65
Bərpa olunmuş işçi qrupunun bir ildən az müddətdə fəaliyyəti
dövründə adları hüquq müdafiəçilərinin siyahılarında olan 16
məhkum azad edilib. Bu fakt özlüyündə işçi qrupunun fəaliyyətinin
səmərəli olmasına dəlalət edir. Təəssüf ki, avropalılar istər
Azərbaycanın hakimiyyət orqanlarının tamdəyərli dialoqa meyilli
olmasını, istər onun qarşılıqlı məqbul qərarlara hazır olmasını, istərsə
də xoş niyyətini qiymətləndirə bilmədilər.
Birgə qrupun Qərbin arzularını danışıqsız yerinə yetirəcəyini,
necə deyərlər, onun diktəsi ilə işləyəcəyini gözləmək ən azı qeyri-
ciddi olar. Bu qrup tamam başqa məqsədlər üçün yaradılıb. Nəzərdə
tutulur ki, tərəflərin birgə işi daha məzmunlu və hüquq müstəvisində
səmərəli olsun, Qərbin anti-Azərbaycan qüvvələrinin maraqlarına
xidmət etmək üçün yox.
Torbyorn Yaqlandın qəribə qərarı təsdiq edir ki, hökumətlərarası
təşkilatlar, indiki halda Avropa Şurası müəyyən siyasi dairələrin
sifarişlərini yerinı yetirir, bu isə parlament seçkiləri ərəfəsində
“dövlət–vətəndaş cəmiyyəti” formatında dialoqu pozmaq məqsədilə
Azərbaycana təzyiq göstərmək cəhdidir.
Yeri gəlmişkən, T.Yaqlandın Azərbaycana qərəzli münasibəti
Qərbin geniş dairələrinə də yaxşı məlumdur. Britaniyanın “News
Perfomance” nəşri vaxtilə “Biz Azərbaycan kimi inkişaf etməkdə olan
ölkələri tənqid etməliyik, yoxsa onları dəstəkləməliyik” sərlövhəli
məqalədə Avropa Şurasının baş katibi Torbyorn Yaqlandı məhz
Azərbaycanla əməkdaşlığa aid məsələlərdə kəskin tənqid etmişdir.
Məqalə müəllifləri vurğulayırdı ki, bu material baş katibin
“Azərbaycanda insan haqları bıçaq tiyəsi üzərindədir. Böyük Britaniya
özünü kənara çəkməməlidir” adlı məqaləsinə cavabdır.
66
Siyasi nəşrin məqaləsində deyilir: “Biz Azərbaycanda insan
hüquqları məsələsində Yaqlandın tənqidi ilə əsla razılaşmırıq və onun
bəyanatını rədd edirik”.
Eyni zamanda, britaniyalı müəlliflər vəziyyəti obyektiv
qiymətləndirərək göstərirdilər ki, Azərbaycandan demokratiya
sisteminin Böyük Britaniya səviyyəsində olmasını gözləmək olmaz,
çünki bu gənc ölkə müstəqilliyin bərqərar olduğu andan
demokratiyanın inkişafının öz modelini qurur. Onlar yazırlar:
“Azərbaycanda insan haqları ilə bağlı vəziyyət yaxşılaşacaq, çünki
ölkə rəhbərliyinin Azərbaycanı demokratiyanın Avropa səviyyəsində
olduğu ölkəyə çevirmək üçün güclü iradəsi var”.
AŞPA-da Dağlıq Qarabağ münaqişəsi üzrə alt komitənin
fəaliyyəti müstəvisində də qərəzlilik Avropa Şurasından yan
keçməyib. 2005-ci ildə yaradılmış bu alt komitə erməni nümayəndə
heyətinin orada iştirak etmədiyinə görə bir neçə ildən sonra öz
fəaliyyətini dayandırdı. Həmişə münaqişənin dinc yolla həllinin
tərəfdarı imicini formalaşdırmaq məqsədilə beynəlxalq
platformalardan istifadə edən, əslində isə təcavüzkar və işğalçı olan
Ermənistan birdən-birə sülh və əmin-amanlıq mövzusunda
müzakirələrdən imtina etdi. Rəsmi Yerevan üçün səciyyəvi olan
“Tualet diplomatiyası” 2006-cı ildə Rambuyedə danışıqlar zamanı
özünü bütünlüklə göstərdi. Əslində Ermənistanın o vaxtkı prezidenti
Robert Koçaryan azərbaycanlı həmkarı ilə görüşdə özünü itirərək
ayaqyoluna getmək üçün icazə istəməkdən yaxşı çıxış yolu tapmadı
və bundan sonra o danışıqlar zalına qayıtmağa risk etmədi.
Sonralar Ermənistanın xarici işlər naziri E.Nalbandyan 2013-cü
ilin dekabr ayında Türkiyənin xarici siyasət idarəsinin rəhbəri
Ə.Davudoğlu ilə görüşdən çəkinməklə bu biabırçı diplomatiyanın
67
təməlinə daha bir daş qoydu və prinsip etibarilə bu cür utancaqlıq
bizi çox heyrətləndirə bilməz. Ermənistan razılıq əldə edilməsinin və
status-kvonun dəyişməsinin mümkünlüyünü hiss edərək həmişə
mümkün razılaşmaları pozmağa çalışır. Lakin bizi daha çox
maraqlandıran başqa məsələdir – necə olub ki, AŞPA kimi nüfuzlu
Avropa strukturu erməni lobbisinin tələsinə düşüb: “Yuxarıda adı
çəkilən alt komitənin fəaliyyətinin dayandırılması Avropa Şurasının
zəif cəhətlərini və orada ermənipərəst qruplaşmaların təsirinin
artmasını əyani şəkildə göstərdi. Şübhəsiz ki, bu, beynəlxalq
təşkilatın nüfuzuna və onun hazırladığı qərarların həyat qabiliyyətinə
mənfi təsir göstərir.
2015-ci ilin yanvarında AŞPA-nın sessiyasında bizim
nümayəndə heyətinin səsverməsi də çoxlu mübahisələrə səbəb olub.
Azərbaycan Krım problemi kontekstində Rusiya nümayəndə heyətinin
səsvermə hüququndan məhrum edilməsinin əleyhinə çıxış etdi, çünki
birləşmiş struktur tərəfindən təcavüzkar ölkə Ermənistanın
hərəkətləri pislənmədi. Azərbaycan nümayəndə heyətinin bu addımı
ikili standartlar siyasətinin qəbul edilməməsi məcrasında
qanunauyğun idi. Məsələn, bir halda Aİ ABŞ-ın sayəsində ölkənin
ərazi bütövlüyünə (söhbət Ukraynadan gedir) hörmət etməyə çağırır,
başqa halda isə özünün Şərq qonşusuna qarşı təcavüz etmiş, üstəlik
Azərbaycan ərazisinin işğaldan azad edilməsi haqqında BMT
Təhlükəsizlik Şurasının dörd qətnaməsi üzrə öhdəlikləri yerinə
yetirməyən bir ölkə kimi Ermənistana təsir göstərməkdən imtina edir.
Qərəzliliyi nümayiş etdirən başqa bir misal: Aİ nəyə görə bəzi
ölkələrə qarşı sanksiyalar tətbiq edir, amma sabitliyi pozanlara
münasibətdə gərəksiz qətnamələr tirajlayır?! Azərbaycan ayrı-ayrı
hallarda eyni bir problemə fərqli yanaşmaya prinsipial şəkildə etiraz
Dostları ilə paylaş: |