Şah İsmayil Xətai əsərləri
Yüklə 4,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
_________________________________________________________________________________________ www.ocaq.net 109 Namus ilə ar getdi əldən. Canım diləyi, rəfiqü yarim, Hər nəstə ki, var getdi əldən. Düş ayəbə kölgətək, Xətai, Ol sərvi-çinar getdi əldən! MƏSNƏVI Gəh zar, gəhi dilimdə nalə, Düşdüm yenə mən şikəstə halə. Yandım bəm oduna sərbəsər mən, Oldum yenə məstü bixəbər mən. Dildən yenə atəş etdi cuşi, Hər dərdi-dərun edib xüruşi. Gördüm ki, kim isə yox rəfiqim, Bu işdə ənisü həm şəfiqim. Səbr etmək edəm, dedim, bəhərhal, Faş olmaya xəlqə sirri-əfal. Heç səbrü təhəmmülüm yox idi, Dərdim yüküşü bəmim çox idi. Bir yar var idi mənə qədimi, Kim könlümün ol idi nədimi. Qılmışdı mənimlə elm təhsil, Çox ay rəfiqim idi, çox il. Həm dərs oxur idi bir səbəqdə, Ancaq nə səbəqdə bir vərəqdə. _________________________________________________________________________________________ www.ocaq.net 110 Görnüş yox idi dəri-mədaris, Bəmxanə bulub ona məcalis. Olmuş məni istəyə müsafir, Tərk olmuş ona zibəm dəfatir. Mənsiz bu cahan ona daralmış, Rüxsapı mənim təki saralmış. Gəldi məni istəyə bəgülzar, Gördi məni munda ablaram zar. Olmuş bu bəm ilə didə giryan, Der, noldu sənə, ey munisi-can? Dedim, nə sorarsan, ey bəradər! Kim yuddi rəfiqi-eşqi-əcdər. Sataşdı gözümə yari-məhvəş, Gül yüzlü pəri, nigari məhvəş. Qalmadı qərar, usum tükəndi, Ol nənkilə namusum tükəndi! Dərs imdi fəbanü dada döndü, Bilmiş mana qamu yada döndü. Uş peyki-səbanı bəndə saldı, Mən qanda idim ki, qanda saldı. Məktubimi aldı parə qıldı, Ab yüzünü daxi qarə qıldı. Halim budurur, ey həmdəmi-dil! Tədbir nədir mana dəva qıl! Leykin, demə, səbr edim təhəmmül, Canım tükənir dəmi-təəllül. Dep, bir dəxi göndər ona məktub, Meyl edə, məgər, görəndə məhbub. Amma biləsincə kişi qoşun, _________________________________________________________________________________________ www.ocaq.net 111 Hər qansi xoş isə əqlü huşun. Dedim ki, bu qatla huş varsın, Bu naməyə pərdəpuş varsın. Yondum yenə bahəvəs qələmni, Qirtas üzünə çəkib rəqəmni. Dil yazdı mühəqqəq o nişanı, Nəsx etməyə xətti reyhan anı. Allahın adını yazdım əvvəl, Söz xətmi-kəlam buldu əkməl. Qıldım onu sərbəsər xəmidə, Bulmaya həva görüb dəmidə. Ey namə, dedim ki, var ona sən, Yanında məgər məni anasan! Naməmdə qılıb bu şeri məktub, Ünvanı içində nami-məhbub. ŞER ƏZ ZƏBANI-AŞIQ BETƏRIQI-ILHAH (Aşiqin yalvarışı) Ey naz məkani sərvi-rəna, Ey didə məqami hüsni-ziba! Hicran oxu birlə yürəgimdən, Axıtmaq isə yetər hüveyda. Ol zülfi-siyəh bəmində hərdəm, _________________________________________________________________________________________ www.ocaq.net 112 Başımda qəti yer etdi sevda! Yusif təki gördü göz cəmalın, Dil düşdü zəvalə çün 3üleyxa. Lalə kimi çəkdi babrıma dab, Ol zülfi-kəlaleyi-səmənsa. Sevdayı saçın şikəncü bəndi, Başımnı çəkib yetirdi bərpa. Qurtulmadı hicrdən Xətai, Munca ki, vüsal edər təmənna. MƏSNƏVI Bükdüm çü tamam edib kitabı, Kəs! Dedim işimdə xurdu xabı. Der, dutunuz imdi hümməti düz, Məzul şikəstə gəlməyə yüz. Dedim ki, biləncə lütfi-mərdan, Tən qaldı, səninlə getdi bu can. Ol imdi pəvanə sablıb ilən, Gəl munda yenə yüzablıb ilən. _________________________________________________________________________________________ www.ocaq.net 113 NAMEYI-ÇƏHAROM (Dördüncü məktub) RƏFTƏN BESUYI-MƏŞUQ (Məşuq tərəfə yola düşmək) Huşimni çü mərkəb etdi namə, Əzm etdi ki, vara dilrübamə. Götürdü onu həvayə ol huş, Pər çaldı gedər çü namə bir quş. Gah payilə getdi, gah bərsər, Gah bəhr keçərdi, gah bərbər. Saxlardı özini cayi-xəmdən, Eraz qılırdı abü nəmdən. Gah yazı kəsib gedirdi yola, Kah yel aparırdı onu kola. Yetirdi özünü hər necük var, Ol babə ki, mənzil etdi dildar. Gördü yenə babibanı nagah, Bir namə yenə bəhuş həmrah. Gəldi yanına nihani ol dəm, Ta qıla məlamət anu ol dəm. Görgəc onu namə buldu lərzan, Çün bid bəvəqti-badü baran. Der, yenə gəlibsən, ey həyasız! Əldən bu işi nola qoyasız! Bu sözü dəxi demə yanında, _________________________________________________________________________________________ www.ocaq.net 114 Çox acıbı var onun canında. Namə, dedi, key mürəbbiyi-bab! Qoy mən oluram bu yerdə toprab. Sən eylər isən əgər müdara, Mən yetirərəm sözümni yara. Namə çü varub yönəndi yarə, Mədh etdi nigari-gülüzarə. Çün baxuban onu gördi məhru, Dedi, niyə gəldin, ey siyəhru? Qorxu bilə, namə düşdü lərzə, Olmaya, dedi, sözümdə hərzə. Şükr etdi başında "hu" görəndə, Öz adimə qıldı tu görəndə. Sərta-qədəm oxudi kitabi, Başladı itab ilən Xitabi. HƏZL KƏRDƏNI MƏŞUQ NAMƏRA (Məşuqənin məktuba acıbı tutması) Ey yüzi qara, füzul, ədəbsiz! Heç bilmədiniz nədir ədəb siz. Ari su toxunsa tər bulursan, Yeldən dəxi dərbədər bulursan. Əslin ki, dür ol çürük ləvatə, Kim derlər, onu Arasə batə. Gərçi səni əhli-məni derlər, Çox sözünü bülmüəni derlər. Yüklə 4,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|