Qarshi davlat universiteti sotsiologiya kafedrasi

Adabiyotlar:
1.O‘zbekiston Respublikasining Konstitutsiyasi. - T.: «O‘zbekiston». 2010.

2.Karimov I.A. «O‘zbekistonda demokratik o‘zgarishlarini yanada

chuqurlashtirish va fuqarolik jamiyati asoslari shakllantirishning asosiy yo‘nalishlari» 9 —jild. – T.: 2002.

3.Karimov I.A. Bizning maqsadimiz — jamiyatni demokratlashtirish va yangilash, mamlakatni modernizatsiya va isloh etishdir. - T.: «O‘zbekiston». 2005.

4. Karimov I.A Yuksak ma‘naviyat - yengilmas kuch. T., 2008 yil.

5. Karimov I.A. O‘zbekiston mustaqillikka erishish ostonasida. T., 2011 yil.

6.Politologiya. O‘quv qo‘llanma. T. A. Qodiriy nomidagi xalq merosi nashriyoti. «O‘AJBNT» markazi. 2002.

7.Yusupova G.X., Jabborov X.J., Qosimova X.X. Siyosat nazariyasi. – T.: 2003.

8.Pugachev V.P., Solovyev A.I. Siyosatshunoslikka kirish. Oliy o‘quv yurtlari uchun darslik. - T.: «Yangi asr avlodii». 2004.

9.Makarenkov YE.V., Sushkov V.N. Politologiya: albom-sxem. - M.: 1998.

10. Mustaqillik izohli ilmiy-ommabop lug’at. T., 1998 yil

11. S. Otamurodov, I. Ergashev, Sh. Akromov, A. Qodirov. Politologiya (o’quv qo’llanma). T., 99 12. Politologiya (o’quv qo’llanma). T., 2002 yil.

13. S. G’afurov, A. Xaydarov, N. To’laganova. Siyosatshunoslik asoslari. O’quv qo’llanma.T.2006 14. X. Odilqoriev, D. Razzoqov. Siyosatshunoslik. Darslik T., 2008 yil.

3 – mavzu. Siyosiy tizim va uning vazifalari

Reja:

1. Siyosiy jamiyat, siyosiy tizim tushunchasi.

2. Siyosiy tizim funksiyalari.

3. O’zbekistonda siyosiy tizimning modernizatsiya qilinishi va uning o’ziga xos xususiyatlari.

Siyosiy tizim tushunchasining paydo bulishi politologiya fani rivojlanishi mantiiqi 6ilan bog‘lik. Politologiya fani, xususan undagi bixevioristik yondashuv natijasida siyosiy faoliyatning alohida ko‘rinishlari, alohida siyosiy institutlar va tashkilotlar faoliyati to‘g‘risida katta hajmda empirik ma’lumotlar to‘plandi. Bu ma’lumotlar siyosatning shakli va mazmuniga doir yetarli tasavvurlarni shakllantirgani holda jamiyatdagi siyosiy o‘zgarishlar, xarakatlar, jarayon haqida keng ko‘lamda fikr yuritishga hali imkom bermas edi. Siyosatni, uni tashkil etgan tarkibiy qismlar o‘zaro aloqadorligi, jarayon sifatida o‘rganish ham amaliy, ham nazariy dolzarb masala bo‘lib qoldi.

Amerikalik sotsiolog olim T.Parsons (1902-1979) o‘zi yaratgan ijtimoiy tizim nazariyasida uning qarashlariga nemis idealizmi M. Veber orqali kuchli ta’sir ko‘rsaganini va u yana o‘ziga zamondosh olimlar Xenderson, Pareto, Shumpeter, Emersonlar yaratgan nazariyalardan foydalanganini ta’kidlab o‘tadi. Uning ta’kidlashicha, Pareto tizim modelini mexanikadan olgan va bu modelni iqtisod va sotsiologiyaga nisbatan qo‘llashga xarakat qilgan. Shu tarzda "ijtimoiy tizim" tushunchasi vujudga keldi. Xenderson, o‘z navbatida, fizik va ximik tizimlar tushunchasini oydinlashtirib berib, "jonli tizimlar" ning o‘ziga xosligi haqida fikr yuritish imkonini berdi. Nihoyat, Emerson organik dunyodagi jonli tizimlar bilan insoniyatning ijtimoiy — madaniy tizimlari o‘rtasida fundamental bog‘liqlik va uzviylik g‘oyasini ilgari suradi. Shu tariqa, Parsons tashqi muhit bilan uzviy aloqadorlikda 6o‘lgan va unga doimo moslashi6 boruvchi ijtimoiy tizim nazariyasini yaratdi.

