7
ا
ا ا
Abdus bnu Malik əl-Attar, Allah ona rəhmət
etsin, dedi: “Mən Abu Abdullah Əhməd ibnu
Hənbəlin
[1]
(Allah ondan razı olsun)
[2]
belə
dediyini eşitdim
[3]
:
.............
[1]
- mam Abu Abdullah bnu Muhammad bnu Hənbəl aş-
Ş
aybani, Allah ona rəhmət etsin – bu ümmətin böyük
imamlarından biridir. O 164-cü ildə rabi əl-əvvəl ayının 1 anadan
olmuşdur. O 14 yaşından başlayaraq ölümünə qədər elm tələb
etmişdir. Bir gün ondan soruşdular: “Ey Abu Abdullah! Axı sən nə
vaxta qədər elm tələb edəcəksən?” O: “Elm beşiktən qəbrə qədər
tələb olunur” cavabını vermişdir
. brahim əl-Harbi, Allah ona
rəhmət etsin, demişdir: “Mən elə hesab edirəm ki, Allah Abu
Abdullahda birincilərin və axırıncıların malik olduqu elmi cəm
etmişdir”
.
8
mam əl-Muzani, Allah ona rəhmət etsin, rəvayət edir ki: “Bir
gün imam aş
-Ş
afi mə
nə
dedi: “Mə
n Bağ
dadda elə
bir cavan
oğ
lana rast gə
ldim ki, onun hə
r dediyi sözlə
rə
insanlar “Bu
haqqdır” deyirdilə
r”. Mə
n (yə
ni ə
l-Muzani) ondan (aş
-Ş
afidə
n)
soruş
dum: “O kimdir?” O: “Ə
hmə
d ibn Hə
nbə
ldir” deyə
rə
k
cavab verdi”
.
9
bnu Abu Hatim, Allah ona rəhmət etsin, rəvayət edir ki: “Bir gün
mə
n atamdan Ə
li ibnu ə
l-Madini və
Ə
hmə
d ibnu Hə
nbə
l haqqında
soruş
dum və
onlardan kimin daha çox elmə
malik olduqunu da
soruş
dum. O dedi: “Onlar bir birilə
rinə
yaxındırlar, lakin Ə
hmə
d
8
“Siyar aləm”, 11/188.
9
“Siyar aləm”, 11/195.
8
daha zəkalı idi. Əgər sən Əhmədə sevgi bəsləyən bir kimsəyə rast
gə
lsə
n, bil ki o sünnə
ə
hlində
ndir”
.
10
mam Əhməd, Allah ona rəhmət etsin, 241-ci ildə rabi əl-əvvəl
ayının 12-də vəfat etmişdir. Onun cənazəsində bir milyona yaxın
insanın iştirak etdiyi rəvayət olunur. mam Əhməd, Allah ona
rəhmət etsin, haqqı demişdir: “Bizim (yəni sünnə əhlinin) sizdən
(bidət əhlindən
11
) fərqimiz – cənazəmizdədir”
.
[2]
- “Allah ondan razı olsun” sözləri iki vaxt istifadə olunur –
dua və təsdiq şəklində. Təsdiq şəklində bu sözlər yalnız
peyğəmbər -in sahabilərinə qarşı istifadə olunur. Dua kimi isə
bu sözləri hər bir insana qarşı istifadə etmək olar. Burada bu
sözlər dua kimi istifadə olunur.
[3]
- mam Əhmədin “Usul as-sunna” risaləsi onun öz əli ilə
yazılan əsər deyil. Bu risalə, şeyxin öz tələbələrinə, onların əhli
sünnə vəl-camaa əqidəsi haqqında verdikləri suallara, bir cavab
olaraq diktə edilmiş bir imladır. Onun tələbələri bu cavabı yazmış
və gələcəkdə bu risələyə “Usul as-sunna” adını vermişlər.
“Bizim
anlayışımızda
sünnənin
əsasları
[4]
aşağıdakılardır:
- Allah rəsulu -in sahabilərinin (yoluna)
bağlılıq və onları təqib etməkdir;
[5]
[4]
– “Sünnə” termini sələflərin anlayışında, bidətin əksi
deməkdir. Sünnə, ilk müsəlmanların tabe olduqları əqidə və
mənhəcdir. Mənhəc – metod, yol anlamına gəlməkdədir. Mənhəc
yəni sünnə əhlinin, məxluqatın yaradılışı məqsədini həyata
10
“Siyar aləm”, 11/198. Bu günümüzün muhaddislərinə* də aiddir. Şeyx Valid
ibn Sayf ən-Nəsr demişdir: “Əgər sən əl-Albani, bn Usaymin və bn Baz kimi
alimləri sevən bir kimsəyə rast gəlsən, bil ki o sünnə əhlindəndir”. (Bax “Səbil
ə
l-cənnə bi şarh Usul as-sunna”, səh. 9).
*Muhaddis – hədis alimləridir. Onlar hədisləri tədqiq edib, onlara müvafiq
olaraq yaşayırlar.
11
Bidət əhli – dinə yenilik əlavə edənlərə və bu əlavələri təqib edənlərə deyilir.
1
9
keçirmək üçün, tutduqu yol və metoddur. Bu məqsəd də yalnız tək
olan Allaha ibadət etməkdir. Bu haqda Uca Allah buyurmuşdur:
“Sizin hər biriniz üçün bir şəriət və bir yol (mənhəc) təyin
etdik”.
12
Qatada, Allah ona rəhmət etsin, bu ayə haqqında demişdir: “Bütün
peyğə
mbə
rlə
rin dinlə
ri birdir, şə
riə
tlə
ri isə
müxtə
lifdir!”
.
13
Ə
l-Hafiz ibnu Rəcəb, Allah ona rəhmət etsin, demişdir: “Sünnə
peyğə
mbə
r -in və
onun sahabilə
rinin yoludur. Bu yol, xə
stə
lik,
ş
übhə və nəfsdən azad olmuş bir yoldur. Sonradan, sünnə sözü
ş
übhələrdən azad olunmuş, Allaha, Onun mələklərinə,
peyğəmbərlərinə, kitablarına, axirət gününə, qəza və qədərinə
iman, həmçinin sahabilərin fəzilətləri və s. bunlar kimi əqidə
məsələlərinə aid edilmişdir. Bu haqda yazılan kitablarada
“Sünnə” adını vermişlər. Bu elmə “sünnə” adının verilməsi, bu
elmin vacib olmasından irəli gəlir. Bu kitablarda yazılanlara
müxalif olan kimsə, özünü məhv olmaqa məhkum etmişdir”
.
14
Bu səbəbdən ümmətin sələfləri əqidə və mənhəc məsələləri ilə
bağlı hər bir şeyi sünnə adlandırırdılar. Onlardan bir çoxları əqidə
və mənhəc haqqında kitablar yazarkən, bu kitabları “Sünnə”
adlandırırdılar. Məsələn Abu Asimin “Sünnə” kitabı, Abdullah
bnu Əhmədin “Sünnə” kitabı, Mərvazinin “Sünnə” kitabı, ibnu
Ş
ahinin “Sünnə” kitabı, əl-Hallalın “Sünnə” kitabı və s.
Zamanımızda müsəlmanlar arasında baş vermiş parçalanma,
onların məs sələflərin əqidə və mənhəclərindən bəhs edən bu
kitabları tərk etmələri ucbatındandır.
[5]
– Buna dəlil Uca Allahın kəlamıdır:
12
Əl-Maidə, 48.
13
At-Tabari, 9544.
14
“Risalətu kaşfu əl-qurbat”, 1/320.