221
parçalandı. Nəticədə XVIII əsrin ortalarında Birmada vahid
dövlətin əsası qoyuldu və feodalizm cəmiyyəti inkişaf etməyə
başladı.
1752-
ci ildə Konbaunlar sülaləsinin banisi Alaunpaya
monlara qarşı üsyan qaldırdı və birmalılarla çoxəsrlik müna-
qişə monların hərbi məğlubiyyətilə nəticələndi.
Birmada ticarətlə məşğul olan avropalılar ölkənin siyasi
işlərinə qarışır, süni şəkildə vətəndaş həmrəyliyini pozurdular.
Odur ki, Alaunpaya avropalıların ticarət faktoriyalarını, dəb-
dəbəli malikanələrini dağıdaraq müstəmləkəçilərin Birmanın
daxili işlərinə qarışmasına bir müddət son qoydu. Bütün bu
cəhdlər Birmanın müstəqilliyinin möhkəmləndirilməsinə yö-
nəlsə də ayrı-ayrı səltənət və knyazlıqların hakimləri xarici hi-
mayədarları vasitəsilə ölkənin müstəqilliyinə zərbə vurur, zəh-
mətkeş əhalinin istismarını daha da gücləndirirdilər.
Bu dövrdə Birmada aparılan birləşdirmə siyasəti mü-
vəqqəti xarakter daşıdığına görə hələ də pərakəndəlik hökm
sürürdü. XVIII əsrin birinci yarısında Birma hələ də vahid
dövlət olmayıb bir sıra səltənət və knyazlıqlara bölünmüş
halda qal
maqda idi. Bu dövlətlərin başında duran sülalələrin
daim bir-
birilə apardığı müharibələr, hakimiyyət uğrunda
tayfa mühari
bəsi öz ağırlığı baxımından zəhmətkeş əhali
üzərinə düşür və ölkənin məhsuldar qüvvələrinin inkişafını
ləngidirdi. XVIII əsrin ortalarından etibarən pərakəndəliyə
son qoymağa və mərkəzləşdirilmiş dövlətin yaradılmasına
başlandı. Amma bu çox çətin proses idi.
Ölkədəki siyasi pərakəndəlikdən, tayfalar arasında da-
vam edən düşmənçilikdən, xüsusilə portuqaliyalılar, holland-
lar, sonra da ingilislər və fransızlar öz mənafeləri üçün isti-
fadə etməyə çalışırdı. Birma, müstəmləkə qarəti obyekti kimi,
Çinə və Hindistana gedən yollarda əlverişli strateji məkan ki-
mi xaricilərin diqqətini daha çox cəlb edirdi. Lakin müstəm-
ləkəçilərin bir çox illərdən bəri orada möhkəmlənmək səyləri
hələlik baş tutmurdu. Bunun səbəblərindən biri Birmanın Çin
dövləti ilə münasibətləri ilə əlaqədar idi. Belə ki, bu zaman
222
Birma rəsmi olaraq Çinin vassalı hesab edilsə də, əslində
müs
təqil idi. Bu müstəqillik Birmanın sərbəst fəaliyyətində
özünü göstərirdi.
Birmanın ictimai-iqtisadi quruluşu
Birmanın ictimai-iqtisadi quruluşunun xarakter xüsusiy-
yətləri feodal münasibətlərinin hökmran olmasında idi. Tor-
paq mülkiy
yətinin əsas formaları aşağıdakılardan ibarət idi.
1) kral torpaq
ları 2) xidmətə görə verilən və ya bağışlanan
torpaqlar 3) xüsusi
mülkiyyətdə olan torpaqlar 4) kilsə
torpaqları.
Birmanın ən məhsuldar və münbit torpaqları krala məx-
sus
idi. Bu geniş torpaq sahələrini təhkimli kəndlilər becərir-
dilər. Kral eyni zamanda Birmanın bütün torpaqlarının baş
mül
kiyyətçisi hesab olunurdu və ən varlı adam idi.
Xid
mətə görə torpaq kateqoriyasına feodal zadəganlara
verilmiş torpaqlar daxil idi ki, bunun da müqabilində onlar
hərbi xidmət etməyə borclu idilər.
Xüsusi mülkiyyət torpaqlarına satın alınmış, meşələri tə-
miz
ləmək və başqa vasitələrlə əldə edilən torpaqlardan ibarət
idi. Bu torpaq hüquqi
cəhətdən mübahisəli torpaq hesab olu-
nurdu.
