SeçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
Yüklə 4 Mb. Pdf görüntüsü
|
Keçən il Londondan qayıdanda Varşava qəbul eləmədi, Praqaya uçınalı olduq, ırıən idim, professor Speranski idi. - Bəhram Zeynallı deyirdi bunu... Apardı məni sklada, mama, dedi, seç hansın bəyənirsən, vallah, Rüxsarə xanım, nə gizlədim, gözüm dörd oldu, day könlün nə istəyir nə rəng, nə fason, nə biçimdə - hamısı var. - Alya deyirdi bunu. H ə - mişəki kimi oğlu Spartakm şücaətindən basıb-kəsirdi. Spartak haçan-sa onu cürbəcür qıt mallarla ağzınacan dolu olan qeyri-adi anbara apa-rıbmış, - bu əhvalatı Alya xanım azı bir on dəfə danışıb Zivər xanıma və Zivər xamm da azı bir yeddi dəfə Zaura. Spartak Alya xammm se-vimli mövzusu idi, amma yeganə mövzusu deyildi. Spartak mövzusun-dan başqa iki daimi mövzusu da var idi - əri Murtuzun xidməti və qı-zı Firəngizin isməti... Lazım gəlsə mən elmi katiblə də danışa bilərəm, mənim xətrimi çox istəyir, təşkil edərik sizi də müdafıəyə buraxarlar. - Bunu Cabbar deyirdi və Zaur da: Bəli, bəli, əlbəttə, - deyirdi ona. Zivər xanım mətbəxdən otağa gəldi: - Ay Zaur, - dedi, - qonaqlarımız darıxmır ki, bəlkə televizoru qu- rasan... Zaur televizoru qurdu və bir azdan sonra qonaqların canlı səsləri-nə televizorun səsi də əlavə olundu. tdman şərhçisi: - Voleybolçu qızlarımız inadla mübarizə aparıb layiqli qələbə qa- zandılar, - deyirdi... Bəhram Zeynallı: - Praqada da mühazirə oxumalı oldum, - deyirdi. Murtuz Murtuzov: -- O gün axır yaxaladım küçadə, - deyirdi. Alya xanım anbardakı dublyonkalardan, Rüxsarə xanım komis-yondakı servizdən, Tahirə yayda dincəldikləri kurortdan danışırdı. Cabbar: İstəyirsiz, lap rektorun özüylə danışaram, - deyirdi. - Məncə eti-raz eləməz... Praqadan daha qatarla gələsi oldum. Speranskiylə bir kupeyə düşmüşdük... Yapışdım yaxasından, adə, qırışmal, məni tanımırsan sən? Day bir şey götürmədim, bax, bu paltarı, Firoçkayçün fransızski sapojki, iki dənə yorğan örtüyü - Firoçkanın cehizliyi, bir də bir-iki xırda-xuruş. Spartak deyir, mama, dünyanın axırı ha deyil, haçan kefın istəsə yenə gətirərəm səni bura... - İstəyirəm alım o servizi, bizim bir dostumuz var - Şamxal, müstəntiqdir, onun arvadı Tamaranın ad günüdür, ona hədiyyə apar- maq istəyirəm... - Mən Krımda da olmuşam, Soçidə də... amma bura başqa aləm - dir... Qum mirvari kimi, dəniz tərtəmiz, korpuslar elə rahat, elə səli- qəlidir ki... Kişi voleybolçular isə bu mövsümdə hələ ki, müvəffəqiyyət qa-zana bilməyiblər... Rektor nə deyəcək ki?.. Bizim institutda, hətta, Tiflisdən, Yere- vandan gəlib müdafıə edirlər... Buyurun, stolun başına keçin! Şahin, zəhmət olmasa, badələri doldur. Bəs, Spartak niyə gəlməyib? Allah bilir haradadır indi... Yaxşı, tamadamız kim olacaq? Murtuz Balayeviç, polkovnik Murtuzov... Xeyr, hcç elə söhbət yoxdur, professor, professor yaxşıdır... Hansı professor, professor burda ikidi. Zcynallı... Zcynallı da ikidir. Yox, əlbottə, professor Bəhram Zeynallı, Məcid day ev yiyosi- dir, ev yiyəsindən tamada olmaz ki... Çox sağ olun, Zivər bacı, deməli, mən ev yiyəsi deyiləm, mən özgəyəm? Yox, ay Bohram qardaş, siz də ev yiyəsisiniz, əlbəttə, öz eviniz- dir bura, elo ona görə də xahiş edirik ki, Zaurçikin məclisini siz apa-rasınız da. Yox, Murtuz yaxşıdır, - dedi Bəhram. Heç elo söhbət yoxdur, əsil tamada Bəhram müəllimdir, - dedi Murtuz. Onda içək Bəhramın sağlığına, - dedi Məcid. Yox, madam ki, mənim boynuma qoyduz tamadalığı, sözümə qulaq asın. Zaurun sağlığına içək, - dedi Bohram. Sağ ol, Zaur, - dedi Şahin. Sağ ol, bala, - dedi Zivər. Sağ ol, - dedi Məcid. Sağ olun, Zaur, - dedilər. Rüxsarə xanım, Alya xanım, Tahirə xanım... Firəngiz heç nə demədi... Sizin sağlığınıza, Zaur, - dedi Cabbar. Dobrıy veçer, doroqie telezriteli, - dedi Təhminə. Zaur diksinib televizora tərəf çevrildi... Flamı qədəhlərini Zaura tərəf uzatmışdı, hamı qədəhlərini bir-birinə vururdu “sağ olun, sağ olun” deyib içirdi. Zaur isə elə bil bütün məclisi duman içində görürdü və bu dumanın içində bircə sifət durulub aydın seçilirdi - Təhminənin sifəti, bu hay-küydə bircə səs aydın eşidilirdi - Təhminənin səsi: - Mı naçinaem proqrammu azerbaydcanskoqo televideniya. Mı privezli vam iz naşeqo solneçnoqo Baku... Zaur artıq sözlərin də fərqinə varmırdı. Təhminənin nə danışdığı-nı da əməlli-başlı qavramırdı, yalnız səsinin ahəngini dinləyir və do-daqlarına qonmuş xəfıf təbəssümü görürdü... Təhminə otaqdakıların da diqqətini çəkmişdi: Buna baxın, Moskvadan verirlər, bizim Bakı verilişidir. FIə qəzetdə yazmışdılar da... Bu kimdir, təzə diktordur? Hə də, nodi onun adı? Alya xanım quru bir tərzdə: Təhminə, - dedi, - indi də diktor olub... Murtuz: Bu ki, həmin o arvaddır, bizim... Hə, hə, - deyə Alya ərinin sözünü kosdi və Zaur bilirdi ki, kəs-mosəydi Murtuz Balayeviç Spartakın adını çəkəcokdi. Təhırıinə danışırdı, gülüınsünürdü, milyon-milyon tamaşaçıya gülümsünürdü, tək bircə Zaura gülümsündüyü kimi, plyajda, ırıaşının içində, Murtuzovların bağlarında gülümsündüyü kimi... Otaqda iso hamı bir ağızdan Tohminonin geyimini, sir-sifətini, du-rub- oturmasını, bütün həyatmı müzakirə edirdi. Kişilər dodaqaltı qı-mışırdılar, qadınlar paltarına, saçının burumuna ağız büzürdülər, bir-birilorinin qulaqlarına oyilib no isə pıçıldaşırdılar və yeni məlumat al-mış hər adam “vay, vay, vay” deyə mozommətlə başını bulayırdı... Kimsə dedi ki, Təhminənin əri Manafı tanıyır, əməlli-başlı abırlı adamdır yazıq, indi başına nə kül töksün ki, bütün şohərdo biabır olub. Kiırısə cavab verdi ki, qadam onun ağzına, o da adını kişi qoyub, başı-na papaq geyir... Kimso dedi ki, Tohminə elə bəzənib-düzənib, clə bil bayram xonçasıdır... Kiırıso dedi ki, bəs görəsən adamı televizornan milyon adamın qabağına çıxardanda bir maraqlanmırlar torcümeyi-ha- lıynan, kimdir, nəçidir, no yuvanın quşudur... Bu vaxt qapılarının zəngi çalındı. Şahin gedib açdı, Spartak içori girdi, salamsız-kalamsız ana-sma: - Qapım bağlayıb getmisiz, məniırı açarım sondədir axı, - dedi. Alya xanımın tənbehindən sonra ("Zaurun yaşıdır, niyə təbrik eləmir-sən") çevrilib Zaura baxdı, Zaurun əlindoki “Ronson"a xüsusi bir diq-qətlə nəzər saldı, mənalı-mənalı gülümsündü və hamının televizora tamaşa elədiyini görüb Spartak da ekrana tərəf çevrildi: - Oho, - dedi, - əhsən, Taxmuşa... Sonra Spartak çıxıb getdi. Təhmino də ekranda yerini ifaçılara verdi, mahmlar səsləndi və qonaqlar konserti dinləyə-dinləyə oxuyanlar, ça-lanlar barədə danışmağa başladılar... Filan xanəndə Parisdən nə gətirib, fılan bəstəkar ayda no qədər qazanır, fılan rəqqasənin neçə yaşı olar... Tahirə deyirdi ki, Emin Sabitoğlunun mahnılarım sevir, Caboş deyirdi ki, Zaur mütloq onların institutunda müdaflə eləməlidir. Mur-tuz deyirdi ki, bütün bu xanondələr, oxuyanlar müftəxordurlar, ortada yeyib qıraqda gəzməyi sevirlər, dava vaxtı çoxusu ön cobhoyo gct-məkdən camnı qurtarırdı, amma ad almaq-fılan gəlondə özlorini bi-rinci qabağa dürtürdülor... Bohraırı dcyirdi ki, indiki oxuyanlar dava vaxtı çoxusu hcç anadan olmamışdı, olanları da südəmor uşaqlar idi. Tahiro dcdi ki, Polad Bülbüloğlunun mahnılarından da çox xoşıı gəlir. Riixsaro xanım dcdi ki, paxlavaya söz ola bilməz, bilmirəm niyo gizlədir Zivər xanım bunun sirrini bizdən. Alya dcdi ki, gorok bir xol-vot golib göz qoyam, öyronom Zivor xanımın sirrini. Zivor xanım da güldü, dedi pcşkoşdir sizo bütün rescptlər. Murtuz Balayeviç do dcdi ki, ho, nədi bu oxuyan godo, bir belo saçın uzadıb qız kimi, bu moddu, nodi yoni bclo?! Cabbar dedi ki, yüz faiz arxayın olun, ırıon bu müda-fıə mosolosini boynuma götürürəm vo Təhminə dedi: Naşa pcredaça okonçena. Do novıx vstreç. Bir an duruxdu vo olavə ctdi: Mne xoçetsya pozdravit tex telezritelcy, u kotorıx sc-qodnya dcn rojdcniya. Zaur bir an donub qaldı və nədənsə dərhal anasına baxdı. Anası da cold ona baxdı vo Zaur başa düşdü ki, anasıyla Zaurdan başqa bu otaq-da hcç kos Tohminonin son cümləsinin fərqinə varmamışdı. Birco anası bunun kimə aid olduğunu başa düşmüşdü və Zaur bir buna göro anasını bağrına basıb öpmək istəyirdi... Yüklə 4 Mb. Dostları ilə paylaş:
|