Radyo telev zyon s nema anab L m dali lat n amer ka

 
 
142 
sinemanın  erken  örneklerinden  biridir  (Gutierrez,  2003:  26).  Dokuz  Kraliçe  ile 
birlikte  Gelinin  Oğlu’da  (El  Hijo  de  la  Novia,  Juan  Jose  Campanella,  2001)  hem 
seyirci hem de eleştiriler açısından başarılı olan filmler arasındadır. Bu filmler yeni 
Latin  Amerika  sinemasının  oluşmasında  çok  etkili  olmuşlardır.  Bu  başarıların 
sonucunda,  sinema  Latin  Amerika’da  maddi  kazanç  sağlayabilecek  bir  sanayi alanı 
olarak  görülür  ve  ticari  sinema  da  yeniden  oluşmaya  başlar.  Televizyonun 
rekabetinden  kurtulamayan  ticari  sinema  kendini  yenileyebilmeyi  başarır  ve 
televizyon  yıldızları  ile  seyircisini  artırır.  Popüler  alanda  ise  komediler  egemendir. 
Örneğin,  Xuxa  ve  Renato  Aragoa  gibi  televizyon  yıldızları  çok  izlenir  (Johnson, 
2005:  22).  Brezilya’da,  Xuxa  serisinin  4  filmi  en  çok  izlenen  10  film  arasında  yer 
alırken her biri 2,5 milyondan fazla seyirci tarafından seyredilmiştir (Johnson, 2005: 
25). 
 
Son  10  yılda  başarılı  olan  Latin  Amerika  filmlerinin  ortak  özellikleri, 
hepsinin  kendilerine  ait  hikâyeler  anlatmaya  çalışmalarıdır.  Bu  filmlerin  başarısı, 
halkın kendi gerçeklikleriyle ile ilgili bir şeyler söyleyen iyi yapılmış filmler görmek 
istediğini  ortaya  çıkarmıştır  (Johnson,  2005:  12).  Ancak  diğer  yandan  bu  filmler 
uluslararası  seyirci  için  de  yapılmaktadır.  Yeni  Latin  Amerika  sineması  bir  yandan 
ulusal  olmaya  çalışırken  diğer  yandan  evrensel  değerlere  vurgular  yapmaya 
çalışmaktadır.  Günümüzün  Latin  Amerikalı  yönetmenleri  uluslararası  seyirci  için 
filmlerini  anlamlı  kılmaya  çalışmış,  bunun  sonucunda  da  yeni  bir  melezlik 
oluşmuştur (D’Lugo, 2003: 121). Uluslararası estetikle biçimlenmiş, ama yerel, tarihi 
ve  gelenekselle  ilgilenen  popüler  ve  küresel  sinema  endüstrileri  amaçlanmaktadır 
(Bentes, 2003b: 125). 

---

 
 
143 
 
Latin Amerika sineması genel olarak bağımsız, küçük yapımcılardan oluşur. 
Bu  küçük  yapımcıların  yanı  sıra  sayıları  az  olan  büyük  yapımcılar  da  vardır. 
Brezilya’daki Globofilmes gibi büyük televizyon ağlarının sahibi olduğu büyük film 
yapımcılarının yanı sıra yerel devlet örgütlerine bağlı Riofilmes benzeri şirketler ya 
da  üniversitelerin  yapımları  da  bulunmaktadır.  Kuzey  Amerikalı  yapımcı  ve 
dağıtımcı  şirketler  de  özellikle  dağıtım  alanında  etkindirler.  Birçok  yönetmen  de 
kendi  kendilerinin  yapımcısı  olmuştur.  Film  çekme  maliyetlerinin  teknolojinin 
olanaklarıyla azalmasıyla birlikte yapımcılık da kolaylaşmıştır. Yeni Latin Amerika 
sineması ortak yapımlar sayesinde var olabilmektedir. Kıta içinden ve dışından ortak 
yapımlar ve  bermedia sayesinde filmlerin finansmanı sağlanabilmektedir.  
 