Amma müstəsna hal idi ki, torpaq sahibi öz torpağını
həmişə geri ala bilərdi. Eyni zamanda bu torpaq sahibliyi hərbi
mükəlləfiyət daşımaqla əlaqədar deyildi.
Budda məbədləri və monastırları bəxşiş olaraq nəsli torpaq
sahələri alırdılar ki, bunlarda isə mübahisəsiz torpaq sahələri idi.
Ölkənin hər yerində kəndli icmaları var idi. Bunların ba-
şında kəndxudalar dururdu. Bütün torpaqlarda kəndlilər mül-
kədarın və dövlətin nəfinə ağır vergilər verir və mükəlləfiyyət
daşıyırdılar. Onlar can vergisi, adətən məhsulun 10 faizi miq-
da
rında müxtəlif torpaq vergiləri verməli və əmək mükəlləfiy-
yətlərini yerinə yetirməkdə idilər. Bir çox istehlak şeylərindən,
məsələn, duzdan və ev istehsalı şeylərindən də vergi alınırdı.
Kralın əyalət və mahal hakimlərinin şəxsində feodalların yu-
223
xa
rı təbəqəsi kəndlilər üzərinə istədikləri vaxt hər cür əlavə
vergi
lər qoyur və bu sahədə hər cür sui-istifadə edirdilər.
Birmada
feodal münasibətləri əsil hərbi-feodal rejimi xa-
rakteri
daşıyırdı. Aşağı inzibati vahidlərin daha iri inzibati va-
hid
lərdə birləşməsi kəndlilərin mülkədarlardan hərbi-feodal
asılılığı prinsipinə əsaslanırdı. Belə ki, bir neçə kəndin, bəzən
bir-
birindən xeyli aralı olan kəndlərin əhalisi bir hərbi hissə
təşkil edirdi. Onlar feodal rentası verir, müxtəlif feodal mü-
kəlləfiyyəti daşıyır və müharibə dövründə hərbi hissəyə ko-
man
danlıq edən mülkədarın tabeliyində olurdular.
Dövlət aparatının rəhbərləri, ölkənin müxtəlif inzibati
vahidlərinin hakimləri feodal sinfi içərisindən çıxırdı. Onlar
məhkəmə hüququna malik olub, vergi toplayır, müharibə
döv
ründə qoşunlara komandanlıq edirdilər.
Feodal münasibətlərinin hökmranlığı çoxlu köləlik qalıq-
la
rı ilə çulğalaşmışdı. Hərbi əsirlərin köləliyə verilməsi da-
vam edirdi. Misal üçün, məbədlərdə xidmət edən nəsli kölələr
var idi. O zamankı Birma üçün xarakterik hallardan biri də
borc
luların köləliyə çevrilməsi idi. Padşahın torpaqlarında,
xüsusi
feodal malikanələrində, suvarma şəbəkələri, məbəd və
saray inşaatında və sair işlərdə qul əməyindən istifadə edilir-
di.
Qul alveri geniş yayılmışdı. Birmanın ən geridə qalmış
ucqar rayonlarında bir çox dağlı qəbilələr hələ də tayfa mü-
nasibətləri mərhələsində idilər.
Ölkənin iqtisadiyyatında başlıca olaraq natural xarakter
daşıyan kənd təsərrüfatı əsas yeri tuturdu. Birma sənayesinin
əsasını isə əkinçiliklə sıx bağlı olan ev sənayesi təşkil edirdi.
Bu
nunla yanaşı, sənətkarlıq da xeyli inkişaf etmişdi. Pambıq
və ipək parça istehsalı, gəmiqayırma, dulusçuluq geniş yayıl-
mışdı. Qızıldan, gümüşdən, fil sümüyündən mahiranə şeylər
düzəldilirdi. Birmada istehsal olunan zinət əşyaları, fil sümü-
yündən hazırlanmış məmulatlar, lak çox qiymətli hesab olu-
nurdu
və bu əşyalar Avropa bazarında yüksək qiymətə satılırdı.
Amma faktiki olaraq Birmada t
icarət ləng inkişaf edirdi.
Böyük şəhərlərdən başqa, bütün ölkədə mübadilə ticarəti
üstün yer tuturdu. Pul tədavülü Birmada yalnız 1861-ci ildən
tətbiq edilməyə başlamışdı, bundan əvvəl alver müamiləsi
Dostları ilə paylaş: |