Rasim gəNZƏLİ qizil türkləRDƏN
Yüklə 9,47 Mb. Pdf görüntüsü
|
135 düzünü deyim ki, mən bu səviyyədə şərqlə qərbin şeir ənənəsini sintez edən ikinci bir şair tanımıram. Bu dediklərimə misal olaraq onun iki şeirindən nümunələr gətirmək istəyirəm. Gümüş güzgülərə baxıb ağlayar, Taleyi əlində olmayan gözəl. Gözlərində iki bulaq çağlayar, Taleyi əlində olmayan gözəl. Gecə ulduzları sayar, yorulmaz, Bir də könül açmaz, bir də vurulmaz, Qəmli sular kimi axar, durulmaz, Taleyi əlində olmayan gözəl... Və yaxud: İydə yarpaqlarından süzülən, inci kimi saçlarına düzülən yağmur damlaları səsinin titrəyişində ilişib qalmışdı sevgisiz bir gecədə... Elçin İsgəndərin şeir dünyası olduqca rəngarəng, kaloritli, axıcı, yığcam və düşündürücüdür. Yuxarıda qeyd elədiyim kimi o, sözlə, səslə təbiətin rəsmini çəkir. İnsan onun şeirlərini oxuyanda özündən asılı olmayaraq Elçin İsgəndərin yaratdığı məkanın və zamanın sakininə çevrilir. Sanki o şeirlər sənin ruhundan tutub o dünyanın “vətəndaşı” edir. 136 Hansı janrda yazmağından asılı olmayaraq onun şeirləri, poemaları təbiidir, canlıdlr, şairin özü kimi saf, şəffaf və durudur. O, yazdıqlarını zorla yazmır, heca axtarışına çıxmır. Ona görə şeirlərindəki sərbəstlik ilk baxışdaca özünü büruzə verir. İstər vətən haqqında yazsın, qaysaq bağlamış milli dərdləri qələmə alsın, dünyanın müşküllərindən danışsın, ana, ata, övlad, həyat yoldaşı barəsində poetik ruhunu dilə gətirsin, o, bütün hallarda səmimiyyətə söykənir. Axıb gedən zaman kimiydi Ərafatda hava, bir bulud üstündə göründü gözlərimə Adəmlə Həvva. Başqa bir bəyaz bulud gəlib aldı məni qanadlarına, Ərafatda bir şeir yazmaq istədim sənin adına- indi xəyallara dalmışam sənsiz. Ərafatda Cənnətlə Cəhənnəm arasında qalmışam sənsiz. Bu nümunə həyat yoldaşına yazdığı poemadandı. Bir bulud arasında Adəmlə Həvvanı görərkən, bir başqa buludun qanadlarına dalaraq Ərafatda ömür-gün yoldaşını anması onun sevgisinə olan ən böyük etirafı və yazdıqlarına səmimi hisslərindən xəbər verir. Oğlu Əliyə yazdığı poemada da o, öz ampulasında qalır. Bu poemada o, təkcə oğluna olan məhəbbətini dilə gətirmir, həm də bütün insanlara sevgisini, istəyini etiraf edir. Oğlu Əliyə arzu etdiklərini Əlinin timsalında bütün övladlara çatdırır. Mən səni Tanrı dağlarına aparmalıyam bir səhər... O səfərə az qalıb, o mübarək günə, o səhərə az qalıb... 137 Bütün övladları Tanrı dağına aparmaq arzusunda olan şair həm də bu istəyi ilə bütün insanlara, bütün insanlığa öz mesajını göndərir. O mesajın daxilində parlayan işıq insan övladlarının gözlərini ağrıtmır, əksinə onların qəlbinə bir nur yağışı yağdıraraq, mavi, masmavi sabahlara səsləyir. Elçin İsgəndər poeziyanı orqanizminin bir parçası kimi təsəvvür edir. Özü də elə bir parçası ki, o parçasız insan yaşaya bilməz. Ömrünün keçən heç bir günündə o, yeni bir şeir nümunəsi oxumadan keçinə bilmir. İstər qərb ədəbiyyatından olsun, istər öz klassik və çağdaş ədəbiyyat nümunələrimizlə tanış olmayanda rahatlıq tapıb, dincəlmir. Şeirə, sözə, sənətə bu dərəcədə vurğunluğu onu o qədər məftun eləyib ki, o, öz əsas profili, elm sahəsi ilə yanaşı şairliyini də davam etdirir. Bu iki sahə onun iki qoşa qanadlarıdı desək, heç də yanılmış olmarıq. Çünki bunlardan biri olmasaydı, qanadlarından biri çatışmayan quş kimi Elçin İsgəndər də yarımçıq olardı. Əslində mən onu bu iki profili ilə birlikdə qəbul edirəm. Başqa cür təsəvvürümə də gətirə bilmirəm. Elmlə poeziya, poeziya ilə elm Elçin İsgəndərin varlığında bir tamlıq, bütövlük təşkil edir. Hansı mövqedə dayanmağından asılı olmayaraq, hansı rütbəyə çatmağına baxmayaraq o, bu iki profili ilə-alimliyi və şairliyi ilə bir yerdə əsil Elçin İsgəndər kimi görünür. Azərbaycanda da, bütövlükdə türk dünyasında, bəlkə də dünyada da... Görkəmli alimimiz, filologiya elmləri doktoru, professor, AMEA-nın müxbir üzvü Nizami Cəfərov bunları nəzərə alaraq, Elçin İsgəndər haqqında belə yazır: “O, həm bilavasitə yaradıcılığına, həm də milli-ədəbi-ictimai mühitin təşkilindəki intensiv, enerjili fəaliyyətinə görə, həqiqətən, çox böyük mövqe, nüfuz sahibidir. Və bu mövqeyin, bu nüfuzun coğrafiyası Azərbaycanın sərhədlərini aşaraq, 138 ümumən türk dünyasına yayılmaqda, yalnız Elçinin özünə deyil, eyni zamanda (bəlkə də daha çox) onun mənsub olduğu xalqın ədəbiyyatına, mədəniyyətinə, ictimai fikrinə böyük hörmət gətirməkdədir.” Elçin İsgəndər hər poetik nümunəsində ikinci mənini yaradır. Elə bil, o ikinci məni əsas Elçini kölgə kimi izləyərək, ondan qopa, ayrıla bilmir. Yəqin elə buna görədir ki, onun yaradıcılığında səmimiyyətdən uzaq heç nə tapmaq olmaz. Hər şey olduğu kimi, həqiqət müstəvisində, Elçin İsgəndərin özü rəsmində... Özü haqqında yazdığı avtoportret onun daxili dünyasının şəklini çəksə də, bütün yazıları, əslində, onun elə avtoportretidir. Gözlərimin yaşında, ürəyimin başında, bir bulud hüzn, bir yarpaq nisgil. Xəyalımda Xarıbülbül, ilk sevdamdı elə bil. Ömür qaralı-ağlı, bütün yollarım bağlı. Bir gün mənim misralarım ormanda azmış cığır. İçimdə təlatümüm, üzümdə təbəssümüm cadar-cadar, cadar-cadar. Elçin İsgəndərin poetik dünyası ilə tanış olanda tam əminliklə deyə bilirsən ki, o, əsl şairdir. Bəlkə də onun şeirləri dillər əzbəri deyil. Bəlkə də onu tanınmış şairlər Yüklə 9,47 Mb. Dostları ilə paylaş:
|