Tamsillar
54 1
yi göranda ağzının suyu axdı . Öz-özüna dedi: "Na olaydı, o KaKliK
alima düşaydi, yeyaydim, dizlarima taqat galaydi".
Yavaş-yavaş KaKliyin bir neça addımlığına galdi, dedi:
- Ay gözal KaKliK , san Ki, bu qadar çox oxuyursan, magar sa
sin batmır?
KaKliK dedi:
- Hamişa oxumuram . Yatıram, dincaliram, gaziram, Kefim
galanda da oxuyuram .
TülKü dedi:
- Heyf Ki, yatırsan, o gözal tüKlarin toz-torpağa bulaşır.
K aK liK dedi:
- Yera uzanmıram Ki, tüKlarim toz-torpağa bulaşa.
TülKü dedi:
- Onda yatan Kimi e la, baxım görüm doğru deyirsan?
KaKliK gözlarini barK-barK yumdu. TülKü sıçrayıb KaKliyi
tutdu . KaKliK allandığını başa düşdü, odur Ki, dedi:
- Ay TülKÜ baba, san Ki, bela cald ov tutursan, de görüm onu
yeyanda özüna afarin deyirsanmi?
TülKü dedi:
- albatta, deyiram .
KaKliK dedi:
- İndi Ki, eladi, onda bir afarin de görüm.
TülKü ağzını açıb, afarin deyan Kimi, KaKliK onun ağzından
çıxdı, bir uca qayanın başına qondu, dedi:
- TülKÜ baba, sana axmaq deyarlar, mana afarin.
TülKÜ ila Canavar
Günlarin bir günü TülKü barK acmışdı. Çox gazdi, çox dolan
dı, bir bağın yanına çıxdı. Baxdı Ki, talada bir parça quyruq var.
Kanarda oturmuşdu, quyruğa baxırdı, ağzının suyu axırdı. Bu za
man bir canavar galib çıxdı. TülKüdan soruşdu:
- TülKü baba, niya quyruğu yemirsan?
TülKü dedi:
- Orucam.
Canavar dedi:
- Man oruc-zad deyilam, yeyacayam .
TülKü dedi:
- Ye.
Canavar quyruğu yemaK istayanda talaya düşdü. Quyruq sıç-
rayıb Kanara düşdü. TülKü quyruğu götürüb yemaya başladı. Cana-
542
Azarbaycan şifahi xalq adabiyyatı antologiyası
var ondan soruşdu :
- Bas orucdun?
TülKü dedi:
- Ayı gördüm, odur Ki, yeyiram .
Canavar dedi :
- Bas man na vaxt ayı göracayam?
TülKü dedi:
- Talanin sahibi galanda.
TülKü quyruğu tazaca yeyib qurtarmışdı Ki, tala sahibi galib
çıxdı. TülKü:
- Canavar lala, ay göründü, - deya götürüldü .
Tala sahibi Canavarı göranda dedi :
- Aha, man sani çoxdan axtarırdım, yaxşı alima düşmüşam!
Canavar yalvarıb dedi :
- Axı manim günahım nadi? Yazığam, burax gedim .
Tala sahibi dedi:
- Sanin günahın çoxdu, yazıq hevanları parçalayıb yeyirsan .
Kişi sözünü qurtardı, ağacia canavarı döyüb öldürdü, darisi-
ni soyub evina apardı .
TülKü
va
Qurd
Qış düşmüşdü . Har yeri qar örtmüşdü . Qurd payızdan har ta
darÜKÜ görüb, azuqani evina toplamışdı. Amma TülKü tadarüK-zad
görmamişdi. Acından qarnı curuldayırdı. TülKü Qurdun mağarası
nın qapısına getdi, qapıdan baxdı, gördü Qurdun Kefi KÖKdü, oca
ğın qırağında oturuh dam alır. TülKü Qurda dedi:
- Ay qurd lala, soyuqdan ölüram, mani evina burax isinim .