T.Parsons zamonaviy g‘arb jamiyatini to‘liq obyekti sifatida tanlaydi. Unga ko‘ra, zamonaviy jamiyatni murakkab, ichki bo‘lingan tizim sifatida o‘rganish maqsadga muvofiqdir. Uning tuzilishini to‘rt o‘zgarmas ko‘rsatkich: qadriyatlar (madaniy soha), me’yorlar (ijtimoiy soha), jamoalar (siyosiy soha) va rollar (iqtisodiy soha) asosida tahlil qilish taklif etiladi. Jamiyat yuqoridagi ko‘rsatkichlar amal qiluvchi to‘rt kichik tizimga bo‘linadi. Ular bir kichik tizim o‘ziga xos funksiyalarni bajaradi, ular ayni vaqtda boshqa kichik tizimlar bilan doimiy va chuqur aloqadorlikda, o‘zaro ta’sirda bo‘ladi, hamma kichik tizimlar birligi yaxlit faoliyat tizimini (jamiyatni) tashkil etadi. Natijada jamiyat taraqqiyotini tashqi muhitga uzluksiz moslashishi va nazorat jarayoni tarzida o‘rganish imkoniyati tug‘iladi.

Jamiyatni mustaqil, o‘zaro bog‘liq tarkibiy qismlar birligi sifatida o‘rganish modeli muayyan jamiyatning muammolari, jarayonlari, istiqbollari haqida to‘liq va to‘g‘ri bilimga ega bo‘lish imkonini beradi. Go‘yo yaxshi shifokor inson tanasining faqat kasal a’zosinigina emas, barcha a’zo va ruhiyatni davolagani singari, jamiyatshunoslikda ham jamiyatning holatini o‘rganishda barcha omillar va muhit ta’sirini hisobga olish va xulosalar chiqarish imkonini aynan tizimlar nazariyasi yaratdi.

Parsons g‘oyasining uzviy rivoji tarzida D.Istonning siyosiy tizim nazariyasi yaratildi. Iston yondoshuvi siyosatning jamiyatdagi o‘rnini oydinlashtiradi va undagi ijtimoiy o‘zgarishlar mexanizmini tushuntirib beradi. Siyosat — Insonga kura — nisbatan mustaqil soha bo‘lib, uning asosiy vazifasi — resurslarni taqsimlashdan iborat. D.Iston nazariyasi asosida "talab" — manbalarning taqsimlanishiga doir hokimiyatta qaratilgan norozilik yoki rozilik impulslaridir. "Madad" hokimiyatning faoliyatini qo‘llab — quvvatlovchi impulslar, ularning ko‘payishi — siyosiy tizim kuchayishini, kamayish esa aksincha, zaiflashishini anglatadi. Madadning shakllari

