Reja Aristotel hayoti va ijodi

Reja Aristotel hayoti va ijodi

International school of Finance and Technology

Instutute

Fan nomi:Falsafa

Mavzu:Aristotel falsafasi
Bajardi:Bekmurodova O.
Qabul qildi:
MAVZU :
Aristotel falsafasi
Reja
1.Aristotel hayoti va ijodi
2.Aristotelning falsafa tarixida tutgan o’rni
3. Aristotelning borliq haqidagi qarashlari
4. Aristotel ruh va jon haqidagi ta’limotlari


1.Aristotel hayoti va ijodi
Pelopones jangi Qadimgi Yunonistondagi shahar — davlatlarning chuqur inqirozga yuz tutishiga olib keldi. Yunon shaharlari o‘rtasida to‘xtovsiz, uzoq davom etgan o‘zaro urushlar turli tabaqalardan iborat jamiyatda boylar bilankambag‘allar, oligarxlar bilan oddiy fuqarolar o‘rtasidagi ziddiyatlarning yanada keskinlashuviga olib keldi.
O‘zining harbiy yurishlari bilan jahonga dong‘i kstgan Aleksandr Makedonskiy o‘z davrida qudratli hisoblangan Fors davlati ustidan g‘alaba qozongach, janubi-g‘arbiy Osiyoning ko‘pgina qismini zabt etib, Yevropa va Osiyo xalqlarini birlashtirgan buyuk davlatni barpo etadi.
Ana shunday bir davrda ilm-fanning rivojlanishiga o‘zining bebaho hissasini qo‘shgan buyuk mutafakkirlardan biri Aristotel (milodimizdan avval 384—322) edi. Aristotel antik davrdagi yunon falsafasi va ilm-fani taraqqiyotida yangi davrni yaratdi. Aristotel quldorlar sinfining o‘rtamiyona vakili bo‘lgani uchun demokratiya tarafdori edi.
Aristotel Egey dengizi bo‘yidagi Frakiyaning Stagira shahrida tug‘ilgan. Uning otasi Makedoniya podshosi Aminta II ning saroy tabibi edi. U 15 yoshlik chog‘ida ota-onasidan judo bo‘ladi. Aristotel har tomonlama o‘qimishli homiy qo‘l ostida ta’lim-tarbiya ko‘radi. O‘n yetti yoshida ustozi va do‘sti Platon tashkil etgan Akademiyaga o‘qishga kirib, yigirma yil davomida, yani Platon vafotigacha shu
dargohda ta’lim oladi. Manbalarda keltirilishicha, Aristotel Platonning do‘stlari va shogirdlari orasida aql-zakovati, ilmga bo‘lgan qiziqishi bilan alohida ajralib turar edi. Aristotel juda bilimdon bo‘lganligi sababli ustozi Platon bilan turli masalalarda bahslashib turar, ayrim hollarda unga e’tiroz ham bildirar edi. Haqiqatparvar mutafakkir o‘z ustozining falsafa borasida yo‘l qo‘ygan xatolariga befarq qaray olmagan. Aristotel Makedoniya podshosi Filippning iltimosiga binoan, uning o‘g‘li Aleksandrga 3 yil davomida ta’lim-tarbiya berib boradi. Hoknmiyatni boshqarish 16 yoshli Aleksandrga qolgach, davlat ishlari uning ta’lim olishiga imkon bermaydi. Otasidan qolgan qudratli davlatni kengaytirish maqsadida Aleksandr Makedonskiy Sharq va G‘arbga yurishlar uyushtirib, jahonning ko‘pgina qismini zabt etishga muyassar bo‘ladi. Ana shunday g‘olibona yurishlarida o‘zining eng yaqin maslahatchisi sifatida Aristotelni ham birga olib yuradi. O‘n ikki yil safardan keyin Aristotel 334 yili ellik yoshida Afinaga qaytib keladi. Tarixiy adabiyotlar va ilmiy manbalarda yozilishicha, Aristotel Aleksandr Makedonskiy bilan yurishlar chog‘ida juda katta ilmiy ishlar uchun ma’lumotlar to‘plash bilan shug‘ullangan. Ana shu materiallari asosida o‘zining asosiy