62
bo’lgan davr tarixini yozishda bir necha o’nlab tarixiy asarlarni o’rganib,
faqat tarixiy haqiqat deb bilgan hodisalarnigina asarga kiritadi.
Rashididdinning «Jome ut-tavorix», Sharafiddin Ali Yazdiyning
«Zafarnoma» asarlari bunda alohida ta’kidlab o’tiladi.
2.
Abulg’ozixon
asarning asosiy qismi, ya’ni o’zi yashagan davr
tarixini yozishda qarindoshlar o’rtasidagi kurashlarni ham, o’zining
surgunlikdagi davrlarini ham g’alaba va mag’lubiyatlarini ham ochiq bayon
etishga harakat qiladi. Bu hijatdan, olimlar
uni Zahiriddin Muhammad
Boburga qiyoslaydilar. Chunki, Abulg’ozi Bahodirxon ham avvalo hukmdor
edi. Bu esa, unga mutlaq ijod erkinligi uchun imkon yaratdi. U saroy rasmiy
arboblariga itoat etishi, qat’iy shakllangan an’anaviy uslub iskanjasida ijo d
etishi shart bo’lmagan. Uning asarni yozishdan asosiy maqsadi, boshqa
tarixchilardan farqli o’laroq ma’lum bir hukmdor davrini ulug’lash emas,
balki tarixning yozilmay qolgan qismini to’ldirib
keyingi avlodga
yetkazishdan iborat edi. Shuning uchun ham, muallif tarixiy voqyea
hodisalarni sodda,
tushunarli, ixcham til birliklari orqali bayon etadi.
Shuningdek, «Boburnoma» Andijon shevasida yozilgan bo’lsa, «Shajarai
turk» Xorazm shevasida yozildi. Bu haqida uning ilmiy faoliyati bilan
tanishgan
venger
sharqshunos
olimi
G.Vamberi:
«Abulg’ozi
Bahodirxonning ko’pgina ishlari Boburni xotirga tushiradi… Jahon uning
«Shajarai turka asari uchun undan minnatdordir»
113
degan edi.
Dostları ilə paylaş: