibn İbrahim Urməvinin oğlu, şeyx Əbu İshaq İbrahim
1712
Sultan Əşrəfin Dəməşqə gəlişi şəhər əhalisində böyük coşğunluğa səbəb olmuşdu. Əhali küçələrə çıxıb bu fateh
hökmdarı salamlamış, onun üçün dualar etmiş və 3 gün şənliklər tərdib edilmişdi. Sultan Əşrəf paytaxt Qahirəyə
gələrkən bundan daha möhtəşəm mərazimlərlə qarşılanmışdı. İbn Kəsir bu mərasimləri təfərrüatı ilə qeyd etmişdir.
Bax: Bidayə və’n-Nihayə, C. XIII, s. 541-546.
1713
MƏQDİSİ,
Kitabü’l-Müqəffa, C. I, s. 238-239; İBN ŞAKİR,
Fəvatü’l-Vəfayat, C. I, s. 9; İBN KƏSİR,
Bidayə və’n-Nihayə,
C. XIII, s. 550; SƏFƏDİ, Vafi bi’l-Vəfayat, C. VI, s. 11; İBNü’l-İMAD, Şəzəratü’z-Zəhəb, C. V, s. 669.
1714
İBN HƏCƏR, Dürərü’l-Kaminə, C. II, s. 216; MƏQDİSİ, Kitabü’l-Müqəffa, C. V, s. 100; SƏFƏDİ, Ə’yanü’l-Əsr, C. IV,
s. 215-216; ZƏHƏBİ,
Mu’cəmü’ş-Şüyux, C. II, s. 132.