Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
290 xoĢum gəlir. Xüsusilə də səhər vaxtı – hətta mənim kimi yıpranmıĢ bir qoca üçün də gözəl imkanlar vəd edən yeni bir gün baĢlayarkən. Gəzintiyə çıxmazdan əvvəl mətbəxdən keçib gözləri hələ də yuxulu olan aĢpazların birindən iki tikə qızardılmıĢ çörək istədim və sonra bayıra çıxdım. Mən kroket meydançasından, sonra isə ətrafını alaq otları basmıĢ balaca qolf oyuğunun yanından keçdim. Meydança bitəndən sonra balaca meĢə baĢlayırdı, qarĢıda tərk edilmiĢ və yavaĢ- yavaĢ dağılmaqda olan iki sarayın arasından burularaq meĢənin içinə dar bir cığır gedirdi. Mən yağıĢ damcılarının Ģam ağaclarına çırpılaraq çıxardığı qulaq oxĢayan səsini dinləyə-dinləyə və əlimdəki qızarmıĢ çörəklərdən birini ağzımda qalmıĢ bir-iki diĢimlə çeynəyə-çeynəyə bu cığırla irəlilədim. Ayaqlarım sızıldayırdı, amma bu ağrı elə də Ģiddətli olmadığından, dözmək mümkün idi. Bu ağrıları nəzərə almasaq, ümumiyyətlə, özünü yaxĢı hiss edirdim. Mən nəmli havanı, mümkün olduqca, ciyərlərimin dərinliyinə çəkir və onu qida kimi qəbul edirdim. Yolumun üstündəki köhnə saraylardan ikincisinə çatanda qısa müddətə onun iĢçinə girdim və öz balaca ehtiyacımı ödədim. Təxminən iyirmi dəqiqədən sonra cığırla geri qayıdanda qarnımda baĢ qaldırmıĢ aclıq qurdunun tərpəniĢlərini hiss etməyə baĢlamıĢdım. DüĢündüm ki, qızardılmıĢ çörəkdən daha tutumlu bir Ģey yemək pis olmazdı. Bəlkə, bir boĢqab yulaf sıyığı, ya da yanında sosiska ilə qayğanaq. Sosiskanı xoĢlayıram, həmiĢə xoĢlamıĢam, lakin indi bir dənədən artıq yesəm, mədəm pozulur. Lakin birini yesəm, heç nə
www.vivo-book.com
291 olmaz. Mədəm dolandan və ciyərlərimə çəkdiyim nəm və təmiz hava beynimi təmizləyəndən (ya da mən buna ümid edirdim) sonra aĢağıya, solarium otağına enib Eduar Delakruanın edamı haqqında yazacağam. Bu hissəni, mümkün olduqca, sürətlə yazmağa çalıĢacağam ki, cəsarətimi itirməyim. Kroket meydançasından mətbəxə tərəf gedərkən düĢüncələrim Mister Cinqlz ilə məĢğul idi – mən Persi Uetmorun onun üstünə basaraq belini necə qırdığı və düĢməninin etdiyi əməli görəndə, Delakruanın dəlicəsinə necə hayqırdığı haqqında düĢünürdüm – və zibil konteynerinin yanında yarımgizli Ģəkildə dayanmıĢ Bred Dolan əlini uzadıb biləyimdən yapıĢanadək onu görmədim. – Bir az gəzməyəmi çıxmıĢdın, Poli? – deyə soruĢdu. Mən səksənərək kənara atıldım və əlimi onun əlindən dartaraq azad etdim. Bunun səbəbi, əslində, onun qəfildən danıĢaraq məni diksindirməsi idi, bu gözlənilməz olmuĢdu – qəfil bir səs eĢidən hər kəs səksənə bilər, – lakin mənim ondan belə kənara atılmağımın yeganə səbəbi bu deyildi. Həmin vaxt mən məhz Persi Uetmor haqqında düĢünürdüm, yəqin yadınızdadır. Bred Dolan da mənə onu xatırladırdı. Bunun bir səbəbi də Bred Dolanın həmiĢə cibində balaca kitab gəzdirməsi (Persi özü ilə həmiĢə kiĢilər üçün macəra jurnalları gəzdirirdi, Bred Dolan isə yalnız axmaq və qəlbiqaralar üçün gülməli olan səfeh lətifələr kitabı) və özünü Nəcis Dağının Nəcis Kralı zənn etməsi və həm də – özü də ən www.vivo-book.com
