Erika Leonard Ceyms Zülmətin əlli çaları
Yüklə 3,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
206 – ―Xeyr‖ cavabı qəbul olunmur, – acıqlanır. – Mənim mənzilimə köçərsən, hətta saçlarından tutub sürümək lazım gəlsə də belə olacaq. Heyrətlə ona baxıram. Ġnanılmazdır. Əlli çalar möhtəĢəm, parlaq çoxsimalılıqdadır. –Məncə, sən təhlükəni ĢiĢirdirsən. – Yox. Gedək. Söhbəti evimdə davam etdirərik. Mən hirsli halda ona baxıram, qollarımı sinəmdə çarpazlamıĢam. О, lap ağ eləyib. – Yox, – inadkarlıqla təkrarlayıram. – Ya öz xoĢunla gedəcəksən, ya da mən səni aparacam. Məni hər iki variant təmin edir. – Cəsarətin çatmaz, – gülümsəyirəm. Axı o, Ġkinci avenyuda məzhəkə çıxara bilməyəcək. Kristian gülümsəyir, amma gözlərindən sərtlik oxunur. – Hə, balaca, hər ikimiz bilirik ki, mənim səbrimlə oynamağın axırı necə bitir. Acıqlı halda bir-birimizə baxırıq və qəfildən o əyilir və ombalarımdan tutub məni yuxarı qaldırır. Hələ özümə gəlməmiĢ gördüm ki, qarnımla onun çiyni üstəyəm. www.vivo-book.com
207 – Məni rahat burax! – ciyildəyirəm. Ох, qıĢqırmaq necə də xoĢuma gəlir! QıĢqırıqlarıma əhəmiyyət vermədən məni çiynində Ġkinci avenyu ilə aparır. Bir əliylə möhkəm tutub, o biri əliylə isə yanımı Ģapalaqlayır. – Kristian! – qıĢqırıram. Yoldan keçənlər çönüb bizə baxır. Utandığımdan nə edəcəyimi bilmirəm. – Özüm gedərəm! Özüm gedərəm! О, məni yerə qoyur və qədini düzəltməyə macal tapmır ki, öz evimə tərəf addımlamağa baĢlayıram, qəzəbdən cingildəyirəm, onu heç vecimə də almıram. Hə, əlbəttə, bəzən o, yanımla addımlayır, amma ona hələ də əhəmiyyət vermirəm. Nə etməliyəm? Elə hirslənirəm ki, nəyə daha çox hirslənməyimi də heç bilmirəm. Yol gedərkən təxmini bir siyahı tərtib edirəm:
О, məni çiynində apardı, bu, mənimçün yolverilməzdir, altı yaĢdan yuxarı istənilən adam üçün olduğu kimi. О, məni salona apardı, bu salon isə keçmiĢ məĢuqəsi ilə birgə ona məxsusdur, – bu səfehlik deyilmi?
www.vivo-book.com
208 Elə həmin salona o, keçmiĢ kölələrini gətirib, bu da səfehlikdir. О, hətta anlamadı ki, bu ədəbsizlikdir, – hələ bir ağıllı adam hesab olunur. Dəli məĢuqələrin varlığı, hərgah keçmiĢ də olsa. Onu bunda ittiham eləyə bilərəmmi? Ġndi elə qəzəbliyəm ki, ittiham eləyə bilərəm. О, bank hesabımı bilir – bu, həddən artıq ədəbsizlikdir. Onun SĠP-i satın alması – pulu ağlından çoxdur. O məni öz evinə köçməyimi təkid edir – Leyla tərəfindən təhdid, görünür, onun düĢündüyündən də ciddidir… Buna görə mənə dünən heç nə deməyib?
