...Üç-dörd qədəh içmişdi Zaur, beyni dumanlanmışdı, ya nəydi, amma
birdən ona elə gəldi ki, Təhminəni sevir, heç kəsi heç vaxt sev-mədiyi və
sevməyəcəyi kimi sevir.
Cabbar:
- Günü sabah elmt katiblə danışaram, - dedi...
' k ' k ' k
Bütün gecəni gözünü qırpmadı Zaur. Səhər işə də hamıdan ertə gəldi.
Mühasib Səfdər kişi gəlib çıxanacan özünə yer tapa bilmirdi.
Səfdər dayı, bu gün maaş verəcəksən?
Bəs necə? Günün ikinci yansında...
Bayramlarda növbətçi olmuşam, üç gün otqulum var, götürə bi-lərəm?
Gərək direktor müaviniylə danışasan bu barədə.
Direktorun müaviniylə danışdı. Müavin təəccübləndi, amma Za-urun
ərizəsinə dərkənar qoydu. Saat ikidə Zaur cədvələ qol çəkib, 52 manat 30
qəpiyini aldı. İndi cibində 95 manatı vardı. Gedib aeroflotun kassasından
gündüz reysinə bilet aldı, sonra poçta girib teleqram vur-du: Moskva,
Sentralnoe televidenie, Taxmine Aliyevoy. Leçu k tebe v pryamom i
perenosnom smısle slova. Zavtra budu v Moskve. Reys 852, seluyu, Zaur” .
***
- Mən bilirəm sən niyə Moskvaya gedirsən... Dünən sənə qaş-göz
eləyirdi televizordan, elə bilirsən başa düşmədim... Heç hara getmə-
yəcəksən... Yalan deyirsən, heç bir işin-fılan, heç bir komandirovkan-zad
yoxdur... Guya biimirəm, zəng eləyib idarədən soruşaram bu saat, görüm,
nə təcili işdi belə səni olimyandıda göndərirlər. Gördün, de-məli yalan
deyirsənmiş, heç eyib etməz, əlbət indi aton gəlib danışar səninlə. Necə,
atovu da gözləmoyəcəksən? Nə reys, nə bilet, a gədə, bu saat biletivi də
götürüb cıraram, nə mənim başımı tovlayırsan a vi-rananın balası, bu saat
mən atova zəng eloyim. Necə, onsuz da gedə-cəksən, deməli, vecinə deyil,
atan da, anan da, deməli, o həyasız kö-pəkqızı səninçün atondan-anondan
əziz olub. Budu bizim haqq-sayı-mız, bütün əzab-əziyyətlərimizin,
çəkdiyimiz zəhmətin əvəzi budu verirsən bizə, deməli, anavın göz yaşı da
səninçün bir qoz imiş, gör bir o çərhaya bunun başını neçə fırladıb, sən
allah; çərhaya deyil nədir, çərhaya da deyərəm, ləçər də, ondan onqat
betərini də, hələ sən məni
yaxşı tammırsan, götürüb zəng eloyərəm onun o əri qurumsağa. Mənə
yazığın gəlmir, barı xəstə atava yazığın gəlsin. Sənin heç insafın-mürüvvətin
yox imiş, o nə tohor adamsanmış son. Yaxşı get, lütkomun biri lütkom, get
görüm hansı pula gedirsən. Elə bilirsən elə əvvəlki ki-mi atan-anan cibinə
xərclik qoyacaq, asta ye boğazında qalar, gedirsən elə get ki, bir də qayıtma,
gözüm səni görməsin, naxələf övlad... Ge-dirsən, ay oğul, ay bala, gözümün
işığı, anan ayağımn altında ölsün. Necə yəni nigaran olma, axı ana ürəyidir,
necə nigaran olmasın, bilmi-rəm hara gedirsən, kimin yanına, nə olsun ki, üç
günə qayıdacaqsan?! Bu üç günə vacibdir o lotubeçonin yanına gedəsən?!