xilma-xil: ular soliqlarni vaxida to‘lash, xarbiy burchni ado etish, qonunlarni xurmat qilish kabilardan iborat. Talab va madad impulslarining haddan tashqari, ortib yoki kamayib ketishi tizim faoliyatiny yomonlashtiradi. Apatiya siyosiy loqaydlik; siyosiy voqea - hodisalarga nisbatan befarqlikni anglatadi. U siyosiy jarayonlarga ta’sir ko‘rsatish imkoni va qobiliyati yo‘qolganida tug‘iladi. Siyosiy qarorlar "kirish" dagi talab, madad va partiyaga siyosiy tizim javobi tarzida vujudga keladi. U qonunlar, imkoniyatlar va maqsadlar haqidagi bayonnomalar shaklida bo‘ladi. qarorlar bajarilishiga oid hokimiyatning xatti- xarakatlari ham belgilab beriladi. Biz tizimli yo‘nalish asoschilarining faqat ikkitasigagina tegishli nazariyalarni juda umumiy tarzda yoritib berdik, xolos. Shuni ta’kidlash lozimki, g‘arb politologiyasida jamiyat siyosiy tizimiga yagona qarash mavjud emas. Uning bir nechta mustaqil nazariyalari bor. Yuqorida sanab o‘tilgan D. Iston tizimli tahlili G. Almond K. Doych siyosiy tizim nazariyasi bilan to‘ldiriladi. Bundan tashqari D. Trumen nazariyasi, G. Pauell va M. Kaplan nazariyalari mavjud v.x. Dastlabki ma’ruzalarimizda ta’kidlaganimizdek, tizimli yondoshuv XX asrning o‘rtalaridan boshlab siyosatni mustaqil, ichki bo‘lingan, lekin doimiy aloqadorlikdagi rivojlanish sohasi sifatida o‘rganuvchi fan yo‘nalishiga asos soldi. Zamonaviy politologiya ko‘p darajada — tizimli politologiyadir. Siyosiy tizim nazariyalarining ko‘p xilligi ular ta’riflarining ham xilma — xilligini keltirib chiqaradi. Ular ba’zan bir — birini inkor etadi. Eng umumiy tarzda jamiyat siyosiy tizimi — siyosatni shakllantirish va amalga oshirish bilan bog‘lik munosabatlar, xarakatlar, tashkilotlar, me’yorlar, kadriyatning umumlashgan ifodasidir. Tushuncha siyosiy faoliyatning barcha turlarini va sohalarini qamrab olish va tahlil qilish imkonini beradi.

Politologlarning aksariyati siyosiy tizim nazariyasining ahamiyatini — ta’kidlab, uni "ijtimoiy va siyosiy tahlilning nihoyatda qimmatli vositasi" deb

baholashadi, ko‘p hollarda uni hatto "muammolarni hal qiluvchi" konsepsiya, deb ham atashadi. Bu bilan ular siyosiy tizim nazariyasining nafaqat nazariy, balki, amaliy ahamiyatini ham ko‘rsatadi.

Jamiyat siyosiy tizimi tushunchasi "barqarorlik", "turg‘unlik", "muvozanat" kabi hodisalarning mohiyatini chuqurroq ochib beradi va ularning rivojlanishidagi u yoki bu bosqichi holatiga to‘g‘ri baho berish, ahvolni tuzatish buyicha oqil, yo‘l — yo‘riqlar ishlab chiqish imkonini beradi.

Ushbu nazariya, shuningdek, davlat, partiyalar, ijro etuvchi hokimiyat, sud organlari, jamoat birlashmalari kabi institutlarni jamiyat siyosiy tizimining tarkibiy qismlari sifatida o‘rganadi, ularning mohiyatini o‘zaro aloqadorlikda va o‘zaro ta’siri jarayonida ochib berish imkonini oshiradi.

Siyosiy tizim nazariyalari mualliflaridan biri Gabriel Almondga ko‘ra siyosiy tizimlar quyidagi vazifalarni bajaradi:

1. Siyosiy ijtimoiylashuv — jamiyat a’zolarini siyosiy faoliyatga jalb-.etish;

2.Manfaatlar artikulyatsiyasi — siyosiy qarorlarni qabul qilishga aloqador qatlamlarga talablarni yetkazish.

3.Manfaatlarni umumlashtirish va e’tirozlarni, talablarni kelishtirish orqali ularni bir siyosiy platforma, siyosiy bayonot ko‘rinishiga keltirish. Bu vazifa, ko‘pincha, partiyalar tomonidan amalga oshiriladi.

4.Siyosiy muloqot — siyosiy tizim ichida va tashqi muhit bilan turli vositalar, shu jumladan, axborot almashuvi orqali amalga oshiriladi.

5.Fuqarolar va siyosiy tizim institutlari, tashkilotlari faoliyatini tartibga soluvchi normalarni ishlab chiqish.

Siyosiy tizim turlari

Siyosiy tizim hakidagi nazariyalarda ularni turli xil mezonlarga ko‘ra turkumlashga xarakat qilinadi.

