Egzystencjalizm – analiza tekstów filozoficznych
3
|
praca z tekstem źródłowym,
praca indywidualna,
dyskusja
|
Teksty:
– Człowiek jest skazany na wolność: [J. P. Sartre, Egzystencjalizm jest humanizmem (fragm.), w: B. Markiewicz, Filozofia dla szkoły średniej. Wybór tekstów, Warszawa 1987, s. 444–445].
– Mit Syzyfa: [A. Camus, Mit Syzyfa i inne eseje, tłum. J. Guze, Warszawa 1004, s. 156–169].
– Człowiek jest odpowiedzialny za świat i samego siebie: [J. P. Sartre, Byt i nicość (fragm.), w: B. Markiewicz, Filozofia dla szkoły średniej. Wybór tekstów, Warszawa 1987, s. 446].
|
98
|
Personalizm
|
2
|
III.2.1)2)3)4)5)6)7ce)
|
– definiuje pojęcie „osoby” jako punktu wyjścia personalistycznej refleksji o człowieku
– wymienia głównych przedstawicieli personalizmu
– prezentuje główne zagadnienia personalizmu
– rekonstruuje personalistyczną krytykę współczesnej cywilizacji
– przedstawia idee „społeczeństwa zaangażowanego”
|
– dostrzega ważność zagadnień poruszanych przez personalistów
– samodzielnie formułuje własne stanowisko wobec krytyki cywilizacji współczesnej
– dostrzega ważność pytania o istotę natury ludzkiej
– analizuje różnicę między filozofią personalistów a egzystencjalistów
|
pogadanka,
wykład,
praca z podręcznikiem, metoda aktywizująca
|
Obraz:
– Stworzenie człowieka (fragm.), Michał Anioł.
|
99
|
Personalizm – praca z tekstem
|
3
|
praca z tekstem źródłowym,
praca indywidualna,
dyskusja
|
Teksty:
– Co to jest personalizm?: [E. Mounier, Świat osobowy, tłum. A. Krasiński, w: Filozofia XX wieku, t. I, red. Z. Kuderowicz, Warszawa 2002, s. 125].
– Cel życia człowieka: [Matka Teresa, Cel życia człowieka, cyt. za: H. Seweryniak, Świadectwo i sens, Płock 2001, s. 517].
– Kim jest osoba?: [T. Płużański, Emmanuel Mounier – twórca personalizmu, w: Filozofia XX wieku, t. I, red. Z. Kuderowicz, Warszawa 2002, s. 269].
- Wspólne dobro: [K. Wojtyła, Osoba i czyn, Kraków 1969, s. 308–309].
|
100
|
Filozofia dialogu
|
2
|
III.2.1)2)3)4)5)6)7d)
|
– charakteryzuje koncepcje człowieka na gruncie filozofii dialogu
– wyjaśnia historyczne przyczyny narodzin filozofii dialogu
– wymienia głównych przedstawicieli filozofii dialogu
– rekonstruuje główne założenia filozofii dialogu
– dostrzega ważność problemu wolności i odpowiedzialności w obliczu Innego
|
– określa wymiar etyczny filozofii dialogu
– dobiera argumenty na rzecz relacji etycznej jako spotkania i dialogu
– dostrzega ważność kategorii „świadomości etycznej”
– interpretuje filozofię dialogu jako sprzeciw wobec monologu i totalizacji
– interpretuje tekst filozoficzny
|
pogadanka,
wykład,
praca z podręcznikiem
|
|
101
|
Filozofia dialogu – analiza tekstu filozoficznego
|
3
|
praca z tekstem źródłowym,
praca indywidualna,
dyskusja
|
Teksty:
– Ja i TY: [M. Buber, Ja i Ty, tłum. J. Doktor, w: W kręgu dobra i zła…, oprac. i wyb. tekstów E. Podrez, Warszawa 1994, s. 142–143].
– Filozofia dramatu: [J. Tichner, Filozofia dramatu, Kraków 1998, s. 299–301].
- Całość i nieskończoność: [E. Lévinas, Całość i nieskończoność, tłum. M. Kowalska, wstęp B. Skarga, Warszawa 1998, s. 252–253].
|
102
|
Współczesna filozofia polityczna i społeczna
|
3
|
III.3.1)2)3)5)6abc
|
– rekonstruuje i porównuje główne stanowiska we współczesnej filozofii polityki
– prezentuje najważniejsze koncepcje społeczne wyrosłe na gruncie współczesnej filozofii polityki (koncepcja społeczeństwa masowego, alienacji, koncepcja społeczeństwa „otwartego” i „zamkniętego”
|
– analizuje aktualne wydarzenia i problemy społeczno-polityczne, odnosząc je do poznanych stanowisk i koncepcji
– samodzielnie analizuje tekst filozoficzny
– podejmuje dyskusję i krytycznie odnosi się omawianych koncepcji i stanowisk
|
pogadanka,
wykład
|
|
103
|
Współczesna filozofia polityczna i społeczna. Analiza tekstów źródłowych
|
2
|
praca z tekstem źródłowym,
praca indywidualna,
dyskusja
|
Teksty:
- Ucieczka od wolności: [E. Fromm, Ucieczka od wolności, przeł. Olga i Andrzej Ziemilscy, Warszawa 2003, s. 232–233].