Yaxşı, demirəm, demirom onun haqqında pis söz, amma axı, görürəm axı,
başını horlə-dib sənin, dünya-aləm gözündo deyil sənin bu saat, mən bu
dərdo necə dözüm, ilahi?! Gəlib mənim meyitimi görərsən, heç olmasa bu
plaşı at çiynivə, şərfı dola boynuva, soyuqdur indi oralar yəqin?! Aman
Allah, bu nə müsibot idi bizim başımıza gətirirsən. Öləydim bu günü
görməyəydim, barı bir əlco teleqram vur görüm necə gedib çatdın? Cadu
eləyib sono, Allaha and otsun cadu eləyib, görüm səno cadu elə-yonin oli-
qolu qurusun, dili tutulsun. Görüm onu gözü ağlar qalstn, necə monim
gözüm ağlar qalır balamın dalınca. Dayan görüm, ado, qoy bir su atım barı
dalınca... Allah, nə günahımız var ki, son bizim başımıza belo müsibot
açırsan, teleqramı yaddan çıxartma ha...
A ltm cı fəsil
Canlar verib snnin kimi canann yetmişam Rəhm
eyln kim, yetincə snnn cana yetmişnm.
Naş samolct poşol na snijcnic. Proşu vas zastcqnut reıuni i voz-
derjatsya ot kurcniya.
Lcysan yağışdan sonıa Moskva soması tortomiz vo açıq idi. Hava-da
saflıq duyulurdu. Yağış clə bil dərbədor buludları süpiirüb, göy üzünü
tortomiz yuyub silmişdi və ətrafa çökmüş mavilik acrovağzalın şüşo
qalcreyasını da ohato clomişdi: şəffaf qalereyanın içindo adamlar görünürdü
qarşılayanlar, yola salanlar; uçub gedonlor, uçub golmiş-lor... Toyyarodon
düşüb qalereyanın içiylə gedən somişinlor içindo Zaur da addımlayırdı vo
qalereyanın o biri başında, qarşılayanlar için-do Təhmino dayanmışdı. Zaur
onu lap uzaqdan gördü, əl clədi. Toh-mino do Zauru gördü və ona tərəf
atılmaq istədi, amma tünd-göy rə-ngli xidmot paltarı geymiş qız təbəssümlə
onu saxladı qarşılayanların
qalereyaya keçməyə ixtiyarı yox idi... Zaur bunu gördü, qaçdı Təhmi-nəyə
sarı, yeddi-səkkiz metrdən sonra Təhminə onun boynuna atıldı:
- Zaurik, - dedi, - nə yaxşı ki, gəldin...
Çox-çox illər sonra, qoea yaşlarında, hərdənbir ömrünün acı və xoş
xatirələrini fıkrində arıtlayanda, şadlıq və kədər günlərini yada sa-landa Zaur
düşünürdü: əgər həyatı boyu bəxtiyar illəri, ayları, günlə-ri, saatları,
dəqiqələri olmuşdusa - xoşbəxt dəqiqələrinin ən xəşbəxti bax bu bir neçə an
idi - Domodedova aeroportunun şəffaf qalereyasın-da - uzaqdan Təhminəni
görəndə, ona tərəf qaçanda, Təhminəni qol-ları arasma alanda və Təhminə
deyəndə:
Zaurik, nə yaxşı ki, gəldin...
' k ' f c k
Baqaj nədi, dəli olmusan?.. Elə-beləcə gəlmişəm. Gedək. Tak-silər
harda dayamr?
Təhminə:
- Yox, - dedi, - mən bura tez gəlmişəm, - sənin təyyarəni gözləy-ən vaxt
buradakı meşədə gəzdim. Bilirsən nə gözəl meşədir... Gedək göstərim
sənə...
Şosedən çıxıb şam meşəsinə girdilər. Zaur Təhminəni öpmək is-tədi,
amma Təhminə barmağmı dodaqlarma qoyub:
- Sss, dayan, bir qulaq as, - dedi...
İnamlası deyildi, aınına Zaur həqiqətdə də eşitdi... Adamın ağlına
sığışmırdı ki, burada, təyyarə uğultusundan qulaq batan müasir aero-
vağzalm yaxmlığında, üstündon vıyıltıyla elodən-belo maşınlar keçən
şosenin lap böyründo - qıışlar cəh-eəh vururdu, elə bil bütün bu hay-küyü
vecinə almırdılar...
Zaur:
- Lap bülbül kimi coh-coh vururlar,
dedi.