Ushbu tipologiyalarning ko‘pligi siyosiy sohaning murakkabligi va xilma — xilligi bilan asoslanadi. Shu nuktai nazardan, har bir amalda mavjud siyosiy tizim turli bo‘linishi Aniq emas, bunday sharoitda kuch — hal qiluvchi rol o‘ynaydi;

4) totalitar siyosiy tizimlarda jamiyat to‘laligicha davlat tomonidan nazorat qilinadi.

Zb. Bzejinskiy va S. Xantingtonlar . siyosiy tizimlarni instrumental va mafkuraviyga bo‘ladi. Instrumental siyosiy tizimlar (masalan, qIII) ijtimoiy va siyosiy rivojlanishning tabiiy yakuni sifatida vujudga keladi. Mafkuraviy siyosiy tizimlar esa ma’qul, deb topilgan model asosida sun’iy ravishda tashkil topadi.

Hokimiyat, jamiyat va shaxs munosabatlari tabiati va usullariga ko‘ra totalitar, avtoritar va demokratik siyosiy tizimlar ajratib ko‘rsatiladi. Siyosiy tizimlarning ushbu ko‘rinishiga zamonaviy siyosiy nazariyada alohida diqqat qaratiladi. Shuning uchun keyingi paragraflarda ularga batafsil to‘xtab o‘tamiz.

Adabiyotlar:

1.O‘zbekiston Respublikasining Konstitutsiyasi. - T.: «O‘zbekiston». 2010.

2.Karimov I.A. «O‘zbekistonda demokratik o‘zgarishlarini yanada chuqurlashtirish va fuqarolik jamiyati asoslari shakllantirishning asosiy yo‘nalishlari» 9 —jild. – T.: 2002.

3.Karimov I.A. Bizning maqsadimiz — jamiyatni demokratlashtirish va yangilash, mamlakatni modernizatsiya va isloh etishdir. - T.: «O‘zbekiston». 2005.

4. Karimov I.A Yuksak ma‘naviyat - yengilmas kuch. T., 2008 yil.

5. Karimov I.A. O‘zbekiston mustaqillikka erishish ostonasida. T., 2011 yil.

6.Politologiya. O‘quv qo‘llanma. Qodiriy nomidagi xalq merosi nashriyoti.«O‘AJBNT». 2002.

7.Yusupova G.X., Jabborov X.J., Qosimova X.X. Siyosat nazariyasi. – T.: 2003.

8.Pugachev V.P., Solovyev A.I. Siyosatshunoslikka kirish. darslik.-T 2004.

9.Makarenkov YE.V., Sushkov V.N. Politologiya: albom-sxem. - M.: 1998.

10. Mustaqillik izohli ilmiy-ommabop lug’at. T., 1998 yil

11. S. Otamurodov, I. Ergashev, Sh. Akromov, A. Qodirov. Politologiya (o’quv qo’llanma). T., 99 12. Politologiya (o’quv qo’llanma). T., 2002 yil.

13. S. G’afurov, A. Xaydarov, N. To’laganova. Siyosatshunoslik asoslari. O’quv qo’llanma.T.2006 14. X. Odilqoriev, D. Razzoqov. Siyosatshunoslik. Darslik T., 2008 yil.

4-mavzu. Davlat va fuqarolik jamiyati institutlari.
Reja:

1.Davlat — siyosiy tahlil obyekti sifatida

2. Davlat tuzulishi va shakllari.

3. Jamiyat hayotida jamoa tashkilotlarining o’rni va roli.

4. Siyosiy partiyalar va ularning turlari.

Davlat — siyosiy tahlil obyekti sifatida

Ijtimoiy fanlarda davlat va siyosiy hokimiyat tushunchalari bir butun qaraladi, negaki davlat hokimiyati oliy siyosiy hokimiyat tarzida namoyon bo‘ladi. Hokimiyatga doir kundalik tasavvurlar uni "boshqaruv", "davlat hokimiyati" doirasi bilan cheklaydi. Bu leksikada ham o‘z ifodasini topgan: Masalan, fransuz tilida hokimiyat (le pouvoir) — markaziy hokimiyatni ham anglatadi, inglizchada (the power) — (kuchli, qudratli) davlat ma’nosida ham qo‘llanadi, nemischada (che ge walt) — qudrat, zo‘rlik ma’nolarida ham keladi. Ruschada "vlast" — boshliqni, "vlasti" zsa — davlatning hokimlik muassasalarini bildiradi. O‘zbek tilida "hokimiyat" so‘zining ma’nolaridan biri — davlat boshqarmasi va " uning organlari; hukumat, siyosiy hukmronlikni anglatsa, "hokimiyat" tushunchasi "o‘z izmiga yurgizuvchi, o‘z fikrini o‘tkazuvchi", hukmron ma’nolarida keladi.2 Bu an’ana-barcha xalqlar "tarixiy taraqqiyotining muayyan davrlarida davlat - hokimiyatni o‘z qo‘lida to‘lrq mujassam etgan tashkilot bo‘lganidan kelib chiqadi.

• 
  Ammo siyosiy hokimiyatning davlatdan tashqari bashqa institutlarda ham mujassam bo‘lishini kuzatish mumkin: siyosiy partiyalar, assotsiatsiyalar, OAVlari v.h. Shuning uchun ham hokimiyat — ijtimoiy hodisa sifatida — ko‘p qirrali, ko‘p o‘lchovlidir. Bu — uning ta’riflarining xilma — xilligida namoyon bo‘ladi. Ammo siyosat nazariyasi nuqtai nazaridan bu ta’rifning o‘zi yetarli emas, Negaki, "davlat hokimiyati" tushunchasi mazmunida hokimiyatning yakka markazda to‘planishi nazarda tutiladi va shu tariqa siyosatning amalda ko‘p omilli ekanligini inkor etish, hisobga olmaslik mavjud. Bugungi kunda ham siyosiy hokimiyat eng ko‘p darajada davlatda mujassamlashgan bo‘lsa — da, jamiyatda siyosiy hokimiyatga kuchli ta’sir eta oladigan, yoki uni o‘zida aks etuvchi boshqa институтлар ҳам mavjud (partiyalar, lobbi guruhlari, OAVlari, korporativ guruhlari, ijtimoiy harakatlar elitalar v.h.). Ushbu mavzu doirasida davlatning aynan siyosiy hokimiyatga doir jihatlariga e’tibor qaratamiz.
  
• 
  Davlatni hokimiyat namoyon bo‘lishi shakli tarzida qarash — siyosat nazariyasida yakka markazli va ko‘p markazli davlat modellarini ajratish imkonini beradi. Tabiiyki, ko‘p markazli davlat hokimiyati modeli demokratik siyosiy tizimlarda amal qilib, uning asosiy vazifasi — turli ijtimoiy hokimiyat qo‘lamiga ega siyosiy kuchlar muvozanatini ta’minlash. Siz bilasizki, demokratik tizimlarda hokimiyat "dispersiya"si— "yoyilishi" hodisasi mavjud bo‘lib, bu — ko‘p ta’sir markazlarining mavjudligi
  
• 
  davlatning zaiflashuviga emas, kuchayishiga olib keladi.Shunday qilib bu o‘rinda gap hokimiyatning ko‘pchilik qo‘lida to‘planishi to‘g‘risida ketadi. Ammo kuchli markaziy hokimiyatsiz mamlakatda qonun ustivorligini,tinchlikni ta’minlash,butun jamiyat samarali taraqqiyot yo‘lini ishlab chiqish va amalga oshirish mumkun emas. Barcha rivojlangan demokratiyalar-kuchli markazlashgan davlatga modelida davlatning o‘ta markazlashishiga to‘sqinlik qiluvchi mexanizmlar ishlab chiqilgan va ular amalda qo‘llanadi. Bu mexanizm bir necha sohada amal qiluvchi kafolatlar tizimidan iborat. quydagi ularga qisqacha to‘xtalamiz.
  
• 
  Siyosiy sohada siyosiy tizimini erkinlashtirish, hokimiyat bo‘linishi tamoyillarini amalga oshirish, fuqorolik jamiyatini shakillantirish va hokimiyatning mahalliy organlari vakolatlarini kengaytirish.Bu kafolatlarning “ishlay boshlashi”hokimiyatning barcha darajalaridagi o‘zoro munosabatlar mohiyatini tubdan o‘zgartiradi.
  