Qurd dedi:
- Sanla manimKi tutmaz . Acığım tutar, sani yeyaram.
TülKÜ yalvar-yapış eladi. Qurdun ona rahmi galdi, evina bu
raxdı. TülKü ocağın qırağında oturdu . Bir az sö h bat eladilar. Qurd
yıxılıb yatdı . TülKü harK acmışdı . Yerdan durub evi axtarmağa
başladı. Cördü evda bir KÜpa yağ, bir boşqab da halva var. İstadi
yesin. Öz-özüna dedi : "Birdan Qurd ayıq olar, mani tiKa-tiKa elar" .
TülKü gedib qapını taqqıdatdı. Qurd yuxudan oyanıb dedi :
- Qapını taqqıldadan Kirndi?
TülKü ona cavab verdi:
- Qonşun çolaq dovşandı, sa ni qonaq çağırır.
Qurd dedi:
- Manim harK yuxum galir, getmiram .
Tamsil lar
54 3
Qurd başını yera qoyub yatdı. TülKü baxdı, gördü qurd lap
harK yatıb. Gedib yağnan lıalvanı yedi, galib yatdı. Qurd tezdan ye
rindan durdu, istadi lıalvanı gatirib yesin . Gördü lıalva yoxdu , ya
ğı yemaK istadi, gördü o da yoxdu. TülKünün üstüna qışqırıb dedi:
- Yağı, lıalvanı san yemisan . Sani tiKa-tiKa elayacayam.
TülKü and-aman elayib dedi :
- Man yemamişam .
Qurd onun sözüna inanmadı. TülKÜ ona dedi:
- Ocağın qırağında yataq. Hansımız yağı, lıalvanı yeyibsa,
oda taraf olan yerinin yağı ariyacaK .
Qurd razı oldu . Har iKisi böyrü oda taraf uzandılar. TülKü
gözladi, Qurd yuxuya getdi. Tez ayağa qalxdı, KÜpada qalan yağı
gatirdi, Qurdun böyrüna sürtdü, yıxılıb yatdı. Bir şar yatandan
sonra yuxudan ayıldılar. Böyürlarina baxdılar, gördülar Qurdun
böyrü yağlıdı. TülKü dedi:
- Yağı, lıalvanı özün yemisan, manim üstüma atırsan.
Qurd bir söz demadi. Çox lıirslandi . Hirsindan evdan çıxıb
getdi . Ev TülKüya qaldı. TülKü isti evda Kefla qışı Keçirtdi.
TülKü va İlan
Bir İlan, bir da bir TülKü var idi.Bunların yuvaları bir-birinin
yanında idi. Amma bir-birinin evina getmirdilar. Bir gün TülKü ov
dan galirdi. İlan da bir qurbağa tutub, Kefla yuvasının ağzında ye
yirdi. TülKü onu göranda qaçıb yuvasına girdi. İlan qurbağanı ye
yib qurtarandan sonra TülKünü çağırıb dedi:
- Qonşu, bayıra çıx sana sözüm var.
TülKü avval istadi çıxmasın, sonra fiKirlaşdi Ki, qonşuluqda
yaxşı iş deyil , Kanarda duraram, mani vurmaq istasa, qaçaram . Qa
pının ağzından başını çıxarıb dedi :
- İlan lala, na deyirsan?
İlan dedi:
- Yaxın gal, söz deyiram .
TülKü dedi:
- Yox , lala, man gala bilmaram. Sözünü ordanca de.
İlan dedi :
- Qonşuluqda yaxşı deyil Ki, bir-birimizdan aralı gazaK . Gal
alıd-peyman elayaK, bir-birimiza daymayaK .
TülKü razı oldu . Onlar and içdilar, alıdi-peyman eladilar Ki,
bir-birina daymasinlar. Bu gündan bunlar dost oldular. Bir müddat
bela Keçdi. Bir gün bunlar safara gedasi oldular. Yola düşüb üç
Dostları ilə paylaş: |