126
Bizlərə ərsəni edibdir təng.
Tabeyik gərçi biz şəhi-Rusə,
Bir xələl dəyraəyibdi namusə.
Gərçi ixlasımız firavandır,
Heyf kim, adımız müsəlmandır.
Bizdə yox bir əsər xəyanətdən,
Şakirü razıyıq bu dövlətdən.
Bundan əqdəm də şahi-çərxövrəng
Çox edib Türki-şumbəxtlə cəng.
Neçə il çəng edib Dağıstanda,
Çox olub özgə cəng hər yanda.
Bir xəyanət görünməyib bizdən,
Əyrilik sadir olmayıb düzdən.
Xah Dərbəndü Qübbəvü Şirvan,
Gəncəvü Badkubəvü Salyan,
Lənkəran şəhri, Şişə torpağı,
Dövləti-Rusə olmayıb yağı,
Əhü-Tiflisü Naxçıvan, İrəvan,
Olub əlqissə, tabeyi-fərman.
Bizə hər hökm kim, olub sadir,
Onu dərhal etmişik hazir.
Biz qoşun vermişik sədaqətdən,
Cümlə bəyzadədən, rəiyyətdən.
Qədri-məqdur nəqdlə dilşad,
Silki-məcruhə etmişik imdad.
Vermişik adəm ilə ərradə,
Olmuşuq xidmət üçün amadə.
Tazədən hökm olundu nəqli-cəməl,
Ona da eylədik həqiqət əməl.
Yenə hər hökm sadir olsa əgər,
Hazırıq biz bəhəqqi-peyğəmbər
Var bizim əqlimiz, fərasətimiz.
Dövləti-Rusə yox xəyanətimiz.
Sidqdən qeyri fikrimiz yoxdur,
Leyk şeytanımız bizim çoxdur
Şükrlillah, naçalnik aqildir,
Sahibi-fəhmü şəxsi-kamildir.
127
Gər naçalnik olaydı naqabil,
Ol zaman əmr olurdu çox müşkil.
Bundan əqdəm ki, Fit dağında haman
Bizlərə hakim idi Mustafa xan,
Yox idi rusdən bu yerdə əsər,
Sizə islamdən nə oldu zərər?
Əl çəkin fitnədən, şərarətdən,
Nə çıxar bu əbəs ədavətdən.
Biz bunu bilmişik ki, şahi-cahan
İmperiaturi-mədələtbünyan,
Atadan mehribandı bizlərə çox,
Bizə bir özgə gözlə baxmağı yox.
Döndülər gərçi qövmi-Dağıstan,
Özlərinə dəyər bu işdə ziyan.
Necə övrətləri olubdu əsir,
Özləri oldu küşteyi-şəmşir.
O1 zəmani ki, var idi Şamil,
Neylədi rusə, bir olun aqil.
Tutdular Şamili nə zillətlə,
Cümlə əhli-əyalü külfətlə.
Sirkə tünd olsa, ey ülül-əbsar,
Axirül-əmr öz qabı çatdar.
Sözü insafsız deyən cahil
Kişilik silkinə deyil daxil.
Seyyida, bəsdi qiteyi-inşa,
İmperatura eylə xeyr-dua.
Düşməni-Rus tarümar olsun,
Ona Allah lütfü yar olsun!