• 
  Iqtisodiy sohada-jamiyat mulkning turli shakillari mavjudligi,bozor munosabatlari qaror topish-iqtisodiy mustaqilligini oshirish va siyosiy hoyeimiyatning bu sohadagi ta’sir imkoniyatlarini ancha cheklaydi.
  

Huquqiy sohada –hokimiyat turli darajalarning vakolatlari qonun bilan belgilanishi va qonunning jamiyatda ustuvorligi ta’minlanishi.

Ijtimoiy sohada turli ijtimoiy qatlamlarga o‘z manfatlarini ifodalash uchun barcha sharoitlarning mavjidligi, fuqorolik jamiyatining mavjudligi;1Davlat hokimiyatining yakka mareazli modeli (manarxiya,diniy,harbiy v.h.davlat) hokimiyatning bir markazda to‘planishini aks ettiradi. Hatto eng ilg‘or jamiyatlarda ham davlat hokimiyatining yakka markazda to‘planishga intilishi tendensiyasi kuzatiladibyurokratiya,texnokratiya,meritokratiya).

Hokimiyatning yakka markazli modeli an’anaviy davlatchilikka xos. Xususan, qadimgi Xitoyda legizm nomi bilan mashhur bo‘lgan ta’limot—davlatda yagona qonunchilik amal qilishi lozimligi va shu qonun oldida jamiyatdagi barcha tabaqalar va guruhlarning tengligi tamoyilini o‘rnatish orqali markaziy hokimiyat tomonidan boshqariladigan va burch hamda ijtimoiy maqsadlarga sidqidildan xizmat qilishga qaratilgan davlatni yaratishni maqsad qilib qo‘ygan. Bunday davlatda barcha qonun oldida teng: "mukofotlashning yagona qoidalari" — faqat xizmat natijalariga ko‘ra belgilanishini, "jazolashning yagona qoidalari" — lavozim va avvalgi xizmatlari jazodan holi qilmasligini anglatgan. 2

Legistlar davlat hududlarini ma’muriy qismlarga bo‘lib, ularning markaziy hokimiyatga itoat etishini talab etganlar.

Mana shu kabi g‘oyalar O‘rta Osiyo davlatchiligi tarixida ham keng tarqalgan. Xususan, Amir Temur imperiyasining tashkiliy tuzilishi va mazmuni—adolat, qonun ustivorligiga asoslanganligini yaxshi bilamiz. Nizomulmulkning "Siyosatnoma" asaridagi quyidagi fikr ham har sohada qonun amal qilishiga ajdodlarimiz qanchalik katta ahamiyat berganliklarini tasdiqlaydi: "qachonki podshohlik tartibi va siyosat qoidasi bir izga solinsa, adolat ishlari ham huddi shunday bo‘ladi".

Agar an’anaviy jamiyatlar uchun "davlat" va "jamiyat" asosan mos tushunchalar bo‘lsa, zamonaviy jamiyatlar, albatta shartli ravishda, davlat va fuqarolik jamiyatiga bo‘lib o‘rganiladi. Lekin har ikkala holda ham davlatning tabiatini aniqlashda uning umumiyligi yoki universaligi xususiyati ta’kidlanadi. Davlat — umumiy qadriyat. Insonlar bugungi kunda davlat shaklidan boshqa tarzda o‘zlarining hamkorlikdagi hayotlarini tashkil eta olmaydilar. Odamlar nazarida davlat- nafaqat ularni birlashtirish uchun, balki alohida xalq (millat, jamoa) ma’naviyligini saqlash uchun ham zarurdir.

Davlat ega bo‘lgak muhim belgi—suverenitetdir. Davlat suvereniteti to‘g‘risida so‘z ketganda, jamiyatdagi barcha boshqa jamoa, gyph, tashkilotlar unga nisbatan quyi, tobe vaziyatni egallashi anglashiladi. Muayyan hududda davlat hokimiyatidan ustun hokimiyat yo‘q. U barcha hokimiyatlar ustidan suverendir, boshqa barcha hokimiyatlar undan o‘z legitimligini oladilar. Shuning uchun davlat suvereniteti quyidagi asosiy tamoyillarga tayanadi:

hududining birligi va bo‘linmasligi;

hudud chegaralarining dahlsizligi;

— ichki ishlarga aralashmaslik.

