Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
302 düĢünməyimizə nə üçün icazə verilməməlidir axı? O təbii ki, bunu bilmir. Bu mənada da o, Persiyə bənzəyir. Və budur, mənim düĢüncələrim çayın kor qolu kimi hərlənib- fırlanıb yenə Bred Dolanın damın altından çıxıb, mətbəxin giriĢində biləyimi sıxaraq kəsildiyi yerə – Persi Uetmora, kinli Persi Uetmora və bir dəfə ona gülmüĢ insandan onun necə qisas aldığı yerə – döndü. Delakrua özünün əlvan makarasını divara atır, Mister Cinqlz isə onu geri gətirirdi və bir dəfə makara divara çırpılaraq kameradan dəhlizə diyirləndi. Persi isə bu Ģansını əldən vermədi.
2
– Dur, eləmə, ay axmaq! – deyə Brutus bağırdı, lakin Persi ona əhəmiyyət vermədi. Mister Cinqlz elə yenicə makaranı haqlamıĢdı ki, www.vivo-book.com
303 – bütün fikri makara ilə məĢğul olduğundan, siçan köhnə düĢməninin yaxınlıqda olduğunu görə bilmədi – Persi özünün ağır, qara ayaqqabısı ilə siçanın üstünə basdı. Mister Cinqlzın onurğa sümüyünün Ģaqqıltı ilə necə sındığı aydınca eĢidildi, onun ağzından qan axmağa baĢladı. Siçanın balaca, qara gözləri hədəqəsindən çıxmıĢdı. Mən onun gözlərində insanlara xas olan təəccüb və iztirab ifadəsini gördüm. Delakrua dəhĢət və kədərdən dəli kimi bağırdı. O özünü kameranın qapısına atıb əllərini barmaqlığın arasından saldı, mümkün olduqca irəli uzadaraq siçanı təkrar-təkrar adı ilə çağırmağa baĢladı. Persi müzəffər bir görkəmlə əvvəlcə Delakruaya, sonra isə bizə tərəf dönərək gülümsədi. – Bax belə! – dedi. – Bilirdim ki, gec, ya tez o mənim əlimə düĢəcək. Bu, sadəcə, vaxt məsələsi idi. – O bizə arxasını çevirdi və qanına qəltan olmuĢ Mister Cinqlzı linoliumun üstündə balaca qan gölməçəsində tərk edərək tələsmədən YaĢıl Mil ilə oradan uzaqlaĢdı. Din dizini masanın kənarına çırpıb kribbic taxtasını döĢəməyə aĢıraraq yerindən sıçradı. DaĢlar öz dəliklərindən çıxıb yerə töküldü və müxtəlif istiqamətlərə diyirləndi. Lakin nə Din, nə də Harri buna əhəmiyyət verdi. – Sən yenə nə elədin? – Din Persinin üstünə qıĢqırdı. – Sən yenə nə oyun çıxardın, ay beyinsiz əbləh? Persi ona cavab vermədi. O, heç bir söz demədən, barmaqları ilə saçlarını sığallaya-sığallaya növbətçi masasının yanından keçib mənim
www.vivo-book.com
304 kabinetimə, oradan da anbar otağına getdi. Onun əvəzinə Billi Uorton cavab verdi: – Boss Din? Məncə, o, balaca fransızcığaza, sadəcə baĢa salmağa çalıĢdı ki, ona gülüb məsxərəyə qoymaq heç də ağıllı hərəkət deyildi. – O, sözünü bitirib öz dediyinə özü gülməyə baĢladı. Bu lap kəndli gülüĢü idi, ürəkdən və səmimi. Həyatımda elə insanlarla da (düzdü, bunların böyük əksəriyyəti qorxaq adamlardı) qarĢılaĢmıĢam ki, onların səsi yalnız gülərkən normal çıxırdı. Azğın Billi Uorton da məhz belələrindən idi. Mən karıxmıĢ halda yenə döĢəmədə uzanmıĢ siçana baxdım. O, hələ də nəfəs alırdı, amma bığlarına bulaĢmıĢ xırda qan damcıları artıq laxtalanmağa baĢlamıĢdı və onun bir zamanlar iĢıl-iĢıl parıldayan muncuq kimi yumru gözlərinə donuq bir ifadə çökməkdə idi. Brutus əyilib yerdən əlvan rəngli makaranı qaldırdı və əvvəlcə ona, sonra isə mənə baxdı. O elə lap mənim kimi karıxmıĢ görünürdü. Bizim arxamızda isə Delakrua hələ də dəhĢət və kədərindən bağırmağa davam edirdi. Əlbəttə, məsələ yalnız siçanda deyildi; Persi Delakruanın müdafiə xəttində yarıq açmıĢdı və indi onun bütün qorxuları qarĢısı açılmıĢ sel kimi bayıra axırdı. Lakin Mister Cinqlz onun daxilində keçirdiyi hisslərin mərkəz nöqtəsi idi və onun ürək acıdan hayqırtılarına qulaq asmaq çox çətindir. – Aman Allahım, yox! – deyə o, hıçqırtıların və öz anlaĢılmaz fransızcasında etdiyi dolaĢıq yalvarıĢ və duaların arasında təkrar-təkrar
www.vivo-book.com
305 qıĢqırırdı. – Aman Allahım, yox, Aman Allahım, yox, zavallı Mister Cinqlz, mənim Mister Cinqlzım, yox, Allahım, yox! – Onu mənə verin. Bu qalın səsi eĢidəndə mən çaĢqınlıqla nəzərlərimi qaldırıb səsin gəldiyi tərəfə baxdım; əvvəlcə onun kimə məxsus olduğunu ayırd eləyə bilmədim. Səsin gəldiyi tərəfə baxanda qarĢımda Con Koffini gördüm. O da Delakrua kimi əllərini öz kamerasının dəmir barmaqlığı arasından uzatsa da, onun kimi ora-bura yellətmirdi. O, sadəcə ovuclarını açaraq qollarını mümkün olduqca irəli uzatmıĢdı. O öz ovuclarını bizə tərəf elə uzatmıĢdı ki, sanki israrla nəsə istəyirdi. Onun səsində də bir ötkəmlik vardı və məncə, elə buna görə bu səsin ona aid olduğunu ilk dəfədən baĢa düĢə bilməmiĢdim. Ġndi bizim qarĢımızdakı adam bir neçə həftə bu kamerada yaĢayan və daim gözü yaĢlı, yazıq görkəmli zənciyə heç bənzəmirdi. – Onu mənə verin, mister Eckum! Hələ zaman var ikən, onu mənə verin! Elə həmin an onun mənim üçün etdiklərini xatırladım və hər Ģeyi anladım. DüĢündüm ki, daha bundan pisi ola bilməz, lakin yaxĢı bir Ģeyin baĢ verəcəyinə də ümid etmirdim. Mən siçanı döĢəmədən qaldırdım və Mister Cinqlzın bədəninin müxtəlif yerlərindən çıxan çoxsaylı xırda sümükləri barmaqlarımla hiss edəndə ətim ürpəĢdi, elə bil, yerdən siçan yox, tüklü dəri ilə üzlənmiĢ iynə yastığı Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|