ruslara qarşı cihad – müqəddəs müharibə barəsində fitva verməyi tapşırdı. Şah yeni
kampaniyaya din uğrunda aparılan müharibə xarakteri vermək istəyirdi. Təbrizdə
üləmalar moizəçilərin böyük qrupunu topladı və onlara təlimat verib
Zaqafqaziyanın müxtəlif yerlərinə göndərdilər.
Rus qoşunları Rusiya-Türkiyə müharibəsinin Qafqaz və Balkan
cəbhələrində bir sıra qələbələr qazandılar. M.İ.Kutuzovun komandanlığı altında
Balkanlardakı qələbə xüsusən təsiredici idi və bu da Türkiyəni sülh istəməyə
məcbur etdi. 1812-ci il mayın 16-da Buxarestdə Rusiya və Türkiyə arasında sülh
müqaviləsi bağlandı. Bu müqaviləyə görə, Türkiyə zaqafqaziyanın böyük bir
hissəsinin Rusiya tərəfindən işğal olunmasını təsdiq etdi.
İndi İran Rusiyanı müəyyən güzəştlərlə belə bir müqavilə bağlamağa sövq
etməyə can atırdı. Rusiya da İranla sülh bağlanılmasında maraqlı idi, çünki Qərbdə
Fransa ilə münasibətlər kəskinləşirdi.
General Rtişşev 1812-ci il aprelin 20-də Zaqafqaziya diyarını idarə
etməyə və buradakı rus qoşunlarına komandanlığa başlayanda İranla sülh
bağlamaq göstərişi aldı. İndi Rusiya demarkasiya xəttinin Kür, Araz və Arpaçay
çayları boyunca keçməsi barədə əvvəllər irəli sürülən təkliflərdən imtina edir və
sərhədi işğaldan sonra necə varsa elə qurmağa razılaşırdı. Lakin danışıqlar uzandı,
çünki Abbas Mirzə ərazi güzəştləri tələb edirdi.
Bu zaman beynəlxalq münasibətlərdə baş verdi. 1812-ci ilin yayında
Napoleon Fransası ilə Rusiya arasında Fransa əleyhinə yönəlmiş müqavilə
imzalanmasına baxmayaraq, Rusiyanın başını Napoleonla müharibəyə
qarışmasından istifadə edən İngiltərə İranda fəallaşdı. Abbas Mirzə rus ordusunun
əsas qüvvələrinin Napoleona qarşı müharibəyə yönəlməsindən istifadə edərək, öz
ordusunu Zaqafqaziya üzərinə yeni hücuma hazırlamağa başladı.
İran ilk növbədə Rusiyanı Qarabağdan sıxışdırıb çıxarmaq istəyirdi.
Bunun üçün də, hər şeydən əvvəl, general Kotlyarevskinin dəstəsinin yerləşdiyi
möhkəmləndirilmiş Mehrini tutmaqlazım idi. İyulun 12-də İran qoşunları Qarabağa
soxuldular, lakin darmadağın edilib Arazın o tayına atıldılar. Avqustda 20 minlik
İran qoşunu Lənkəran da daxil olmaqla Talış xanlığı ərazisini ələ keçirdi. İran
qoşunlarının digər dəstələri Ərçivanı tutub, bununla da Azərbaycanın içərilərinə
doğru yol açdılar. Rusiyanın Zaqafqaziyadakı vəziyyəti yenə də mürəkkəbləşdi.
Rus komandanlığı Abbas Mirzənin sülh bağlamaq üçün 40 günlük barışıq
barəsində təklifindən istifadə etməyi qərara aldı. Danışıqlar sentyabrın 20-də
Aslandüzdə başlandı və oktyabrın 10-dək davam etdi. Tərəflər özlərinin əvvəlki
mövqelərindən əl çəkmək istəmədiyinə görə danışıqlar heç bir nəticə vermədi. Şah
qoşunları yenidən hərbi əməliyyata başladı.
Abbas Mirzənin komandanlığı altında 30 minlik ordu Aslandüz
yaxınlığında Araz sahilində cəmləşdi. O, Kotlyarevskinin komansanlığı altında
qarşısınıda dayanmış rus dəstələrinə zərbə endirərək Qarabağa və Yelizavetpola
(Gəncəyə), daha sonra isə Gürcüstana irəliləmək niyyətində idi.