asarlarini umrining so‘nggi yillarida yozgan. Aristotel Afinaga ulug‘vor Makedoniya saroy ahillari bilan do‘stona munosabatda bo‘lgan, hurmatli va obro‘li kishi sifatida qaytib kelgandi. Tarixiy manbalarda ko‘rsatilishicha, Makedoniya podshosi Aleksandr Aristotelni tabiiy-ilmiy tadqiqot ishlarini keng olib borishi uchun moddiy jihatdan ta’minlab turgan. Ana shu imkoniyatlar tufayli Aristotel milodimizdan avvalgi 335 yili Afinada o‘zining xususiy maktabi — Likkeyni ochishga erishadi. Maktab Appolon Likkey ibodatxonasi yaqinida ochilgani uchun shunday nomlangan. Aristotel bu maktab bog‘ida o‘z shogirdlari bilan sayr qilib, ma’ruza o‘qir edi. Keyinchalik uning sayr qilib ma’ruza tinglovchi shogirdlarini perepatetiklar (ya’ni sayr qilib yuruvchilar) deb atadilar. Aristotel tashkil etgan maktab juda katta kutubxoiaga ham ega bo‘lgan ekan. Aleksandr Makedonskiy hayotiniig so‘nggi yillarida Aristotelning Afina zodagonlari bilan munosabati ancha yomonlashadi. Aleksandr Makedonskiyning o‘limidan keyin Aristotelning Afinada qolishi juda xavfli bo‘lib qoladi. Chunki o‘sha davrda Yunonistonda, xususan, Afinada Aleksandr Makedonskiy hukmronligiga qarshi qattiq kurash boshlangan edi. Shuning uchun Aristotel milodimizdan avvalgi 323 yili ta’qiblardan qochib, Afinani tark etadi va Evbey orolidagi Xalkidaga ko‘chib keladi. Oradan bir yil o‘tgach, 322 yili o‘sha yerda vafot etadi.
Aristotel vafotidan ilgari Afinadagi o‘z kutubxonasini shogirdi Teofrastga
qoldirganligi hamda o‘ziga yaqin bo‘lgan kishilarga, hatto o‘z qullariga ham
mehribonlik qilganligi uning vasiyatida o‘z ifodasini topgan.
Aristotel faqat ulkan faylasufgina emas, balki ko‘pgina fan sohalarida qalam
tebratgan zabardast mutafakkir edi. U mantiq, psixologiya, falsafa, etika, ritorika, tabiiy fanlar bo‘yicha o‘lmas asarlar yozib qoldirgan. Aristotel ilmiy tadqiqotlar olib borgan, tekshirilgai barcha fan sohalari borliqni o‘rganishga qaratilgan. U mantiqqa oid barcha asarlarinn «Organon» nomli yirik to‘plamiga kiritgan. Aristotelning fikricha, mantiq o‘ziga xos bilim quroli bo‘lib, falsafaning muqaddimasi hisoblanadi.
Aristotel «Fizika», «Metafizika», «Jon to‘g‘risida», «Kategoriya», «Analitika», «Topika», «Organon» singari asarlarida uning samarali ijodi o‘zining to‘la ifodasini topgan. Aristotelning tabiiy-ilmiy qarashlari uning «Fizika», «Osmon haqida», «Meteorologiya», «Hayvonlarning kelib chiqishi», «Metafizika», «Etika» kitoblarida bayon qilingandir .
Aristotel barcha fanlarni ikki qismga — nazariy va amaliy fanlarga ajratadi.
Uning fikricha, nazariy fanlarni o‘rganish faqat ularni bilishga qaratilgan. Amaliy fanlar esa insonlarga yo‘l-yo‘riq ko‘rsatishga, biror foydali ishni amalga oshirishga qaratilgan. Nazariy fanlarni Aristotel uch qismga: Birinchi falsafa (metafizika), matematika va fizikaga bo‘ladi.
Agar «Metafizika», ya’ni birinchi falsafa borliqning o‘zgarmas asosini
o‘rgansa, matematika jismlarning mavhum, mikdorny va fazoviy xossalarini,
fizika jismlarning tabiatdagi turli holatlari va aniq «materiyalar»ni o‘rganadi.