- Doğrudan, adam heç inana bilmir, hə? Gül-bülbül, aşiq-məşuqo
gülməlidir eləmi?.. Orta osr qozəllorindon çıxıb gəliblər elə bil... Am-ma
Zaurik, bu ki, yalan deyil, əzizim, doğrudan da, elə bil bülbül oxuyur. Özü
də zalım gör no baş alıb gedib, gör neco cəh-cəh vurur...
Bizimçün oxuyur, e, Zaur, eşidirson.
Qollarmı Zaurun boynuna doladı. - Qulaq as, Zaurik. - Təhmino indi
pıçıltıyla danışırdı. - Gorək mən sənə bu sözü deməyəydim. Bi-lirəm bunu
demək düz deyil, gərək deməyom... amma... sevirəm səni, Zaurik... dəli
kimi sevirəm... Sənsiz dura bilmirəm... Səndən başqa heç kəs lazım deyil
mənə... bilirom gərək demoyəydim bütün bunları sə-
nə... - giildii. - İndi quduracaqsan yoqin, dartıb öztivii qovacaqsan dağ
başına... amma neyləyim, demok istoyirdim bunları sənə...
Zaur da pıçıltıyla dedi:
- Təhminə, yoqin, mon do səno demomoliyom bu sözləri, amma mon də
deyəcəyom: öliirəm soninçün, Təhminə... Sonsiz bir saat, bir dəqiqo qala
bilmirəm... Bax, indi bu saat yıxılıb ölə bilərom xoşbəxt-liyitndən.
İstəyirsən çtxım şoseyə, öziimü atım ınaşınm altma, bax bu saat, bu
dəqiqə...
- Dəli, maşının altına niyo atırsan özünü.
Onlar meşənin içiylə gozirdilər vo Zaur elə hey damşırdı. Təhmi-nəni
televizorda görməsindən, öz ad günündon, qonaqlardan, qonşu-lardan, hətta
Firəngizi ona ərə vermok niyyətlorindən... Zaur indi ya-şadıqları anların
soadotiylo o dorocədə sərxoş idi ki, bu xobərin Toh-minəni ağrıda
biləcəyini heç ağlına da gətirmirdi: içi bəxtiyarlıqla lim-həlim elo dolmuşdu
ki, bu boxtiyarlığın bütün ətrafdakılara da sirayot cdəcəyino, onları da
xoşbəxtlik doryasına qorq edocoyinə şübhosi yoxdu... Doğrudan da, bu
xobori eşidəndo ani bir kölgə keçdi Təhmi-nonin sifotindon, amma o dərhal
gülümsündü vo Zaurun Firongizlo evlənmosini zarafata saldı.
Təhminə onu öpürdü. Moskvaya gəlmolərindən, verilişdon danışır-dı,
deyirdi ki, burada yaman bəyəniblor verilişi də, Tohminənin vcriliş
aparmastnt da... Meşədon çıxıb şoscylə addımladılar. Moskvayacan piyada
gctmok istoyirdilor, Moskvaya iso yetmiş kilomctr qalırdı...
Zaur indi scvdiyino do əmin idi, scvildiyinə do vo scvgi onu elo
qiivvotli bir xoşboxtlik duyğusuna büriimüşdü ki, heç bir şcy bu soa-doti
yaralaya bilmozdi vo ona göro do Zaur Spartak söhbotini do clo-belo,
sözarast saldı, dcdi ki, bu qeybotlor neço gün moni doli-divano elomişdi...
ncço gcco yuxumu qaçırınışdı.
Tohmino:
Ay sofch, gör bir kimə qısqanırsan, dedi. Adam da hor axmaq sözo,
hor iyronc qeybotə inanar?.. Spartak gicbosorin biridir... hcç ağ-lıva
sığışdıra bilərson ki, onunla monim aramda bir şey ola bilor? Yo-ni hcç
moni tanımırsan? Ya onu tanımırsan bolko? Dcmişom sono ki mosolo
nccodir. Spartak monim bir rofiqomlə göriişürdii vo hoıuin o rofiqomin
xahişi ilo bir-iki dofo zong elomişom Spartakgilo, bu, düzdiir! Anast da
yoqin sonra bilib ki, zong eloyon monəm... Atnına ınonimlo ömründo iki
kolmo kosmoyib anası, o da ki, qalsın davamız ola... Mon yoni o güno
qalmışam ki, onun anasıyla ağız-bağıza ve-riırı?.. Əcob fikirdosonmiş
monim haqqımda.
Dostları ilə paylaş: |