Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
310 Delakrua könülsüz-könülsüz aĢağı əyildi, Mister Cinqlzı bir də heç vaxt əlindən buraxmaq istəmədiyi açıq-aĢkar hiss olunurdu. Sonra isə çox ehtiyatla makaranı atdı. Makara kameranın içi ilə “Korona” siqar qutusunun yanından keçərək divara tərəf diyirləndi. Mister Cinqlz dərhal onun arxasınca Ģütüdü, lakin bunu əvvəllər olduğu kimi çevik və sürətlə etmədi. Baxanda, adama elə gəlirdi ki, o qaçarkən bir qədər sola, arxa pəncəsinin üstünə çökür və bu məni hər Ģeydən daha çox təəccübləndirdi. Məncə, ona görə ki, bu əlamət hər Ģeyin real olduğunu göstərirdi – bu azacıq axsama. Bununla belə siçan makara yetiĢdi və onu burnu ilə itələyərək elə əvvəlki əzmlə geriyə, Delakruanın yanına diyirlətdi. Mən öz kamerasının qapısının yanında dayanıb gülümsəyən Con Koffiyə tərəf döndüm. Onun təbəssümündə güclə sezilən bir yorğunluq ifadəsi vardı. Deməzdim ki, o tamamilə xoĢbəxt görünürdü, lakin bayaq məndən siçanı ona verməyimi istəyərkən üzündə və səsində hiss etdiyim israr harasa yox olub getmiĢdi, elə siçanı sağaldandan sonra boğulurmuĢ kimi öyüyəndə hiss elədiyi qorxu və ağrı-acı ifadəsi də onun üzündən silinmiĢdi. Bu yenə bizim görməyə vərdiĢ elədiyimiz Con Koffimiz idi; üzündə hər Ģeyə laqeydlik ifadəsinin hökm sürdüyü və donuq baxıĢlarının haradasa uzaqdakı bir nöqtəyə zilləndiyi Koffi. – Sən ona kömək elədin, – dedim. – Elə deyilmi, nəhəng oğlan? – Hə, elədir, – Koffi cavab verdi, üzündəki təbəssüm bir az da yayıldı və bir neçə anlıq hətta, mən deyərdim ki, onun xoĢbəxt
www.vivo-book.com
311 olduğunu hiss etdim. – Mən ona kömək etdim. Mən Delin siçanına kömək etdim. Mən... kömək... – deyərək Koffi adı yadına sala bilməyərək susdu. – Mister Cinqlza, – deyərək Din ona yardım etmək istədi. O, Con Koffiyə diqqətlə və maraqla baxırdı, elə bil, Koffinin birdən alıĢaraq yanmasını, ya da kamerasında üzməyə baĢlamasını gözləyirdi. – Hə, düzdü, – Koffi onun sözünü təsdiqlədi. – Mister Cinqlza. O, sirk siçanıdır. Özü də jelatin ĢüĢəli evdə yaĢayacaq. – Hə, arxayın ola bilərsiniz, – Harri də söhbətə qoĢularaq bizimlə birlikdə dayanıb Con Koffiyə baxdı. Bizim arxamızda isə Delakrua öz çarpayısında uzanıb Mister Cinqlzı sinəsinin üstünə otuzdurmuĢdu. Del onu uĢaq kimi əzizləyərək öz anlaĢılmaz fransız dilində ona pəsdən lay-laya bənzər nəsə bir mahnı oxuyurdu. Koffi boynunu uzadıb YaĢıl Mil boyu əvvəlcə növbətçi masasına, sonra isə mənim kabinetimə, oradan da anbar otağına aparan qapıya baxdı. – Boss Persi pis adamdı, – birdən dilləndi. – Boss Persi alçaq adamdı. O, qəsdən Delin siçanın üstünə basıb, onu əzdi. Sonra isə biz ona bir söz deməyə imkan tapmamıĢ – sanki bizim ona deyə biləcəyimiz bir sözümüz varmıĢ – Con Koffi çarpayısına tərəf getdi və üzünü divara çevirib böyrü üstə uzandı.
www.vivo-book.com
312
Təxminən iyirmi dəqiqə sonra Brutusla mən anbar otağına girəndə Persi arxasını bizə çevirib dayanmıĢdı. O, çirkli uniformalarımızı (bəzən də mülki paltarlarımızı, çünki nə yuduqlarının həbsxana camaĢırxanası üçün fərqi yox idi) içinə atdığımız səbətin üstündəki taxçadan mebel lakı tapmıĢdı və onunla elektrik stulunun palıd qoltuqaltılarını və ayaqlarını sürtüb parıldadırdı. Bu iĢ sizə bir az qəribə və hətta tükürpərdici gələ bilər, amma Persinin bütün gecəni gördüyü bu iĢ Brutusla mənim üçün tamamilə normal bir məĢğuliyyət idi. Qoca Qığılcım sabah tamaĢaçıların qarĢısına çıxacaqdı, Persi isə nəhayət ki, sərəncamçı rolunda çıxıĢ edəcəkdi. – Persi, – astadan onu səslədim. Səsimi eĢidəndə o, geri dönüb bizə baxdı və astadan özü üçün zümzümə elədiyi melodiya boğazında iliĢib qaldı. Mən onun üzündə gözlədiyim qorxu ifadəsini görmədim, ən azından əvvəlcə. Lakin bir qədər baxandan sonra onun bir qədər qocalmıĢ göründüyünün fərqinə vardım. Və düĢündüm ki, Con Koffi haqlıdır. Onun bütün
www.vivo-book.com
313 görünüĢündən alçaqlıq yağırdı. Alçaqlıq isə insanı özünə qurĢandıran narkotik kimidir – yer üzündə heç kim bunu məndən yaxĢı bilə bilməz – və sizə deyim ki, bir neçə eksperimentdən sonra Persi əməlli-baĢlı bu iĢə, insanların narkotik maddələrə qurĢandıqları kimi, qurĢanmıĢdı. O, Delakruanın siçanının baĢına açdığı oyundan məmnun qalmıĢdı. Hər Ģeydən də çox, Delakruanın qorxunc bağırtıları onun xoĢuna gəlmiĢdi. – Məni danlamağınıza ehtiyac yoxdur, – deyə o sükutu pozdu, səsində qulağa az qala xoĢ gələcək bir ton vardı. – Demək istəyirəm, dünya dağılmayıb ki! O, sadəcə bir siçan idi, vəssalam. O heç vaxt buraya aid olmayıb və siz özünüz bunu məndən yaxĢı bilirsiniz. – Siçanın heç bir problemi yoxdur, o sağ-salamatdır, – ürəyim içimdə quĢ kimi çırpınaraq az qala ağzıma gəlsə də, özümü ələ alıb bu sözləri çox sakit və təmkinli Ģəkildə dedim. – O sağ-salamatdır. O, yenə də ciyildəyir və əlvan makaranın arxasınca qaçaraq onu qovur. Belə məlum olur ki, burada gördüyün bütün baĢqa iĢlərdə olduğu kimi, siçan öldürməkdə də fərasətin yox imiĢ. O, təəccüb və heyrətlə mənə baxdı, deyəsən, eĢitdiklərinə inanmaq istəmirdi. – Güman edirsən ki, sənin dediklərinə inanacağam? O lənətə gəlmiĢ iyrənc məxluqu əzmiĢəm! Onun sümüklərinin xırçıltı ilə necə sındığını öz qulaqlarımla eĢitdim! Sən yalnız... – Kəs səsini! O, gözlərini bərəldib mənə baxdı.
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|