Suverenitet ichki va tashqi bo‘lishi mumkin. Ichki suverenitet — milliy hududda yashovchi va ushbu davlatning fuqarosi bo‘lgan (yoki fuqorosi bo‘lmagan) barcha odamlar ustidan hukmronlik qilish huquqi va vakolati. Tashqi suverenitet — mamlakat hududining yaxlitligi va tashqi kuchlarning davlat ichki ishlariga aralashmasligini ta’minlashni anglatadi.

Zamonaviy nazariyalarda davlat suvereniteti cheksizligig‘oyasi o‘zgarib, u ijtimoiy tashkilotlar va uyushmalar tomonidan cheklanishi tamoyili kiritildi. Eng ko‘p o‘zgarishlarga bu tushuncha federativ tuzilishga ega davlatlarda uchraydi.

Davlatning umumiyligi va universalligini ta’minlovchi yana bir muhim xususiyati — "qonundir. Ma’lum ma’noda qonun suverenitet ifodasidir. Faqat davlatgina butun jamiyat uchun majburiy qonunlarni ishlab chiqish huquqiga ega. Hokimiyat qonunda va qonun orqali muhim o‘zgarishlarga uchraydi: u o‘zboshimchalik va zulmdan — hamma uchun majburiy qoidaga aylanadi.

qonun davlatdan ustun turadi, uning faoliyatini me’yorga soladi. Ammo har doim ham shunday bo‘lgan emas. Kadimgi davrlarda qonun siyosiy hokimiyatni ifodalar edi (legistlarni eslang), keyinroq qonun hech kim o‘zgartira olmaydigan an’anaga aylandi. Bir qator muhim g‘oyalari bilan davlatchilik taraqqiyotiga ulkan hissa qo‘shgan olim- Monteskye: "inson jamiyat qabul qilgan qarorlarni bajarishi lozim" degan aqidani, "inson ham, jamiyat ham qonunlarni bajarishlari lozim" degan aqidaga o‘zgartirdi. Shu tariqa birinchi bor, inson qo‘liga uni jamiyat, davlat

zo‘ravonligidan himoya etuvchi qurol-qonun berildi.

qonun-jamiya hayotini tartibga soluvchi, barqarorlashturuvchi vositaga aylanadi.

Davlatning yana bir belgisi –uning ommaviy hokimiyatga,ya’ni muayyan ma’muriy-boshqaruv apparati va huquqiy-tartibot organlariga tayanishdir.

Davlat-kuch,zo‘rlik ishlatishning legitim huquqiga ega yagona siyosiy tashkilot. Buning uchun u maxsus vositalar (qurol,qamoqxona kabi) vamaxsus organlarga (armiya, politsiya,xafsizlik xtzmati,sud,prokuratura) ega.

Davlat-fuqorolik institutiga tayanadi.Bu-uning yana bir belgtsi.U fuqorolik hatti-harakatlarini ularning ijtimoiy,diniy,malakaviy yoki boshqa sifatlaridan qat’iy nazar umumiy o‘lchov bilan boholaydi.

Davlat fuqoro bilan ish ko‘radi, ular manfaatlari, huquqiy, erkinliklarini amalga oshirishdir uchun sharoit yaratadi.

Davlat o‘z tabiati va belgilaridan keltb chiqib jamiyat oldida turgan masalalarni hal qilish borasida muayyan yo‘nalishlarda faoliyat ko‘rsatadi.Uning bu faoliyati boshqa siyosiy instutlarining faoliyatidan ajralib turadi. Xususan, davlat ichki va tashqi funksiyalarini bajaradi.

Davlatning ichki funksiyalariga quydagilar kiradi.