128
HƏSƏN BƏY MƏLİKOVA
Müəllimi-xeyirxah, müdərrisi-aləmpənah, bərgüzideyi-dövri fələk, alişan
Həsənbəy, səlləməllahüt-təala min-əlbəliyyat, təvəqqe, olunur ki, zeyldə mərqum
olan əhvalati-cədidəyə mültəfit olasız. Əgər pəsəndxatir olsa, bu gələn qəzetədə
səbt edib nəşr edəsiz. Çünki Şamaxı uyezdinin rüəsalarından bir neçə nəfər üməra
və tüccardən cəm olub, bir qədər pul cəm edib, qubernator Staroselskinin ittilaı ilə
qubernski ruhani məçlisinin təhti-nəzarətində bir uşkola bina ediblər və bu halda
yaxşı yola gedir. Ümidvar olmaq olur ki, Sizin səliqənizə müvafiq başa gəlsin Mən
də haman uşaqlara dərs oxutmaqdan buyi-xeyir istişmam edib, öz fərzəndi-
dilbəndim Mircəfər namı haman uşkolaya dərs üçün qoymaqdan Şamaxıda
əvamün-nasın məzəmmətin öz haqqımda görübvə oğlum Mircəfərin əvamün-nasi-
kələnamın mətamətindən vahiməni götürməkçün öz türki tisanımızda çox asan
ibarətlərlə bir türki kitab nəzm etmişəm. Haman kitabdan bu bir neçə əşar ki,
bundan sonra yazılaçaq, yazıb xidmətüvüzə irsal elədim ki, çap edəsiz ki. Sizin
qəzetin məzmununda olan mətləblərə münasibdir. Şayəd ki, xalqdan rəfi-vahimə
ola. O ki gərəkdir yazılsın, həmin bu ərizənin dalında səbt olundu. Əgər qəzetə
yazılsa, gərəkdir ki, nəzmən və nəsrən hamam qərar ilə yazılsın ki, bəndə
yazmışam. Nəinki dümbüridə çap olmasın ki, söz rabitədən düşəndə ləzzətdən
düşər.
Vəssəlamü əl-əddəvam ilə yövmil-qiyam. Təhrirən fı 10 mahicəmadiəl-əvvəl
sənə 1293. Müxlisiniz Hacı Seyid Əzim Şirvani.
Şamaxıda bir camaat uşkolası bina ülub ruhani "okrujnoy" məclisinin təhti-
nəzarətində. Şamaxı sakini Hacı Seyid Əzim məliküşşüəra öz oğlu Mircəfər namı
haman uşkolaya elm təhsil etmək üçün qoymaqdan xalqın məzəmmətin görüb öz
oğluna nəzm ilə nəsihət verdiyinin bəyanıdır:
Məsnəvi
Cəfər, ey qönçeyi-gülüstanım,
Ey mənim bülbüli-xoşəlhanım.
İki yüz yetmiş üçdə, bəd həzar
Mötədil fəsldi zamani-bahar
Səni həq mən fəqirə qıldı əta,
129
Kəbeyi-qəlbimə yetişdi səfa.
On beş ildir ki, ey ətayi-əzim,
Sənə adab eylərəm təlim.
Yetibən əqlə sərfəraz oldun,
Dəxi məndən ki, biniyaz oldun.
Əql peyğəmbərin qılıb rəhbər.
Öyrən adabi-məzhəbi Cəfər,
Demirəm mən gedən təriq ilə get,
Əqli tut, ol gözəl rəfiq ilə get.
Sənə bürhan deyil təriqi-pədər,
Gör nə yol getdi zadeyi-azər.
Demirəm rus, ya müsəlman ol,
Hər nə olsan get, əhli-ürfan ol!
Ey gözüm nuri, ey ətayi-xuda,
Sənə Şirvanda oldu nəşvü nüma.
Lilləhül-həmd xitteyi-Şirvan,
Saniyi-İsfəhandır elan.
Gərçi viranə oldu zəlzələdən,
Çıxmayıb mərifət bu mərhələdən.
Var hər guşədə yüz əhli-kəmal,
Hər biri əhli-elmü sahibi-hal.
Xasə kim, abü xakinin əsəri
Qabili-tərbiyət qılır həcəri.
Xasə kim, padşahi-kişvəri-rus,
Edəni təxti-ədlü dadə cülus.
Eyləyir tərbiyət kəmal əhlin,
Gətirir halə hər mahal əhlin.
Hər vilayətdə açdı məktəblər,
Çatdılar feyzə əhli-mənsəblər.
Oxunur onda müxtəlif dillər,
Həll olur onda cümlə müşgüllər.
Ey oğul, bu dəlili-bişəkdir,
Adəmi-bisavad eşşəkdir.
Rəmzi-"həl yəstəvi" müdəlləl imiş,
Bilməyəndən bilən kəs əfzəl imiş.
Həq buyurmuş ki, ixtilafı-üsan
Dostları ilə paylaş: |