Aristotelning borliqni turli fanlar yordamida o‘rganishini olimlar yuqori
baholganlar. Shunday qilib, Aristotel falsafasining xususiyati materializm bilan idealizm o‘rtasida ikkilanishdan iboratdir. U o‘zining ilk falsafiy qarashlarida ustozi Platonga ergashgan bo‘lsa, keyinchalik uning falsafasini tanqid qilib, o‘zining mustaqil ta’limotini yaratdi. Aristotelning fikricha, Platonning «g‘oyalar nazariyasi» jiddiy asosga ega emas. Unga ko‘ra, g‘oyalar birlamchi bo‘lib, moddiy dunyo, jism va hodisalar ularning nushasidir. Aristotel Platonning bu ta’limotini rad etib, g‘oyalarning o‘zi jismning oddiy nushasi va o‘z mazmuni jihatidan uning bu jismlardan farqi yo‘q, deb ta’kidlaydi. «Umumiy g‘oya» o‘z nushasi sifatida jism va hodisalarni yaratgan g‘oya-jismning mohiyatidan iborat. Platonning bu
g‘oyasini Aristotel rad etdi. Agar «g‘oya» jism va hodisalarning mohiyati bo‘lsa, u vaqtda bu mohiyat shu jism va hodisalarda gavdalanishi va ifoda etilishi lozim edi. Vaholanki, Platon jism va hodisalar o‘z mohiyatidan (g‘oyadan) butunlay ajralgan deb ta’kidlaydi Aristotel. Shuning uchun Platon narsa va hodisalarni o‘rganish ularning mohiyatini bilishga yordam bermaydi, moddiy narsa va hodisalarni bilishning hojati yo‘q. Shu sababli sezgi a’zolarimiz xizmatidan voz kechish kerak, degan fikrni ilgari suradi.
Aristotel Platonda g‘oya bilan moddiy predmetlar, mohiyat va hodisa, imkoniyat va voqelik o‘rtasida bog‘lanish butunlay yo‘q ekanini ta’kidlaydi.
Shunday qilib, Platonning fikricha, g‘oyalar abadiy, birlamchi, harakatsiz, o‘zgarmas, ularning nushasi hisoblanadi. Moddiy narsalar va hodisalar harakatda, o‘zgarishda va o‘tkinchi xarakterga egadir. Platonning bu g‘ayri-ilmiy ta’limoti, Aristotelning fikricha, asossiz va qarama-qarshi qutbga ega. Modomiki, predmet va hodisalar «g‘oya»larning mahsuli, nushasi ekan, deb ta’kidlaydi Aristotel, nega «g‘oyalar» harakatsiz, o‘zgarmas, mangu, ularning nushasi, mahsuli esa harakatda, o‘zgarishda va o‘tkinchi xarakterga ega bo‘lishi kerak? Aristotel bu yerda Platon ta’limotida ta’kidlangan predmet va hodisalar bilan «g‘oyalar dunyosi» o‘rtasida sababiy bog‘lanish yo‘q ekanini ochib tashlaydi. Aristotel Platon singari tushunchalar orqali borliqning muhim, tub va o‘zgarmas xossasini bilish mumkin, deydi. Lekin Aristotel Platonning tushunchalar orqasida konkret moddiy narsalar yotishini inkor etishini tanqid qilib, tushunchalar orqasida konkret narsalar yotadi, deb ta’kidlaydi. Masalan, Platon «o‘rmon» tushunchasi ortida konkret daraxtlar yotishini ko‘ra olmaydi. Platon tushunchalarni hissiy borliqqa qarama-qarshi qilib qo‘yadi. Aristotelning fikricha, «g‘oyalar dunyosi» ta’limotining yuzaga kelishida
Geraklitning hissiy narsalarning to‘xtovsiz o‘zgarishi ta’limoti asos bo‘ldi.
Shuning uchun Aristotel Platon, Geraklit ta’limotlariga qarama-qarshi bilimning manbai hisoblanmish o‘zgarmas abadiy narsalarni tadqiq etishni o‘z oldiga maqsad qilib qo‘ygan.
Aristotel «Metafizika» asarida Platonning g‘oyalar haqidagi ta’limotini
tanqid qilib, uning g‘oyalari olamdagi hissiy narsalardan ajralgan, o‘ziga mustaqil g‘oyalar ekanini isbotladi va shu asarining boshqa qismlarida Platonning mustaqil g‘oyasiga qarshi o‘zining hissiy narsalar tushunchasiga munosabati to‘g‘risidagi ta’limotini qarama-qarshi qo‘ydi.
