70
xəritə,
radioqəbuledici, bar, telefon.
Pəhləvi aeroportunda bir neçə nəfər zabit yerə enən hərbi nəqliyyat təyyarəsini qarşılayır.
Tehrandan gələn Əmiraslanov təyyarədən düşür. Onu iki rota desantçı müşayiət edir.
– Güman etməyə əsas var ki, o hələ də şəhərdədir, – yuxusuzluqdan gözləri qan çəkmiş alçaqboy
ahıl mayor tələsik hesabat verir.
– Nəyə əsasən deyirsiz bunu?
– Üç saat, daha dəqiq: üç saat on səkkiz dəqiqə bundan qabaq, yerli agentimizdən məlumat
almışıq. Yüksək rütbəli alman zabitlərinin yaşadığı Marabda kurort şəhərciyindəki villadan zəng
vururdu. Onun dediyinə görə, Şults boş villalardan birinin qarşısında maşından düşmüş, öz açarı
ilə qapını açıb evə girmişdir.
Əynində açıq qəhvəyi rəngli kostyum, ağımtıl köynək, boynunda ağ qalstuk varmış. Razılaşmaya
görə, ingilis qoşunları Pəhləviyə Marabda tərəfdən daxil olmalıdır. Ona görə də orada bizim
qoşunlar yoxdur. Telefon zəngindən dərhal sonra yola düşdük. Villaya yaxınlaşanda bizim
agentin yolun ortasında atılmış meyitini gördük.
Güllə dəymiş peysərindən hələ də qan şoralanırdı.
– İngilislərlə əlaqə yaratmağa cəhd göstərmisiz?
– Orada yox idilər. Tehrandan xəbər verdilər ki, ingilislər Pəhləviyə bu gün, günün ikinci
yarısında gələcəklər. Onları indilərdə gözləyirik. Bütün yollara ciddi nəzarət edirik.
Əmiraslanovu aeroportun rabitə mərkəzinə gətirirlər. O, telefona yaxınlaşır.
Səba rahat dəri kresloda oturub, ləzzətlə ayaqlarını uzadır.
– Sutka ərzində birinci dəfədir rahat əyləşirəm. Elə bil bu sutka bitib-tükənməyəcəkdi. Dalbadal
gör nə qədər hadisə baş verib: şah taxt-tacdan əl çəkib, düşmən qəfil soxulub bura, bizim
dəstələrin təxliyəsi... hələ “Mersedes-Benz”in yerli maraqlarının pozulması, 88 bütün əmlakın
qarşıdakı müsadirəsini demirəm. Özü də hamısı bircə sutka ərzində.
– Şah getsə də, taxt-tac yerindədir. Bu isə İranın xoşbəxtliyi deməkdir. Əbəs yerə deməyiblər ki,
münbit torpaqda çör-çöp də çiçək açar. Şir balası yavaş-yavaş aslana dönəcək, –
deyə Fərzani
xəyalpərvərcəsinə dillənir. – Mənim üçün bütün hadisələrdən ən qəmlisi alman dostlarımızın –
bu ağır zamanda İranın yeganə xeyirxahlarının bizi tərk etməsidir. Özümə təsəlli verirəm ki, bu
gediş müvəqqətidir. Qoy ani təsadüflər bizim qanımızı qaraltmasın, axı hər gecənin bir gündüzü
var.
– Üzr istəyirəm, möhtərəm ağa. – Səba meydanoxuyucu nəzərlərlə saatına baxıb, onun sözünü
yarıda qoyur. – Yaxşı olar ki, siz yazı stolunun arxasına keçəsiniz. General Əmiraslanov son
dərəcə dəqiq adamdır. Sizə təyin etdiyi vaxtda mütləq zəng vuracaq.
Bət-bənizi kətan kimi ağarmış Fərzani dinməz-söyləməz Səbaya baxır. El bu an telefon zəng
çalır.
71
– Dəstəyi götürəcəksiz? – deyə Səba donub qalmış Fərzanidən soruşur. Cavab almayanda çiynini
çəkib, özü dəstəyi qaldırır. – General, təəssüflər olsun ki, möhtərəm ağaye Fərzani yüngül əsəb
sarsıntısı keçirdiyinə görə, telefona yaxınlaşa bilmir. Lakin sizin tapşırığınızı yerinə yetirib.
Təsdiq edirəm ki, Şults, yaxud Səba, fərqi yoxdur, hələ də Pəhləvidədir, ancaq yaxın vaxtlarda
İranı tərk etməyə hazırlaşır. Danışan kimdir? Doğrudanmı tanımadınız?
– Təəccüblənməyə dəyməz. Xəbərim vardı ki, siz farsca danışırsınız, ancaq heç təsəvvür
etməzdim, dili bu dərəcədə sərbəst bilirsiniz. Cüzi də olsa ləhcə duyulmur! – Əmiraslanov
söhbəti davam etdirə-etdirə qeyd dəftərçəsinin açıq səhifəsində mayor üçün yazır: “Təcili! İki
desantçı rotası götürüb, Şah döngəsi, 1№-li evə gedin. Həmçinin radio ilə xəbər verin ki, siz
gedib çatanadək bütün rayonu mühasirəyə alsınlar. Nəyin bahasına olursa-olsun, Şults diri
tutulmalıdır”, – Mayor tələsik başının işarəsi ilə hər şeyi anladığını bildirib, qapıya yönəlir.
– Düzü, əgər kiminlə danışdığımı bilməsəydim, ləhcənizdən sizi əsl tehranlıya bənzədərdim. Elə
bil Laləzar-saray
rayonunda doğulub-böyümüsünüz, – deyə Səba da borclu qalmır. – Səhv
etmirəmsə, Pəhləviyə ilk gəlişinizdir. Gözəl şəhərdir, ancaq burada işləmək çətindir: elektrik
enerjisi tez-tez kəsilir, bir çox küçələr 89 adsızdır, binalar nömrələnməyib, evləri sahiblərinin
adına görə axtarıb tapmalı olursan. Düzdür, şəhərin planı var, ancaq olmasa bundan yaxşıdır: hər
şeyi elə qarışdırıblar ki, vağzala getmək istəsəniz, yaxın adalardan birindəki cüzamlılar
koloniyasına, ya da hidrotəyyarələrin məxfi bazasına gedib çıxa bilərsiniz. Telefonlar da ruletka
Prinsipi ilə işləyir.
– Mən sizə beşinci cəhddən sonra zəng vura bildim. Saydığınız əngəllərə baxmayaraq, bütün
çətinliklərin öhdəsindən uğurla gəlirsiniz, – Əmiraslanov səmimi ahənglə danışır, – bütün bunlar
da diqqətdən kənarda qalmır. Sizi ştatdarttenfürer rütbəsi almanız münasibətilə təbrik etmək
üçün fürsət tapdığıma çox şadam. Bu, çox yüksək addır və sizin üzərinizə olduqca böyük
vəzifələrə qoyur.
– Sağ olun, İranda birinci adamsınız ki, məni bu münasibətlə təbrik etdiniz, – Səba bir az özünü
itirmiş halda cavab verir.
– Düzünü desəm, sizin SS-də xidmət etdiyinizi təsadüfən öyrənəndə mən təəccübləndim.
– Təbii! Axı siz həmişə əmin idiniz ki, mən coğrafiyaşünasam, – deyə Səba gülümsünür.
– Mən elə lap əvvəldən bilirdim ki, siz abverin zabitəsiniz!
– Əmiraslanov ciddi tərzdə cavab verir.
– Sizin üçün bunun nə əhəmiyyəti? Yeri gəlmişkən, yəqin ki, sizi də təbrik etmək olar? Düz
demirəm? Bakı yaxınlığında düşmənin sualtı qayığının uğurlu məhvi əməliyyatına görə.
– Çox sağ olun. Hesab edə bilərsiniz ki, ilk mükafatı mən indicə sizdən aldım. İnanmazsınız,
sərhədçilər mənə qayığın məhv edildiyi barədə hesabat verdikləri gündən bəri rahatlığımı
itirmişdim. Axı heç nəyi müəyyənləşdirə bilməmişdik: qayıqda kimlər varmış?
Onlar nə məqsədlə bizim sahillərə gəliblərmişlər? Və ən başlıcası, qayıq kimə mənsub imiş.
Xalis fantasmaqoriyadır! Üstəlik buraya bir məqamı da əlavə etmək lazımdır: hamıda belə
qənaət hasil olmuşdu ki, Xəzər dənizində sualtı qayıq yoxdur. Bu halda mənim vəziyyətimi
yəqin ki, təsəvvürünüzə gətirə bilərsiz? Sonradan bir az rahatlandım: öyrəndik ki, sizin
soydaşlarınız dəmiryolu ilə İrana 6 ədəd italyan sualtı qayığı gətirmişlər. Yeri gəlmişkən, onları
partlamağa macal tapdız?