Beynimdə tapmacalara cavab dövr edir. Nəsə dəyiĢib. Amma nə? Ayaq saxlayıram, Kristian da mənimlə birgə dayanır. – Nə baĢ verib? – qəzəblə soruĢuram. – Nəyi deyirsən? – dəqiqləĢdirir o və qaĢlarını sual dolu nəzərlə qaldırır. – Leylayla nə baĢ verib. www.vivo-book.com
209 – Artıq sənə dedim. – Yox, demədin. Daha nəsə var. Dünən təkid eləyirdin ki, sənin evinə köçüm. Axı nə baĢ verib? О, qərarsız halda zənn eləyir. – Kristian! Cavab ver! – tələb edirəm. – Dünən o, hiyləyə əl ataraq silah saxlamaq üçün razılıq əldə edib. ĠĢə bir bax. Kristiana baxıram, səfeh görkəmlə gözlərimi döyürəm və bu xəbəri həzm edə-edə hiss eləyirəm ki, rəngim solur. Ġndi ürəyim gedəcək. Bəlkə Leyla Kristianı öldürmək istəyir? Yox!.. – Deməli. O, özünə silah da ala bilir, – pıçıldayıram. – Аnа, – o, qayğılı tərzdə tələffüz eləyir və çiynimdən tutur, – Leylanın səfeh bir hoqqa çıxaracağına inanmıram, amma sənin hər hansı bir riskə düĢməyini də istəmirəm. – Mən hələ heç… bəs sən? – pıçıldayıram. О, qüssəli simayla mənə baxır, qollarımla ondan yapıĢıram, möhkəm qucaqlayıram və burnumu Kristianın sinəsinə dirəyirəm. Deyəsən, o, etiraz eləmir. – Gedək geriyə, – mızıldanır, əyilir və məni öpür. www.vivo-book.com
210 Vəssalam. Bütün qəzəbim keçib getdi, amma unudulmadı. Kristian üçün təhlükə təhdidi olduğu üçün əsəbim soyudu. Bu haqda düĢünmək belə mənimçün dözülməzdir.
Ən bədbin əhval-ruhiyyədə əĢyalarımı kiçik
çamadanımı yığıram, arxa çantaya
noutbukumu, ―blekberi‖ni, aypad və ―çarli Tanqo‖ Ģarını qoyuram. – ―Çarli Tanqo‖nu da özünlə götürürsən? – Kristian təəccüblənir. BaĢımın hərəkətiylə təsdiqləyirəm və o, mərhəmətlə gülümsəyir. – ÇərĢənbə axĢamı Ġtan qayıdacaq, – mızıldanıram. – Ġtan?
– Keytin qardaĢı. Sietldə özünə ev tapana qədər burda yaĢayacaq. Kristian laqeyd halda mənə baxır, amma onun gözlərində buz parçalarının peyda olmasını sezirəm. www.vivo-book.com
211 – Çox yaxĢı ki, mənim evimə köçürsən. Onun yeri dar olmayacaq, – sakitcə deyir o. – Bilmirəm onun açarı var, ya yox. ÇərĢənbə axĢamı bura gəlməli olacam. Kristian cavab vermir. – ƏĢyaların hamısını topladım. O, çamadandan yapıĢır, küçəyə çıxırıq və evin arxasındakı dayanacağa yönəlirik. ―Audi‖m ordadır. Ġxtiyarsız çiynimin üstündən geriyə baxıram və baĢa düĢmürəm ki, bu, paranoyadır, ya da həqiqətən, kimsə bizi izləyir. Kristian sərniĢin oturacağı olan hissənin qapısını mənimçün açır və intizarla gözləyir. – Oturursan? – DüĢünürdüm ki, sükan arxasında oturacam. – Yox, maĢını mən sürəcəm. – Məgər mən pis sürürəm? Bircə demə ki, sürücülük üzrə neçə bal aldığımı bilirsən. Səni casusluq meyllərin məni artıq təəccübləndirmir, – bəlkə də o, yazılı imtahanı güclə adlaya bildiyimi baĢa düĢüb. – Otur maĢına, AnasteyĢa, – Kristian acıqlanır. Yüklə 3,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|