1.Siyosiy funsiya siyosiy barqarorlikni ta’minlash,siyosiy rivojlanish istiqbollarini ishlab chiqishda ko‘rinadi. Ko‘plab empirik tadqiqotlar ko‘rsatishicha,jamiyat singari murakkab tizimlarda siyosiy deyarli barcha jarayonlar va holatlar mohiyatini tashkil etadi,barcha odamlar manfatlariga ta’sir ko‘rsatadi. Hozirgi dunyoning murakkab,ihtilofli muomolarni faqat texnologik yangiliklar yoki iqtisodiy vositalar yordamida hal qilish mumkin emas. Zamonaviy jamiyatlarning murakkab ichki tuzilishi va manfatlarning nihoyatda xilma-xilligi sharoitida aynan siyosat sohasida institutsionallashgan kelishuvlar mavjudligini taqozo etadi. Siyosat,birinchi navbatda,davat siyosati,zamon talablariga muvofiq ravishda zarur yondoshuvlarni ishlab chiqadi,turli ijtimoiy-iqtisodiy strategiyalardan barcha ijtimoiy sinflar va guruhlarning manfatlarini eng ma’qul tarzda muvofiqlashtiruvchi va ularni umummilliy manfatlarga bo‘ysundiruvchi strategiyani tanlaydi. Davlat oliy birlashtiruvchi kuch sifatida jamiyatda mavjud siyosiy muloqotning timsoli bo‘lib chiqadi va barqarorlik tartib, rivojlanish kafili vazifasini bajaradi;

Davlat — jamiyat miqyosida manfaatlarni amalga oshirish, ularni muvofiqlashtirish, ihtiloflarning oldini olish yoki ularni bartaraf ztish uchun mo‘ljallangan maxsus tashkilotlar, muassasalar, devon va ular faoliyatini amalga, oshirish va nazorat qilish mexanizmlariga ega. Aslida ijtimoiy munosabatlarni tartibga - soluvchi tashkilot tarzida vujudga kelgan davlatning- siyosiy funksiyalari ortib borayotganligi va u tobora siyosiy tashkilotga aylanib borayotganligini amerikalik sotsiolog T.Parsons XX asr 70 — yillarida qayd ztib o‘tgan.1 2. Davlatning iqtisodiy funksiyasi iqtisodiy jarayonlarni soliq va kredit siyosati, iqtisodiy o‘sish sharoitlarini yaratish yoki jazo choralarnni qullash vositasida tartibga solishida namoyon bo‘ladi. Davlatning iqtisodga aralashuvi me’yoriy va pozitiv tahlil qilinadi. Me’yoriy yondoshuv mamlakatda amal qilayotgan siyosiy tartib bilan belgilanadi va hukumat fuqarolarning farovonligini oshirish uchun nima qilishi kerakligiii belgilab beradi. Pozitiv yondoshuv hukumatlarning amaliy hatti — harakatlarini tahlil qiladi.

XX asrda ko‘p mamlakatlarda davlatning iqtisodiy funksiyasi kengayishi kuzatildi. Sanoati rivojlangan mamlakatlarda davlatning ichki yalpi mahsulotdagi umumiy ulushi o‘rta hisobda 1913 yildagi 12% dan 1995 yilda 459, ga o‘sdi. Ammo XXI asr boshida ko‘p davlatlar siyosatida yana "ortga qaytish" ro‘y berganligi, davlatlar o‘zlarining iqtisodga aralashuvlarini cheklashga xarakat qilayottanligi sezilyapti

3. Ijtimoiy funksiya: odamlarning mehnat qilish, turar joy, sog‘liqni saqlash kabi extiyojlarining davlat tomonidan qondirilishi; qariyalar, nogironlar, ishsizlar, yoshlarga ijtimoiy kafolatlar tizimining mavjudligi; xayot, mulk va sog‘liqni sug‘urta qilish bilan bog‘liq vazifalar. Sizga ma’lumki, liberal g‘arb davlatlari bu vazifani keng qo‘lamda faqat XX asrning o‘rtalariga kelib bajara boshladi. Ammo ijtimoiy himoya tamoyili davlat haqidagi eng - qadimgi konpepsiyalarda (masalan, pater nalistik konsepsiyalarda) mavjud bo‘lib kelgan.U asrlar davomida davlatning "asosiy vazifalaridan biri bo‘lgan. Shu bilan birga, G‘arb mamlakatlarida an’anaviy ijtimoiy institutlar (oila, maxalla) mazmun — mohiyatidagi o‘zgarishlar g‘arb- davlatchiligi bilan sharq davlatchiligida mavjud muammolarning bir— biriga o‘xshamasligini keltirib chiqaradi.