- Społeczeństwo otwarte: [K.R. Popper, Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie, t. 1 Urok Platona, przeł. H. Krahelska, Warszawa 2006].
- Najnowszy dekalog: [A. Hugh Clough, Najnowszy dekalog, tłum. S. Kijaczko, [w:] V. J. Bourke, Historia etyki, tłum. A. Białek, Toruń 1994, s. 191].
|
104
|
Rola i znaczenie filozofii współczesnej
|
3
|
III.2.1)2)3)6)
III.3.2)
|
– porównuje rozumienie wolności i odpowiedzialności na gruncie egzystencjalizmu, personalizmu i filozofii dialogu
– charakteryzuje główne wątki współczesnej filozofii polityki i odnosi je do omawianych koncepcji starożytnych i oświeceniowych
– omawia główne zagadnienia podejmowane na gruncie filozofii nauki
|
– analizuje rolę i znaczenie omawianych koncepcji filozoficznych w kształtowaniu się współczesnych aksjologii kulturowych
– dostrzega rolę i znaczenie omawianych koncepcji z zakresu filozofii polityki
– samodzielnie podejmuje krytyczną dyskusję z omawianymi koncepcjami, poglądami i stanowiskami
– postrzega znaczenie filozofii jako wciąż aktualnej aktywności kulturotwórczej
|
praca z podręcznikiem,
dyskusja
|
|
IV. NARZĘDZIA i METODY
|
105
|
Myśl i język
|
2
|
|
– przedstawia główne zagadnienia logiki jako nauki
– definiuje pojęcie języka
|
– dostrzega rolę języka jako narzędzia kształtującego myśl i rzeczywistość
|
pogadanka,
wykład,
ćwiczenia,
praca z podręcznikiem
|
|
106
|
Nazwy i ich podział
|
2
|
– klasyfikuje rodzaje znaków i nazw
|
– wskazuje i rozpoznaje rodzaje nazw
|
|
107
|
Definicje
|
2
|
IV.1.6.7.8
|
– wyjaśnia budowę definicji
– przedstawia błędy definicyjne
|
– samodzielnie buduje definicje
– wskazuje i rozpoznaje błędy definicyjne
|
|
108
|
Błędy w definicjach
|
2
|
109
|
Elementy logiki formalnej
|
3
|
IV.2
|
– definiuje zdanie w sensie logicznym
– wskazuje na zmienną zdaniową i stałe logiczne w przykładowym zdaniu
|
– odczytuje i zapisuje zdania w postaci schematu
– stosuje metodę zerojedynkową do prostych schematów zdań
|
|
110
|
Rachunek zdań
|
3
|
111
|
Rodzaje rozumowań
|
2
|
IV.3.4
|
– definiuje i przedstawia rodzaje rozumowań
|
– odróżnia przesłanki od wniosku
|
pogadanka,
praca w zespołach,
dyskusja, prezentacja
|
|
112
|
Retoryka
|
2
|
IV.9
|
– przedstawia zasady, którymi powinien się kierować mówca
|
– dostrzega i rozróżnia chwyty erystyczne stosowane w dyskusji
– samodzielnie odróżnia tezy od założeń
|
Tekst:
- Podstawy każdej dialektyki: [A. Schopenhauer, Sztuka prowadzenia sporów, czyli erystyczna, tłum. L. Lachowiecki, Warszawa 1996, s. 16 i 19].
|
113
|
Przygotowywanie mowy
|
2
|
IV.5
|
– analizuje konstrukcje przemówienia
|
– konstruuje i wygłasza przemówienia, korzystając z zasad retoryki
– hierarchizuje argumenty użyte w przemowie
|
|
114
|
Dyskusja filozoficzna
|
2
|
|
– charakteryzuje zasady dyskusji filozoficznej
|
– postrzega rolę prawdy w dyskusji i odpowiedzialności za wygłaszane poglądy
– stosuje zasady dyskusji filozoficznej
|
|
*Podkreśleniem oznaczano teksty źródłowe znajdujące się na dołączonym do podręcznika nośniku CD.
Dostları ilə paylaş: |
