Orxan pamuk məNİm adim qirmizi
Yüklə 3,5 Mb. Pdf görüntüsü
|
752 olub-keçəndən əmin deyildilər. BaĢıma gələn dəhĢətli Ģey əməlli-baĢlı məlum olanda itələĢmə- qapıĢma ara verdi, qollarımın üstündəki yüklər zəiflədi. Ağrıdan yox, baĢıma gələn Ģeyi dərk eləməyin dəhĢətindən az qala ulaya-ulaya qıĢqırmağa baĢladım. Nə qədər qıĢqırdığımı bilmirəm. Əvvəlcə fəryadımın yalnız məni
yox, onları
da sakitləĢdirdiyini hiss elədim. Səsim bizi bir- birimizə yaxınlaĢdırdı. Amma fəryadım uzandıqca təlaĢa düĢdüklərini də gördüm. Hələ heç ağrımırdı. Bununla belə, iynənin iki gözümə də soxulduğu fikrimdən heç çıxmırdı. Ancaq hələ kor olmamıĢdım. ġükür, mənə dəhĢət və kədərlə tamaĢa elədiklərini, təkkənin tavanında narahatlıqla qımıldanan kölgələrini görə bilirdim. Bu, məni həm sevindirdi, həm də dərin təlaĢa saldı. «Buraxın məni», – qıĢqırdım. «Ġmkan verin hələ hər Ģeyi görüm, nə olar». «Dərhal danıĢ», – Qara dilləndi. «O axĢam Zərif əfəndiylə necə rastlaĢdınız? Onda səni buraxarıq». «Qəhvəxanadan evə qayıdırdım, bədbəxt Zərif əfəndi qabağıma çıxdı. TəlaĢlıydı, çox pəriĢan downloaded from KitabYurdu.org
753 haldaydı. Əvvəlcə ona yazığım gəldi. Amma indi məni buraxın, sonra danıĢım. Gözüm qaralır». «Qərarımız həminkidi», – Qara təmkinlə dilləndi. «Ustad Osman burnu kəsik atı deĢilmiĢ gözləriylə müəyyən elədi, mənə inan». «Bədbəxt Zərif əfəndi mənimlə danıĢmaq istədiyini, təkcə mənə etibar elədiyini dedi». Amma indi ona yox, özümə yazığım gəlirdi. «Qan gözlərində laxtalanmamıĢ danıĢsan, sabah dünyaya son dəfə də doyunca tamaĢa eləyəcəksən», – Qara dedi. «Bax, yağıĢ kəsir». «Ona dedim, geri qayıdıb, qəhvəxanaya gedək, amma oradan xoĢu gəlmədiyini, hətta qorxduğunu dərhal baĢa düĢdüm. ġəyirdlik illərimizdən bəri, iyirmi beĢ il nəqĢ eləyəndən sonra Zərif əfəndinin bizdən əməlli-baĢlı qopub uzaqlaĢdığından da əvvəlcə belə xəbər tutdum. Son səkkiz-doqquz ildə,
evlənəndən bəri
onu nəqqaĢxanada görsəm də, neylədiyini belə bilmirdim... Mənə dedi, son rəsmi görüb. Orada böyük günah, heç birimizin altından çıxa bilməyəcəyimiz bir Ģey varmıĢ. Buna görə də deyirdi, hamımız cəhənnəmdə yanacağıq. Narahat idi, qorxu içindəydi; baĢa düĢməyə-düĢməyə böyük günah iĢləmiĢ adamın fəlakət hissini keçirirdi». «Böyük günah nəymiĢ?» downloaded from KitabYurdu.org
754 «Bunu ondan soruĢanda gözlərini heyrətlə bərəltdi, sanki «bilmirsənmi» demək istəyirdi. Onda beynimdən keçirdim ki, Ģəyirdlik yoldaĢımız bizim təki yaĢlaĢıb. Bədbəxt ƏniĢtənin son rəsmdə
elədiyini dedi. Həmin rəsmdə firənglərin elədiyi sayaq şeylər Allahın ağlındakı əhəmiyyətlərinə görə
böyük günahmıĢ. Ġslamın xəlifəsi PadĢahımızı köpəklə bir böyüklükdə rəsm eləmək ikinci günahmıĢ. Üçüncü günah eyni böyüklükdə Ģeytan rəsmi çəkib, bir də onu cana yaxın rəsm eləməkmiĢ. Amma hamısından böyük küfrsə rəsmə bu firəng anlayıĢını bir dəfə daxil eləyəndə PadĢahımızın rəsminin nəhəng və sifətinin bütün təfərrüatlarıyla çəkilməsiymiĢ. Bütpərəstlərin çəkdikləri kimi... Ya da bütpərəst vərdiĢlərindən qurtula bilməyən xristianların kilsə divarlarına çəkib, səcdə elədikləri portretlər təki. Zərif əfəndi əniĢtəndən öyrəndiyi bu sözü çox yaxĢı bilirdi, portretin ən böyük günah olduğuna, portretlə müsəlman rəsminin baĢa çatacağına da haqlı olaraq inanmıĢdı. Orada, vaiz əfəndi həzrətlərinə və dinimizə böhtan atıldığını dediyi qəhvəxanaya getmədiyimizə görə bunları mənə küçədə gedəndə danıĢdı. Arabir dayanır, yardım istəyən halda məndən soruĢurdu ki, bütün bunlar düzdümü, bir çarə yoxdumu, cəhənnəmdə downloaded from KitabYurdu.org
755 yanacağıqmı? PeĢmanlıq böhranı keçirib özünü döyürdü, amma bir anlığa hiss elədim ki, ona qəti inanmıram. Özünü yalandan döyən saxtakar idi». «Bunu necə baĢa düĢdün?» «Zərif əfəndini lap uĢaqlığından bəri tanıyırıq. Çox düz, amma dinməz, solğun və rəngsizdi. NaxıĢları kimi. Sanki qarĢımdakı ondan daha sadəlövh, daha saf və əqidəli, amma dayaz adam idi».
«O da ərzurumilərlə oturub-dururmuĢ», – Qara dedi. «Heç bir müsəlman bilmədən günah iĢlədiyinə görə, özünü bu qədər döyməz», – dedim. «YaxĢı müsəlman Allahın adil və məntiqli olduğunu, bəndəsinin niyyətini hesaba aldığını bilir. Bilmədən donuz əti yediyinə görə cəhənnəmə gedəcəyinə ancaq quĢbeyin cahillər inanar. Həqiqi
Zərif əfəndi elə bunu eləyirdi: məni qorxutmaq istəyirdi. Qorxuda biləcəyini ona sənin əniĢtən öyrətmiĢdi, bunu da onda baĢa düĢdüm. Ġndi mənə dəqiq deyin, sevimli nəqqaĢ qardaĢlarım, qan gözümdə laxtalanırmı, gilələri rəngini itirirmi?» Lampaları gətirib
üzümə dayadılar, gözlərimin içinə həkim diqqətiylə və Ģəfqətlə baxdılar. downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,5 Mb. Dostları ilə paylaş:
|