www.vivo-book.com
22
– Səhər gümrah olmağın üçün sən gərək bir az yatıb
dincələsən. Mən də gedim qabları, boş şüşələri qaytarım.
– Get. Gecən xeyrə qalsın.
Sabah sübh tezdən gəlib
səni oyadaram.
– Hər gün sən məni lap zəngli saat kimi oyadırsan.
– Məni də qocalıq oyadır, – qoca təəssüflənən kimi
oldu, sonra soruşdu: – Sən bilən, qocalar niyə tez dururlar? –
Və özü də cavab verdi: –
Ona görə ki, işıqlı dünyanı daha
çox görsünlər.
– Amma cavanlar yatmağın ölüsüdür. Özləri də yaman
bərk yatırlar, – deyə oğlan qocanın üzünə baxdı. – O ki qaldı
qocalara, bunu sən daha yaxşı bilərsən, mənim başım
çıxmaz.
– Düz deyirsən, cavanlıqda mən də yaman çox yatmaq
istəyirdim. İndi get yat, sübhdən gəlib səni oyadaram.
– Səndən başqa heç kimin məni oyatmasını istəmirəm.
Elə çıxır ki, guya onlar məndən diribaşdılar.
– Başa düşürəm...
– Gecən xeyrə qalsın, qoca!
www.vivo-book.com
23
Bunu deyib oğlan komadan çıxdı. Bayaq onlar işığı
yandırmadan, elə qaranlıqdaca
şam eləmişdilər və indi də
qoca şalvarını soyunub əlhavasına çarpayıya tərəf getdi,
qəzeti büküb şalvarın cibinə, şalvarı da balış əvəzinə başının
altına qoydu; ədyala bürünüb dəmir çarpayıya döşənmiş
köhnə qəzetlərin üstündə uzandı.
O saat da yuxuya getdi.
Yuxuda uşaqkən sahillərində
gəzdiyi Afrikanı gördü. Sarımtıl qumsallıq qızılı rəngə
çalırdı. Ağ, yastı təpələr adamın gözünü qamaşdırırdı. Qonur
qayalar sanki birbaşa dənizin içindən baş qaldırmışdı.
Əzəmətli dağlar hamısı qəhvəyi rəngdəydi və bu yerlər hər
gecə qocanın yuxusuna girirdi. O,
yuxusunda dənizin
kənarıyla sahil boyunca o baş-bu başa gəzir, qayaların
ətəyini şiddətlə döyəcləyən dalğaların
qəzəbli gurultusunu
eşidirdi; yerli tayfaların suları yara-yara dalğadan-dalğaya
atlanan xırda qayıqlarını görür, gəmilərə xas olan qatran və
şoranlıq
qoxusunu
açıq-aydın
duyurdu.
Afrikanın
içərilərindən gələn təmiz səhər mehi onu məst edirdi.
Adətən, bu qoxu burnuna
dəyəndə qoca yuxudan
ayılırdı və alaqaranlıqda qalxıb paltarını əyninə keçirir,