Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Dördüncü Hissə Eduard Delakruanın Dəhşətli Ölümü
www.vivo-book.com
286 ilə siçanın üstünə basdı. Mister Cinqlzın onurğa sümüyünün Ģaqqıltı ilə necə sındığı aydınca eĢidildi, onun ağzından qan axmağa baĢladı. Siçanın balaca, qara gözləri hədəqəsindən çıxmıĢdı. Mən onun gözlərində insanlara xas olan təəccüb və iztirab ifadəsini gördüm. Delakrua dəhĢət və kədərdən dəli kimi bağırdı. O özünü kameranın qapısına atıb əllərini barmaqlığın arasından saldı, mümkün olduqca irəli uzadaraq siçanı təkrar-təkrar adı ilə çağırmağa baĢladı. Persi müzəffər bir görkəmlə əvvəlcə Delakruaya, sonra isə bizə tərəf dönərək gülümsədi. – Bax belə! – dedi. – Bilirdim ki, gec, ya tez o mənim əlimə düĢəcək. Bu, sadəcə, vaxt məsələsi idi. – O bizə arxasını çevirdi və qanına qəltan olmuĢ Mister Cinqlzı linoliumun üstündə balaca qan gölməçəsində tərk edərək tələsmədən YaĢıl Mil ilə uzaqlaĢdı.
Eduard Delakruanın Dəhşətli Ölümü
www.vivo-book.com
287
Bütün bu yazdıqlarımdan əlavə, Corciya Paynzda yaĢamağa baĢladığım gündən etibarən balaca bir gündəlik də tuturdum – vacib bir Ģey deyildi, gündə bir-iki paraqraf yazırdım, özü də çox vaxt havadan-sudan – və dünən axĢam gündəlikdə yazdıqlarımı gözdən keçirdim. Bilmək istəyirdim ki, nəvələrim Kristofer ilə Daniella məni Corciya Paynza köçməyə, müəyyən mənada, məcbur edəndən sonra nə qədər vaxt keçib. “Bu sənin öz xeyrin üçündür, baba”, – deyə onlar iddia edirdilər. Gəzən və danıĢan problemlərindən xilas olmaq imkanı yarandığını anladıqları an, əslində, hamı belə edir. Onlar da belə etmiĢdilər. Bu, təxminən iki ildən bir qədər əvvəl baĢ vermiĢdi. Qəribə burasıdır ki, bunun iki il, ya da bundan uzun və ya qısa müddət əvvəl olduğunu dəqiq bilmirəm. Zaman hissiyyatım elə bil əriyir, lap elə uĢaqların qıĢda düzəltdikləri qar adamın yanvar istiləĢməsində əridiyi kimi. Sanki zaman özünün ilkin mənasında – ġərq Standart Zaman QurĢağı, iĢıqlı vaxtdan səmərəli istifadə edilməsi üçün yazda saatların irəli çəkilməsi, insanın iĢ saatı – daha mövcud deyil. Burada yalnız
www.vivo-book.com
288 Corciya Paynz zamanı mövcuddur – Qoca Adam Zamanı, Qoca Xanım Zamanı və Yatağa ĠĢəmə Zamanı. Qalan... hər Ģey yox olub gedib. Bura lənətli və çox təhlükəli yerdir. Əvvəlcə, bunu baĢa düĢmürsən; əvvəlcə, sənə elə gəlir ki, bura, sadəcə, darıxdırıcı bir yerdir, vəssalam. Buradakı təhlükə isə uĢaq baxçasında yuxu saatı zamanı olduğundan daha böyük deyil. Bununla belə, bura təhlükəli yerdir, buna Ģübhəniz olmasın. Mən bura gələndən sonra bir çoxlarının qocalıq xəstəliyinə qapıldığının Ģahidi olmuĢam. Bu adamların bəziləri sadəcə bu xəstəliyə qapılmırlar, onlar xəstəliyə qəzaya uğramıĢ sualtı qayıq kimi sürətlə batırdılar. Onlar buraya gələndə əksəriyyətinin vəziyyəti, demək olar ki, qaydasında olur – sönük gözlər, əllərində əsa, bəlkə bir az zəifləmiĢ sidik kisəsi... amma qalan bütün Ģeylər yerində. Sonra onlarda nəsə baĢ verir. Bir ay sonra onlar sadəcə televizor otağında oturub laqeyd gözlərini ekrana zilləyərək seriallara baxırlar, bu zaman alt çənələrinin sallanmasından və əllərindəki portağal Ģirəsi olan ĢüĢənin əyilərək axmasından xəbərlər tutmurlar. Daha bir ay keçəndən sonra yoluxmağa gələn uĢaqlarının adlarını onların yadlarına salmaq lazım gəlir. Bir ay da keçir və onlara artıq öz adlarını xatırlatmağa məcbur olursan. Onlara burada nəsə olur, buna əminəm: onlar Corciya Paynz zamanına uğrayırlar. Zaman burada zəif turĢuya bənzəyir. O, əvvəlcə, sizin yaddaĢınızı silib təmizləyir, sonra da yaĢamaq arzunuzu.
www.vivo-book.com
289 Bununla mübarizə aparmağa məcbursan. Xüsusi dostum Eleyn Konnolliyə də elə məhz bunu demiĢdim. Mən 1932-ci ildə, yəni Con Koffinin YaĢıl Milə gəldiyi ildə baĢ verənləri yazmağa baĢlayanda vəziyyətim bir qədər yaxĢılaĢdı. Bu xatirələrin bəziləri acı olsa da, onların yaddaĢımı və Ģüurumu, bıçaq karandaĢı yonub itilədiyi kimi, necə itiləĢdirildiyini hiss edirəm. Bu da mənim çəkdiyim ağrı-acıya məna və dəyər verir. Lakin təkcə yaddaĢ və yazmaqla iĢ bitmir. Mənim yıpranmıĢ və qocalmıĢ da olsa, bir bədənim var. Nə qədər çətin də olsa, bacardığım qədər məĢq edərək, onu formada saxlamağa çalıĢıram. Əvvəlcə çox çətinlik çəkirdim – mənim kimi qəribə adamlar, sadəcə, məĢq etmək xatirinə məĢq etmək lazım gələndə, o qədər də həvəsli olmurlar, – amma indi hər Ģey daha asandır, çünki çıxdığım gəzintilərin məqsədi var. Gün ərzindəki ilk gəzintimə səhər yeməyindən bir xeyli əvvəl çıxıram – hələ dan yeri ağarmamıĢ. Həmin səhər yağıĢ yağırdı və nəmiĢliyi hiss edən oynaqlarım sızıldamağa baĢlamıĢdı, lakin bu ağrılara fikir vermədən mətbəx qapısının yanındakı asılqandan ponçomu – çiyinə atılan yağmurluğumu – götürüb bayıra çıxdım. Əgər bir adamın gündəlik edəcəyi bir iĢ varsa, o, ağrı-acısına məhəl qoymadan onu yerinə yetirməlidir. Bunun müsbət tərəfləri də var, ən əsası da Corciya Paynz Zamanına qarĢı Real Zaman hissini qorumağa yardım etməsidir. Oynaqlarım ağrıdı-ağrımadı, mənim yağıĢdan Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|