Aristotel va uning shogirdlari butun aql-zakovatlarini falsafiy muammolarni
yechishga qaratganlar. Aristotel zukko olim bo‘lish bilan birga haqiqat va adolatni hamma narsadan ustun qo‘ygan. O‘z ustozi Platonning “g‘oyalar dunyosi” to‘g‘risidagi ta’limotini tanqid qila turib, shunday deydi: “Platon qanchalik menga ustoz, eng yaqin do‘st bo‘lishidan qat’iy nazar, haqiqat undan afzal”
Aristotel yozib qoldirgan asarlari mazmun jihatdan to‘rt guruhga bo‘linadi.
Birinchi gurhga mantiqqa oid asarlari kirgan bo‘lib, u “Organon” deb ataladi, ikkinchi guruhga falsafaga oid asarlari kiradi. Uchinchi guruhga tabiatshunoslikka bag‘ishlangan asarlari, ya’ni “Fizika”, “Koinot haqida”, “Xotira haqida”, “Nafashaqida”, to‘rtinchi guruhga tarix, iqtisod, siyosat, axloq, nafosatga oid asarlari, jumladan “Siyosat”, “Nikomax axloqi”, “Evdem axloqi”, “Katta axloq”, “Notiqlik san’ati” kabi asarlari kiradi.
Shunday qilib bandga xulosa qilamiz. O‘z davrida va o‘zidan keyingi
davrlarda mavjud bo‘lgan turli falsafiy yo‘nalish, maktab va oqimlarning vakillari Aristotel ta’limotini o‘zlaricha talqin etishgan, o‘z qarashlari ta’limotlarini Aristotel ta’limotiga suyangan holda ilgari surishgan va undan tayanch, qurol sifatida foydalanishgan.
Antik davr faylasuflarining ta’limotlari Sharq Uyg‘onish davri mutafakkirlarining sa’y-harakatlari tufayli ikkinchi hayotini o‘z Vatani-Yunonistonda topdi. Shakshubhasiz Aristotel merosini o‘rganishda va targ‘ib qilishda Markaziy Osiyolik mutafakkirlarning ham hissalari benihoya katta. Shu sababli ham xususan, Abu Nasr Forobiy Sharqda “Muallimi soniy” (ikkinchi muallim) degan sharafli unvonga muyassar bo‘lgan.
.3. Aristotelning borliq haqidagi ta’limoti
Mavjudlikning fundamental shakllari haqidagi falsafiy ta’limotlar, jumladan,
g‘oyalar haqidagi hamda substansiya va xosslar haqidagi ta’limotlar esa
epistemologiya (bilish nazariyasi)ni tashkil qiladi.
Aristotel uchun bilish jarayonidagi birinchi qadam hislarimizning alohida
narsalarni idrok etishi hisoblanadi. Keyingi qadam ahamiyatli va umumiyni
tasodifiydan mavhumlashtirish yo‘li bilan tushunib yetishdan iborat bo‘ladi.
Shundan keyin ahamiyatli va umumiy, aytaylik, tur sifatidagi “ot” ta’rifida
Ifodalanadi . Agar biz turning ahamiyatli xossalari ta’rifiga ega bo‘lsak, u holda biz nisbatan yuqori darajadagi bilimga ega bo‘lamiz, zotan endi uning ob’ekti o‘zgarmas va ahamiyatlidir. Binobarin, Aristotel bilim olish hissiy tajribadan boshlanib, mohiyatni anglash bilan tugallanuvchi jarayon sifatida, ahamiyatli va umumiy hisoblangan narsalarni aniqlashga olib boruvchi mavhumlashtirish jarayoni sifatida ko‘zdan kechiradi.
Garchi Aristotel aynan alohida narsalar, substansiyalar erkin mavjud
bo‘lishini (uning ontologik tezisi) ta’kidlagan bo‘lsa-da, shu bilan birga u, biz izlashimiz kerak bo‘lgan bilim bu ahamiyatli va umumiy xossalarni bilish
demakdir (uning epistemologik tezisi), deb ham hisoblaydi.