292 əsası, – onun məkrli bir qorxaq olması və insanlara pislik etməkdən həzz alması idi. Mən gördüm ki, o, iĢə yenicə baĢlayıb və hətta ağ xalatını belə geyməyə macal tapmayıb. Onun əynində cins Ģalvar və qərb tərzində keyfiyyətsiz parçadan tikilmiĢ köynək vardı, bir əlində mətbəxdən götürdüyü daniĢ (düzlü xəmirdən biĢirilmiĢ pirojna – tərcüməçidən) pirojnasının qalıqlarını tutmuĢdu. O, karnizin altında dayanıb pirojnanı yeyirdi, – yəqin yağıĢda islanmamaq üçün, bir də məni güdmək üçün, indi buna tam əminəm. Bir Ģeydən də əminəm: özümü qorumaq üçün mister Bred Dolan ilə ehtiyatlı davranmalıyam. Onun məndən heç xoĢu gəlmir. Bunun səbəbi mənə aydın deyil, necə ki, Persi Uetmorun Delakruadan nə üçün xoĢu gəlmədiyinin səbəbi heç vaxt mənə aydın olmayıb. “XoĢu gəlmir!” – çox yumĢaq ifadədir. Balaca fransız YaĢıl Milə gəldiyi ilk andan etibarən Persi bütün qəlbi ilə Delakruaya nifrət edirdi. – Bu nə plaĢdır belə, çiyninə atmısan, Poli? – deyə Bred mənim yaxalığımı silkələyərək soruĢdu. – Bu sənin plaĢın deyil. – Bunu dəhlizdən, mətbəxin yanındakı asılqandan götürmüĢəm, – deyə cavab verdim. O məni Poli deyə çağıranda acığım tuturdu və məncə, o da bunu bilirdi. Əgər bunu büruzə verib, onun məmnun etsəm, qoy mənə də Pol deməsinlər. – Orda bunlardan bir anbardı. Mən ki bunun heç bir yerini xarab eləməmiĢəm, sən də razılaĢarsan, elə deyilmi?! Hara fırlatsan, onları yağıĢ üçün hazırlayıblar.
www.vivo-book.com
293 – Amma onları sənin üçün hazırlamayıblar, Poli, – o, bir də mənim yaxalığımı dartıĢdırdı və əli ilə yüngülcə çiynimə vurdu. – Məsələ də elə bundadır. Yağmurluqlar buranın iĢçiləri üçün nəzərdə tutulub, burada yaĢayanlar üçün yox. – Mən yenə də baĢa düĢə bilmirəm ki, bundan kim ziyan çəkib. Onun üzündə güclə sezilən hiyləgər bir təbəssüm göründü. – Məsələ kimin zərər çəkməsində deyil. Söhbət qaydalardan gedir. Qaydalar olmasaydı, həyatımız nəyə bənzəyərdi? Poli, Poli, Poli. – O, baĢını elə yırğaladı ki, sanki bircə məni görməsi onu həyatdan küsdürməyə, yaĢamaq arzusunu söndürməyə kifayət idi. – Yəqin elə düĢünürsən ki, sənin kimi qoca əntərlər daha qaydalara məhəl qoymaya bilərlər, amma deyim ki, tamamilə səhv düĢünürsən, Poli. Üzümə gülümsəyir. Məndən zəhləsi gedir. Bəlkə də mənə nifrət edir. Niyə axı? Bunun səbəbini bilmirəm. Bəzən “niyə” sualının cavabı olmur. Qorxulu olan da elə budur. – YaxĢı, əgər qaydaları pozmuĢamsa, sizdən üzr istəyirəm, – dedim. Üzr istəyərkən, səsim bir az yazıq və qorxmuĢ adamın səsi kimi çıxdı. Səsimin belə aciz çıxmasına görə özümə nifrət edirdim, lakin mən qoca bir adamam və qocaları qorxutmaq, onları küncə sıxıĢdırmaq çox asandır. Bred baĢını yırğaladı. Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|