70
qarnını paralayanda məsum çocuqların qanlı baĢları eĢiyə çıxırmıĢ. Müsəlman
xanım övrətləri, qızları erməni vəhĢilərinin əlində qalıb o tərəf bu tərəfə
qaçmaqda
idilər. Qaçanların dediyinə görə, bir neçə övrəti diri saxlamıĢlar.
Qeyd: Hörmətli müxbirimizin göndərdiyi CavanĢir əhvalatının arasında
ürək sıxan Ümidli faciəsini layiqincə oxuyub istifadə edə bilmədim. Zira, bəzi
sətirləri, guya su tökülüb, bütünlüklə qaralanmıĢdı. Ona görə Ümidli əhvalatı
müxtəsərcə yazılır.
Mənim zənnimcə, bu səhifələrə su tökülməyibdir. Ancaq hörmətli müxbir
Ümidlidə alçaldılan xanım-bacıların ağrılı faciəli hallarına davam gətirə bilməyib
bu müsibət vərəqlərini ağlaya-ağlaya yazdığından böyləcə qaralmıĢdır. Mən isə o
səhifələrin üstündən ağlaya-ağlaya keçib hörmətli oxucuların da ağlamasına razı
olmadım.
Mülahizə. BəĢər tarixinə nəzər salsaq görərik ki, indiyə qədər heç bir xalq
qadın tayfasına bu qədər cəfa etməmiĢdir ki, ermənilər Ümidli camaatına etdilər.
Bir ananın qabağında üç-dörd balasını qurban edib, balalar əl-ayaq çaldıqda ananı
gözləri yaĢ ilə dolu bir halda bihörmət etmək insafmıdır?!.
Budurmu erməni mədəniyyəti!! Bu xəbis rəftarla istiqlaliyyət həvəsində
olan bir millətin axırı nə olacaqdır, xəyalındayam. 150-yə qədər övrət və kiĢini
doğrayıb bir-biri üstə qalayıb atəĢ ilə yaxmaq mədəniyyətli bir millətə
yaraĢandırmı?
Necə ki, mən, əvvəlcə, bizim tarixin bitərəf olduğunu yazmıĢdım, yenə
yazmaqdayam. Bununla belə ermənilərin bu tövr həddən artıq olan cəfalarına qarĢı
qələm və hissiyyatda bitərəflik niĢanəsi görülmür.
Bircə CavanĢirdə olan məzlumiyyət layiqincə yazılsa idi, islamların
məzlumiyyətini isbat üçün kifayət edərdi, zənnindəyəm. Ancaq biz həmiĢə sülhün
arzukeĢi olduğumuzdan bir para əhvalatları yazmayıb örtülü qoyduq. Ancaq
burasını yazmaq istəyirik ki, hər yerdə olduğu kimi CavanĢir bəyləri və polis
qulluqçuları ermənilərin hər nöqtədə planlarının həyata keçirilməsində onlara
böyük kömək göstərmiĢlər.
Bunu - xalqın qəlbinə müsibət dağı kimi çəkən belə bir vəziyyəti bizim
tariximiz heç vaxt gizlətməyəcəkdir. Yazıb, tarix edib, millətin gələcəyi üçün bir
vətən və millət, həm də bir məzlumiyyət yadigaranəsi kimi qoyacaqdır. Əvət,
qoyacaqdır.
Həqiqətən, o zamanlar ki, ermənilər Həsənqaya, Yarımca və Sistola
kəndlərinin ermənisini köçürüb üçüncü sahəyə apardılar, o vaxt bəylər də qeyrət
edib Ümidli müsəlmanlarını köçürüb islam çox olan yerdə sakin etdirsəydilər, əsla
bu faciələr baĢ verməzdi. O vaxtlar bir nəfər qeyrətli, bir nəfər islam qanı olan
bəylərdən demədilər ki, cənab Pivovarov, Ümidli camaatını mühafizə altında bir
yerə köçürün ki, tələf olmasınlar. Belə bir adam tapılmadı. At belində gəzən, əl
quĢu pərvaz etdirən bəylərdə qeyrət qanı olsa idi, Ümidli kəndinin altı aylıq
gəlinləri, 12 yaĢında qızları Hayıstan vəhĢilərinin əlində qalmazdı. Ya Peyğəmbər,
71
baĢ qaldır məzarından!!!... BaĢ götürünüz, ricət ediniz, baxınız, sizin nəcib
ümmətinizin adı ilə nə qədər binamuslar törənmiĢdir ki, əsla islamiyyətdən
xəbərləri yox imiĢ.