Alohidani bilishdan umumiy va ahamiyatlini bilishga o‘tish (o‘ziga xos
induksiya)dan keyin boshqa haqiqiy fikrlarni olish imkonini beruvchi mantiqan umumiy ahamiyatli xulosalar (deduksiyalar) shaklidagi mohiyatni bilish ro‘y beradi. Agar biz ot sut emizuvchi ekanligini keltirib chiqarishimiz mumkin.
Aristotel bunday turdagi umumiy ahamiyatli va zarur xulosalar haqidagi ta’limot sifatida sillogistikani ishlab chiqqan alloma hisoblanadi.
Aristotelning olam tuzilishi to‘g ‘risidagi ta’limotm uning falsafasida alohida o‘rin tutadi . Bu sohala u geotsentrik nazariyani yoqlab chiqqan, lekin shunga qaramasdai, Yerning sharsimonligi va koinotning makonda cheklanganligini tan olgan.Aristotel olamning moddiy birligini inkor etgan. Bu borada u atomistic faylasuflardan ancha orqada qolgan . U jismlarning tabiiy o‘rni to‘g‘risidagi ta’limotini yaratdi. Bu ta’limotda og‘ir jismlarning doimo pastga intilishi , yengillarining esa yuqoriga ko‘tarilishi, Yer olamning markazi (chunki u og‘ir), degan fikrni isbotlashga urindi. Olov yengil bo‘lganligi uchun yuqoriga harakat qiladi. Uning tabiiy o‘rni yuqorida. Aristotelning fikricha, harakatning asosiy turlari ikki xil: 1) Aylanma harakat;
2) To‘g‘ri chiziqli harakat.
Bu ikki harakat turiga mos keluvchi ikki xil jism turlari mavjuddir. To‘g‘ri chiziqli harakatning tabiiy turi o‘z ichiga ikki xil harakatni oladi; 1) Yuqoridan pastga qarab harakat. 2) Pastdan yuqoriga intiluvchi harakat.
«Past», Aristotelning fikricha, markazni tashkil etadi . To‘g‘ri chiziqli harakatning birinchi turi aylana chizig‘idan markazga qarab harakat qilsa, ikkinchi turi esa markazdan aylananing chetiga qarab harakat qiladi . Ulardan tashqari yana ikki xil jismlar mavjud. Bular suv va havo bo‘lib, to‘g‘ri chiziq bo‘ylab harakat qiladi. Suv yer singari markazga intiladi . Havo olov singari aylananing chetiga intiladi .
Agar aylana chetini havodan yengilroq narsa egallamagan bo‘lsa, havo ham
aylananing chetiga harakat qiladi. Biroq tabi atdagi barcha unsurlar bu harakat bilan aniqlanmaydi . Unsurlarga to‘liq xarakteristika berish maqsadida Aristotel tabiatda mavjud asosiy fizik sifatlar to‘g‘risida fikr yuritadi. Bular quyidagilar: sovuq, issiq, quruq, ho‘l.
Aristotel fikricha, bir-biriga mutlaqo qarama-qarshi sifatlar — sovuq va issiq,
quruq va ho‘l aslo birikmaydi. Bir-biriga mutlaqo qarama-qarshi bo‘lmagan sifatlargina o‘zaro birikishi mumkin. To‘rt fizik sifatlardan har biri ikkitadan sifatga ega bo‘lgan to‘rtta birikma sodir bo‘ladi:
1. Issiq sifat quruq sifat bilan birikadi.
2. Issiq sifat ho‘l sifat bilan birikadi.
3. Sovuq sifat quruq sifat bilan birikadi.
4. Sovuq sifat ho‘l sifat bilan birikadi.
Biroq faylasufning fikricha, bu ikki sifatdan biri har bir unsur uchun o‘ziga xos bitta sifatga taalluqli bo‘lishi mumkin. Olov uchun o‘ziga xos sifat issiqlik, havo uchun namlik, suv uchun sovuqlik xosdir. Unsurlarning o‘ziga xos sifatlari aktiv va passiv turlarga bo‘linadi. Aktiv sifatlarga sovuq va issiq sifatlar kiradi. Passiv sifatlarga quruq va ho‘l sifatlar kiradi. Har bir elementda bitta aktiv va bitta passiv sifat mavjuddir. Masalan, olov unsurida aktiv sifat issiqlik bilan passiv sifat quruqlik mavjuddir. Lekin unsurlarning ushbu xarakteristikasi to‘g‘ri chiziqli harakatga ta alluqlidir. To‘g‘ri chiziqli harakatdan tashqari aylanma harakat ham mavjud. Aylanma harakat ham tabiiydir . U yulduzlar doirasini harakatga keltiradi. Osmon abadiy va to‘xtovsiz aylanma harakatda bo‘ladi . Shunday qilib, Aristotel quyidagi xulosaga keladi. Barcha osmon jismlari to‘rt unsurdan emas, efirdan tashkil topg an. Bu beshinchi unsure hisoblanadi. Yer sathining ustida ular olovdan tashkil topgaidek bo‘lib ko‘rinadi. Bundayko‘rinishning sababi osmon jismlarining nihoyatda tez aylanishlari tufayli qizib alangalanishidir. Efir, shuningdek, osmon jismlari harakat qiluvchi dunyoviy makonni to‘ldiradi . Efir osmon va osmon doiralari singari o‘zgarmas xususiyatga egadir. Efir
doirasida barcha osmon jismlaridan mukammal hisoblanmish harakatsiz yulduzlar joylashgan dir. Quyosh va Oy efirdan tashkil topgan . Lekin ular harakatsiz yulduzlarga nisbatan yer unsurlari ta’sirida bo‘ladilar. Yerdagi jismlar tuproq, suv , havo va olov unsurlaridan tashkil topgan . To‘rt unsur doimo o‘zgarib turuvchi dunyo, ya’ni yerda mavjud, unda harakatning barcha turlari mavjud:
1) Paydo bo‘lish va y emirilish .
2) Miqdoriy o‘zgarishlar.
3) Makondagi harakat.
Aristotelning fikricha , makonda o‘rin almashinuv harakat o‘zgarishining asosiy turi bo‘lib, qolgan barcha turlarning shar ti hisobdanadi . Makonda o‘rin almashinuv to‘g‘ri chiziqli va aylaima, uzlukli va uzluksiz, teng va tengsiz harakat bo‘lishi mumkin.
Aristotel teng to‘xtovsiz aylanma harakatni afzal ko‘radi. Chunki bunday harakat abadiy o‘zgarmasdir. Shunday qilib, osmonda faqat bitta harakat turi — osmon jismlari ning teng , to‘xtovsiz aylanma harakatidan iboratdir .
Olamda bo‘shliq yo‘q ekan, u holda dunyoning markazi bilan oralig‘ida, ya’ni yer
bilan olov o‘rtasida ularni birlashtirib turuvchi unsurlar joylanishi zarur. Bular havo bidan suvdir. Ular yer bilan olov o‘rtasida «vositachilik» rolini o‘taydilar
Birinchi turtki — xudo harakatsiz yulduzlar doirasini tekis, to‘xtovsiz
aylanma harakatta keltiradi. Bu harakat bosqichma-bosqich yerga yetadi. Oy
ustidagi unsurlar nomukammal bo‘lgani uchun tekis, to‘xtovsiz aylanma harakat ko‘pincha nomukammal harakatlarga ajraladi. Aristotelning fikricha, zamon cheksiz bo‘lganligi kabi harakat ham cheksizdir. Biroq bu abadiyat jismlarnint tinch holati (inersiyasi) emas, balki birinchi turtkining doimiy teng kuchi ta’siri tufaylidir. Bu beshta unsur olamning moddiy asosi — dunyoviy jarayonning shartidir. Barcha jismlar biridan ikkinchisiga o‘tuvchi unsurdan paydo bo‘ladi.
Unsur sof holda uchramaydi va hech bir yerda uchrashishi ham mumkin emas. Biron-bir unsur boshqaga ko‘ra ustun tursa, o‘sha qorishma yo olov, yoki havo, yoki suv, yoki tuproq deb ataladi. Bordi-yu, qorishmada biron-bir unsur ustun turmasa, unda qorishma jismlarni aks ettiradi. Aristotel olamning tuzilishi haqidagi ta’limotida ham tabiatda barcha narsalar maqsadga muvofiq qilib yaratilgan , deb hisoblaydi.