Lakin Hüseynqulu xanın qalanı ələ keçirmək üçün göstərdiyi bütün
cəhdlər müvəffəqiyyətsizliyə uğradı. İran qoşunları Şamaxıda da güclü
müqavimətə rast gəldilər. Mustafa xan Yeni Şamaxını ələ keçirməyə müvəffəq
olmuşdu. Bütün əhalinin köməyinə baxmayaraq, o, köhnə Şamaxını ələ keçirə
bilmədi. Elə həmin vaxt şəkili Səlim xanın oğlu Hüseyn xan İran sərbazlarından
ibarət dəstə ilə Şəki xanlığına soxuldu, Mirhəsən xan Talışa gəldi. O, Xəzər
batalyonunu və kazak bölməsini sıxışdıraraq, Salyanı, Qızılağacı ələ keçirməyə və
Lənkəranı mühasirəyə almağa müvəffəq oldu. Şimaldan təcrid olunan və ərzaq
ehtiyatı tükənən qarnizon rəisi mayor İlyinski iyunun 27-də keçən gecə şəhəri
yandırdı və ordunu Xəzər donanmasına mindirərək Sara adasına üzdü [30].
Özlərinin keçmiş mülklərini ələ keçirən xanların başlıca vəzifəsi yerlərdə
İran ordusunun qüvvələri ilə birlikdə hərəkət edərək, körpüləri, dəyirmanları
dağıdan, ərzaq ehtiyatlarını məhv edən təxribatçı dəstələr təşkil etmək idi.
General Yermolov keçmiş Azərbaycan xanlarına qarşı sərt tədbirlər
görmək qərarına gəldi və Dağıstanda yerləşən qoşunu onlara qarşı göndərdi. Bu
qoşun Qubaya hərəkət edərək, oradanda iyunun 23-də Köhnə Şamaxıya gəldi.
Lakin Qubanın sonuncu hakiminin oğlu Sultan Əhmədin Quba ətrafında peyda
olması və həmçinin ərzaq ehtiyatının tükənməsi rus qoşunlarını geri çəkilməyə və
Qubaya daxil olmağa məcbur etdi. Şəhər İran ordusu tərəfindən mühasirəyə alındı.
Abbas Mirzənin oğlu yerli əhalini soyur və onu özünə qarşı çevirirdi [31]. Cənubi
Dağıstan Abbas Mirzə tərəfindən Dağıstanın hakimi təyin edilmiş Surxay xanın
əlinə keçdi.
Abbas Mirzə öz ordusu ilə Şuşa qalası ətrafında dayanarkən İran
ordusunun digər dəstələri Gəncəni ələ keçirdikdən sonra Tiflisə tərəf hərəkət etdi.
Yolda onlar mənşəcə Qarabağ ermənilərdən olan general Mədətovun dəstəsilə ilə
rastlaşdılar.
Rus hərbi dəstələri və gürcü süvariləri şahzadə Aleksadrın dəstəsini
məğlub etdilər. Mədətovun dəstəsi qazandığı müvəffəqiyyəti inkişaf etdirərək
Gəncəyə hərəkət etdi. Lakin Gəncəyə gedən yolun üstündə, Şamxorda İranın
böyük hərbi qüvvələri yerləşmişdi. İngilis zabitlərindən təlim almış 2000-lik
piyadadan, 8 minlik nizami süvari qoşundan, toplardan və folkanetlərdən ibarət
olan bu qüvvə rus dəstəsinə hücum etməyə hazırlaşırdı. Bu dəstə sayı 2900 nəfərə
çatan 3 piyada batalyonundan və kazaklardan, gürcülərdən təşkil olunmuş 1360
nəfərlik ibarət idi [32].
1826-cı il sentyabrın 3-də səhər tezdən İran ordusu rus qoşunlarının
düşərgəsinə doğru hərəkət etdi. Şamxor yaxınlığında düzənlikdə qanlı döyüş
başlandı. Kazaklar və süvarilər döyüşə birinci olaraq girdilər.Gürcü dəstəsi hücum
edən rus qoşununun sağ cinahında fəaliyyət göstərirdi. O, İran qoşunlarının bir
neçə dəfə üstün qüvvəsi qarşısında sarsıldı. Döyüşün həlledici anında dəstə
mövqeyini saxlaya bilməyəcəyindən ehtiyat edən Mədətov zabitlərdən birini
göndərərək, ona gürcü könüllülərini köməyə aparmağı əmr etdi. Birləşmiş qüvvələr