Nəticə. Ümidli kəndi ilə bərabər o vaxt dağılan kəndlər bunlardırlar:
Ümidli, Ġmarət Qərvənd kəndləri. YetiĢən məlumatlara görə Ümidli kəndində
ölənlərdən baĢqa, bu kənddə can tələfatı yoxdur. Mal zərəri isə həddən artıqdır.
Bunlardan sonra ermənilər Tərtər dərəsindəki bütün islam köylərini dağıdıb, sonra
Xaçın dərəsinə keçirlər.
Yanvar xəbərləri. 1906-cı ilin baĢlanğıcı. Yanvar ayında erməni dəstələri
hər tərəfdən yığılıb Xaçın dərəsindəki ġıxavənd kəndinə tökülürlər. Bir çox
atıĢmadan sonra camaatı kənddən çıxarıb, qətl-qarətdən sonra məscid və minbəri
odlayıb bu iki dərədə milli amallarına bir xatimə çəkirlər. Bununla yenə rahat
olmayıb öz vəhĢi hərəkətlərində davam edirlər. Bu dəfə ermənilər müsəlmanların
Dağbasar kəndlərini dağıtmaq fikrilə Papravənd kəndinə hücum etmək üçün qəti
qərara gəlirlər. Üçüncü sahədə ermənilərin planı Dağbasar kəndlərini dağıdıb
yavaĢ-yavaĢ aĢağı kəndlərə yürüĢ etmək idi. Papravənd kəndi zəngin və sərvətli
olduğu kimi, bir çox müharibə edici cavanları da var idi. Bu kənd erməni
sərhədində yerləĢən yaraĢıqlı bir kənddir.
Papravənd müharibəsi. Papravənd kəndi müharibə üçün yararlı cavanlara
malik olduğundan ermənilər bu kəndi baĢqa CavanĢir kəndlərinə bərabər
tutmayaraq çoxlu əsgər tədarükündə idilər. Ona görə çoxlu əsgərin yığılıb
toplanmasından sonra onları məĢhur erməni komandanı Hamazaspın rəhbərliyi
altına verib, 1906-cı il yanvarın birinci günü Papravənd kəndinə hücuma baĢladılar.
Bir gün axĢama qədər Ģiddətli müharibə olur. Mühasirədə olan islamlarla
daĢnaksutyun və erməni könüllüləri arasında bir günlük Ģiddətli müharibədə
ermənilər məğlub olaraq pəriĢan halda axĢam Ağdərə adlanan erməni kəndinə
çəkilirlər. Bu əhvalat ətraf müsəlmanlarına yetiĢən kimi, hər tərəfdən imdada
gəlməyə baĢlamıĢdılar. Müsəlmanlar əvvəlcə kəndin mühafizə qoĢununu artırıb
hər tərəfə kəĢfiyyat qolları çıxarırlar. Sabah yanvarın ikisində ermənilər də
qüvvələrini bərpa edib hücuma baĢladılar. Həmən gün atıĢma çox Ģiddətli oldu.
Erməni tərəfindən ara-sıra top da atılırdı. Erməni əsirinin dediyinə görə, həmən
gün müsəlmanların üstünə ermənilər 15000 (on beĢ min) patron atmıĢlar.
Ermənilər həmin günkü müharibədə hərb elminin hər nöqtəsinə əl atsalar da,
müsəlmanların müharibə meydanında mahir olduqlarından yenə müvəffəqiyyət
qazana bilməyib axĢam bir çox tələfat ilə geri çəkilməyə məcbur olurlar. Bu halda
müsəlman cavanları mühasirə xəttini yarıb qaçmağa üz qoyan erməni firqələrini
təqib etməyə baĢlayırlar. Erməniləri can qorxusu pəriĢan etdiyindən bütün hərbi
ləvazimatlarını töküb qaçmaqda idilər. Erməni əsgərlərinin son dərəcə pəriĢan
olmaları bundan bilinir ki, əsgərlər yüngül olsun deyə çiyinlərindəki arxalıqları
da yerə atıb qaçırdılar. Tökülən əĢyaların içində hərb meydanının xəritəsi və
Hamazaspa yazılmıĢ məktublar, müharibəyə dair jurnallar da var idi. Bundan baĢqa
Dostları ilə paylaş: |