Büyük  televizyon  kuruluşları,  yeni  Latin  Amerika  sinemasının  büyük 
yapımcıları  konumundadır.  Bunlardan  birisi  olan,  Globofilmes,  Globo  televizyon 
ağının yan kuruluşu olarak, 1997’de kurulmuştur ve yalnızca Brezilya’nın değil Latin 
Amerika’nın da en büyük sinema yapımcısıdır (Johnson, 2005: 27). Diğer ülkelerde 
de  benzer  multimedya  kuruluşları  vardır,  bunlardan,  Meksika’da  Televisa, 
Arjantin’de Clarin ve Venezüella’da Cisneros önde gelmektedir (Hoefert, 2004: 17). 
Globofilmes
  dışındaki  en  büyük  yapımcı  ve  dağıtımcı  konumunda  ise  Amerikan 
ş
irketi  Columbia  bulunmaktadır.  Brezilya’da  Globo-Columbia  ikilisiyle  bağlantınız 
yoksa  dağıtım  ve  başarı  şansınız  çok  azdır  (Johnson,  2005:  28).  Carandiru  ve 
Tanrıkent
  gibi  filmler  Hollywood’lu  rakiplerinden  daha  fazla  iş  yaparken,  bu 
filmlerin  dağıtımcıları  Columbia,  Warner,  Fox  gibi  Amerikan  şirketleridir  (Shaw, 
Dennison  2005:  2).  Latin  Amerika’da  dağıtım  sistemi  Amerikan  şirketlerinin 

---

 
 
144 
elindedir (Moises, 2003: 20). ABD yapım ve dağıtım şirketleriyle ortaklıklar kurulur 
ama bu şirketler popüler olabilecek filmlere yatırım yaparlar. Brezilya’da 1993’te 3 
olan ABD ortaklığı 2003’te 14’e çıkmıştır (Johnson, 2005: 22). 
 
Günümüzde  Latin  Amerika  sinemasında  çok  fazla  küçük  yapımcı  yer 
almaktadır.  Latin  Amerika  sinemasını  oluşturan  küçük  yapımcılar  ve  yönetmenler 
filmlerini  finanse  edebilmek  için  maddi  olanak  bulmak  zorundadır.  Bu  maddi 
olanakların bulunabilmesi için ortak yapımlar bir alternatif oluştururken diğer yandan 
filmlerin  festivallerde  gösterilip  ödül  kazanması  da  diğer  bir  alternatiftir.  Birçok 
devlet  her  yıl  birkaç  başarılı  filme  ödül  vermektedir.  Bu  ödülleri  bazı  yönetmenler 
daha  kolay  alabilmekteyken,  bazı  yönetmenlerse  devlet  politikasına  yakınlaşmaya 
çalışmaktadır.  Gelecek  yıllardaki  Latin  Amerika  sinemasının  olası  en  büyük 
sorunlarından  birisi  bu  durum  olarak  gözükmektedir.  Finansal  zorluklardan  dolayı 
sinema  bağımsızlığından  uzaklaşmakta  ve  yeniden  devlet  politikalarına 
yakınlaşmaktadır.  
 
Arjantin’de INCAA devletin film ajansı olarak kurulmuştur (Rangil, 2001: 7).  
Brezilya’da  ise,  2001’de  dağıtım  ve  gösterimi  düzenlemek  için  ANCINE  kurulur 
(Johnson,  2005:  22).  2003’te  Lula’nın  başkan  olması  ve  şarkıcı-besteci  Gilberto 
Gil’in  kültür  bakanı  olmasıyla  2003’te  bitecek  ANCINE  yasası  2006’ya  kadar 
uzatılır  (Johnson,  2005:  28).  Cardoso  ve  Gil,  düşük  gelirli  kesimlerin  kültürel 
etkinliklerden  yararlanmasını  sağlayacaklarını  ve  ulusal  gelenek  ve  kimliklerin 
değerlendirilmesini destekleyecekleri yönünde açıklamalar yaparlar (Johnson, 2005: 
29). Carlos Diegues ise “1994’ten beri iktidar, kendi politikalarına dayanan ulusal bir 

---