Aristotelning fikricha, moddiy dunyo oo’ektivdir, tabiat moddiy substratga
ega hamda doimo harakatda va o‘zgarishda bo‘lgan narsalar yig‘indisidan tashkil topgan. Moddiy dunyo doimo mavjud bo‘lgan va mavjud bo‘ladi hamda o‘zini ifodalashda Platonning «g‘oyalar dunyosi»ga muhtoj emasdir. Haqiqatni bilish, Aristotelning fikricha, birinchi navbatda tabiiy hodisalarni bilish, degan gapdir, ya’ni sezgilarimiz, tasavvurlarimiz real narsalardan kelib chiqadi. Shuni e’tirof etish lozimki, faylasuf tashqi olamning ob’ektiv mavjudligini tan oladi. Lekin yakka narsa va tushunchalar bilan umumiy tushunchalar o‘rtasidagi munosabatni to‘g‘ri hal eta olmagan. U umumiylik va yakkalik (xususiylik), mohiyat va hodisa o‘rtasidagi dialektik bog‘liqlikni ko‘ra olmagan.
Ma’lumki, fan borliqning faqat individual xususiyatlarini o‘rganish bilan
cheklanmay, balki dunyoni bir butunlikda tekshirishi ham kerak.
Aristotel konkret hissiy mohiyat materiya va shakl birligidan iborat deydi.
Shuningdek, borliqni tushunish va bilish shakl va mazmunning birligi demakdir. Shakl borliqqa nisbatan olganda predmetning mohiyatidan, bilishta nisbatan olganda esa predmet haqidagi tushunchadan iborat.
Aristotel materiyaning mohiyati uning o‘zida deyish bilan birga shu
mohiyatni bilish uchun sababiyat to‘g‘risidagi ta’limotni yaratadi. U olamdagi
predmet va hodisalarning sabablarini to‘rtga bo‘ladi:
1. Moddiy sabab, ya’ni materiya.
2. Shakliy sabab ski shakl.
3. Yaratuvchi sabab.
4. Oxirgi sabab yoki maqsadga yo‘naltirilgan sabab.
Materiya har bir predmetning moddiy asosidir.
Bundan tashqari, Aristotel har bir narsani yasash uchun ketgan materiyani
ham moddiy sabab ma’nosida tushunadi. Asosiy sabablardan yana biri shakl yoki shakliy sabab hisoblanadi. Har bir materiya (konkret jism, modda ma’nosida) muayyan bir shaklga ega. Shaklsiz yoki shakllanmagan narsa va hodisa bo‘lishi mumkin emas. Shaklsiz yoki shakllanmagan narsa hamisha imkoniyatdangina iborat. Aristotelning fikricha, shakliy sabab, ya’ni shakl borliqqa bo‘lgan munosabatida predmetning mohiyatidan iborat. Bu yerda Aristotel shakliy sababni moddiy sababdan ustun qo‘yadi. Shaklsiz materiya hayotdan, quvvatdan va bir butunlikdan mahrumdir. Yaratuvchi sabab, Aristotelning nuktai nazaricha, harakat, barqarorlik, sokinlikning manbaidir. Masalan, ota va ona bola o‘zgarishining sababchisidir.
Oxirgi sabab (maqsad, sabab), Aristotelning ta’limoticha, har bir harakat,
o‘zgarish yoki kishi faoliyatining oqibatidir. Aristotel oxirgi sababni, ya’ni
maqsad-sababni noto‘g‘ri tushunadi. Uning fikricha, olamda sodir bo‘ladigan
hodisalar biron-bir maqsad yo‘lida bo‘ladi. Bu borada Aristotel tabiatdagi har bir hodisa o‘zining taraqqiy etishida avvaldan ichki maqsadga (entelexiyaga)ega, degan fikrga asoslanadi. Aristotel insonga xos bo‘lgan maqsadni tabiat hodisalariga ham yoymoqchi bo‘ladi. Masalan, qurilish materiallari — moddiy sabab, loyiha — shakliy sabab, qurilgan uy nimaga mo‘ljallangani — maqsadsabab. Shunday qilib, Aristotel maqsad-sababni tabiatga ham joriy etmoqchi bo‘lib, tabiatdagi har bir hodisa o‘z ichki maqsadlariga ega, degan xulosaga keladi. Bu yerda Aristotel tabiat bilan insonning ongli faoliyatini tenglashtirnb qo‘yadi.