Sonuncu Fateh indd
Yüklə 12,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
279 N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R deyə xəyala dalmışdı. Birdən Şövqi xanım içəri girdi. Zöhrə onu görcək diksindi: – Bismillah, sən burada nə gəzirsən? Şövqi irəli yeridi. Artıq onun nə niyyətlə gəldiyi bəlli idi. Zöhrə dal-dalı çəkildi. Uzun hörüklərinin ələ keçməsindən qorxurdu. Əgər kürd gözəli onun hörüklərindən birini ələ keçirsəydi, onda əlindəki burüncəyinin altından çıxardığı xəncəri onun bə də- ninə saplayacaqdı. – Hə, qarımış qız, deyəsən, ölməkdən qorxur- san? Mənim tacidarım bu xəncəri mənə verəndə heç bilirsən nə dedi? Qulaq as, xan dedi ki, özgənin qoy- nuna soxulmaqdansa, bunu öz qoynuna soxan qadı- nın yeri o dünyada cənnət olacaq... Cənnət. Nadir xan sənin üçün özgədir, bil ki, sən onun halalı deyilsən... Kəbinsiz-nikahsız onun yatağına girməkdənsə, ölmək yaxşıdır... Zöhrə onun əlindən canını qurtarmağa çalışsa da, qışqırıb hay-küy salmadı. İlk zərbəsindən yayı- nıb üzünə bərk şillə vurdu. Şövqi xanım bir əlində xəncəri bərk-bərk tutub, o biri əli ilə ağzının qanayıb- qanamamığını yoxladı. – Vəhşi qancıq, sən də cariyələrdən geri qal- mırsan. Xan səni xanım mərtəbəsinə yüksəlməyə belə layiq bilməyir. İnan ki, bu xəncər bağrına san- cılsa, ən azından mənim qədər onun da könlü şad olar. Bu zaman Zöhrənin cariyəsi gəlib çıxdı. Gördiyi mənzərədən dəhşətə gəlib ucadan çığırdı. Onun çığır- tısına o biri cariyələr də tökülüb gəldi. Amma hamı- 280 S O N U N C U FAT E H sı vahimə içində dayanıb bu dava-dalaşın nə ilə sona çatmasını gözləyirdi. Şövqi xanımın növbəti həmlə zamanı ayağı xal- çanın qırağına ilişdi, yerə yıxıldı, bu zaman ondan dəhşətli bağırtı qopdu. Öz xəncəri bağrının başına saplanmışdı, Zöhrə da özünü itirmişdi, son anda xəncəri dartıb onun köksündən çıxartdı və yazıq- yazıq cariyələrin üzünə baxdı... Bağırtı səsinə gələn qorçular xəncəri Zöhrənin əlin də görəndə Şövqi xanımı onun öldürdüyünü zənn et dilər. Zöhrə susurdu. Cariyəsi nə qədər yalvarsa da, ona heç kim məhəl qoymadı. Onu əli-qolu bağlı zindana apardılar. * * * Şah Təhmasib Nadir xanın qələbə sorağını eşidən kimi özünü ondan qabaq Məşhəd-müqəddəsə yetır- mişdı... Onun gəlişi ilə şəhərdə şadyanalıq məclisləri qurulmuşdu. Başı o qədər kefə qarışmışdı ki, Na- dir xanın hərəmləri arasında baş verən xoşalgəlməz hadisədən belə xəbər tutmadı. – Qibleyi-aləm, qələbə müjdəsi ilə xoş olan əh- va lınızı kədərli xəbərlə korlamaq istəməzdim. De yi- lənlərə görə, Əşrəf təşviş içindədir. Heratın əlimi zə keçməsindən sonra Səfəvilər hakimiyyətinin yeni dən bərqərar olmasından xoflanıb... Şah ucadan güldü: – Daha bunun harası kədərli xəbər oldu ki... – Əşrəf İsfahanı əldən verməmək üçün ciddi ha- zırlıq görür. Əyanlarının toplantısında bildirib ki, nə qədər ki, Şah Təhmasibin gücü iki-üç qat artmayıb, nə
281 N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R qədər ki, qızılbaşlar cənuba doğru üz tutmayıb, öz qo- şunu ilə Xorasana hücum edəcək... – Daha nə deyir, sənin o günüqara Əşrəfin? – Bir də deyib ki, həm Təhmasibə, həm də onun baş sərkərdəsinə elə divan tutacaq ki, başqalarına ibrət olsun... – Sizcə, Səfəvi xanədanının dirçəlməsi üçün göstərdiyimiz cəhdlər, hətta Təhmasibqulu xanın son qələbəsindən sonra da puça çıxa bilər? Qoca vəzir cavab verməyə macal tapmadı. Carçı- ların səsi küçələrdə, meydanlarda əks-səda verdi: – Nadir xan gəlir, Nadir xanın qoşunu Məşhədi- müqəddəsin darvazasından şəhərə daxil olub! Şah qoca vəziri başdan ayağa süzdü: – Nadir xan... – Qibleyi-aləm, Təhmasibqulu xana Nadir xan dediklərinə görə o qədər carçı cəzalandırmışıq ki, belə getsə, məmləkətdə heç kim carçılıq etmə yəcək. – Görəsən, qorçubaşı o Əşrəfin Xorasana doğ- ru yürüş etməsi xəbərini eşidəndə nə deyəcək?– Şah məstlik yağan baxışlarla əyanlarını süzdü. * * *
Nadir xanın özü də, qoşunları da istirahət etmək üçün Məşhədə varid olanda, iki xəbəri ardbaard eşi- dib məyus oldu. Şövqi xanımın ölümündə təqsirləndirilən Zöhrə- ni hüzuruna çağıtdırdı. Yaşı ötsə də, qızlıq tərəvətini itirməyən, gözəgəlimli Zöhrə dizləri üstə çöküb Na- dir xanın xalatının ətəklərindən öpdü: – Tacidarım, əfvini diləyirəm, mən qatil deyiləm. 282 S O N U N C U FAT E H Nadir xan hərəmxana qorçularına: – Mərhumənin öldürüldüyü xəncəri gətirin. Qorçulardan birı güllü-butalı dəsmala bükülmüş xəncəri Nadir xana verdi. – Bu ki, mənim Şövqiyyə xanıma bağışladığım xəncərdir. – O, mənə deyirdi ki, tacidarımız bu xəncəri ona bağışlayanda buyurub ki, nikahsız-kəbinsiz kişi ilə ya- xınlıq edən qadın bu silahla özünü öldürsə, onun yeri behişt olacaq... Mən ölmək istəmirdim, xani-əzəm... Ona görə ki... Nadir xan: – Özünü yorma, sən gerçəkdən də qatil deyil sən... O, üzünü qorcuya tutub: – Qazi ağaya deyin, Zöhrə xatunla kəbinimizi kəssin!
Qurşağından çıxardığı qızıl sikkələrindən bir ne- çə sini ona verdi: – Əlli-ayaqlı ol, bunu da ver qaziyə, de ki, Nadir xanın toy-busat qurmağa macalı yoxdu... Zöhrənin üzünə, elə bil, zülmətdə gün doğdu. Tək rar Nadir xanın ayağına düşmək istəyəndə, üz- gözündən xoş təbəssümqarışıq yorğunluq yağan Na- dir xan onu saxladı. – Buna gərək yoxdu daha, get hücrənə, məni göz- lə...
...Cariyələr pəh-pəhlə Zöhrəni hamama apardı- lar.
* * * Yüklə 12,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|