29
da yozulur. Sənətşünaslığın qədim elm kimi yaratdığı tədqiqat
metodologiyası televiziya yaradıcılığı işində olduğu kimi tətbiq
oluna bilməz. Onun xüsusi, daha geniş metodologiyası yaradılma
lı və ümumi prinsipləri elan olunmalı idi. Çağdaş sənətşünaslığın
qarşısında bu problem öz kəskinliyi ilə dururdu. Çünki TV teatr,
kino və ya digər sənət növünlərindən fərqli olaraq ictimai həyata,
insan şüuruna da güclü təsir edir, hər evə qonaq gəlir, hər insanın
həyatında gün ərzində saatlarla yer alır. Kompleks öyrənmə, digər
elmlərin yaratdığı metodların tətbiqi televiziyanın problemlərinin
elmi çözümünü əhatəli, tam edər. Metodologiyanı formalaşdırmaq
üçün yuxarıda deyilən yanaşma ilə bərabər pedaqogika, filologi
ya, psixologiya elmlərinin yaratdığı metodoloji prinsiplərdən də
bəhrələnmək lazımdır. Bəzi tədqiqatçılar sənətşünaslığın tədqiqat
hədəfinə televiziyanın yalnız bədii cəhətlərinin alınmasını düz
gün hesab etsələr də, biz bu fikri qətiyyətlə inkar edir, TVnin
hansı janrda, növdə yayım qurmasını nəzərə almadan, istər infor
masiya, istər sosialpedaqoji yayımın mahiyyətinin, mövcudluğu
nun incəsənətin, sənətşünaslığın tədqiqat hədəfinə düşən yaradıcı
komponentlərin iştirakı ilə baş tutması fikrini təsdiqləyirik. Tele
viziyaşünaslıq bütün digər elmlərin qovuşuğunda bu məsələləri,
problemləri çözməklə teleyayımın nəzəri bazasını dolğun, hərtərəfli
edə bilər. Tədqiqatçı R. Kapilova öz araşdırmalarında televiziya
nın təkcə ictimai şüura təsiri deyil, onun estetik dünyagörüşünə,
incəsənət növlərinə, bədii həyata təsirinin ölçüsüz olduğunu xüsusi
qeyd edir, estetik təfəkkürün televiziyaya bağlılığı, onun təsiri ilə
dəyişməsini sənətşünaslığın başlıca tədqiqat problemi olduğunu
göstərir. (398, IIsəh. 29) Telesənətin azad yaradıcılığı, açıq struk
turuallığı, çərçivəsiz qaydalar, janrların sərhədləri pozması, moza
ikliyi, fraqmentallığı, çağdaş estetik axtarışlarla, istiqamətlərlə uy
ğunluğu, eyniliyi onun təbiətini sənətşünaslığın tədqiqat obyektinə
çevirir. Televiziya daha kütləvi, daha fəal şəkildə hər bir insanın
həyatına daxil olur, onun sənətə baxış sistemini, incəsənətdən
alacağı bütün dəyərləri ona təqdim edir. Sənətşünaslıq məhz bu
mürəkkəb yaradıcı prosesi, yaradıcı ünsiyyəti çözərək mənzərəni
müəyyən etməyə çalışmalıdır.
1.2 Müasir dövr televiziya yaradıсılığının tarixi-nəzəri problemlərinin
yeni dövr Azərbaycan televiziyasının qurulması və inkişaf meyillərində
iştirakı.
Sovet dönəmində bütün müttəfiq respublikalarda teleyayım işi
nin təşkili prosesi 1956cı ilin 14 fevralında Azərbaycana da televi
30
ziyanı gətirdi. Cəmi bir neçə saat yayım vaxtı olan yerli telestudi
ya sovet ideologiyasının diktəsi ilə formalaşaraq tədricən özünün
dəstxəttini, şərəfli tarixini yaratdı. Birmənalı şəkildə Mərkəzi Te
leviziyanın yaradıcı siyasətini davam etdirən və hakim kommunist
partiyasının televiziya işçiləri qarşısında qoyduğu vəzifələrin icrası
ilə məşğul olan bütün əyalət və yerli televiziyalarında gedən yara
dıcı proses Azərbaycan televiziyası üçün də xarakterik idi. “Sovet
televiziyası…marksistleninçi ideologiyanı – fəhlə sinfinin, bütün
zəhmətkeşlərin ideologiyasını ifadə və əks etdirir” (245, səh. 34)
fikri, əslində, televiziyaya birbaşa ideoloji silah kimi verilən dəyəri
göstərməklə onun müstəqil və yeni fikirlə inkişafının mümkünsüz
olmasını təsdiqləyirdi. Ancaq 1960cı illərdə Sovetlər birliyində
“istiləşmə” adlanan dönəmin bütün yaradıcı mühitə göstərdiyi
təsirin televiziyaçıların da işində özünü əks etdirməsini misallarla
təsdiqləmək olar.
1960cı illərdən başlayaraq Azərbaycan Televiziyası özünün
“yaradıcıqalxınma dönəmi”ni yaşamağa başladı. Xəbərlər bura
xılışından əlavə, xalq təsərrüfatının müxtəlif sahələrindən hazır
lanan reportajlarla yanaşı, mavi ekranlarda o dövr üçün yeni olan
televiziya filmləri göstərilməyə başlandı. Kinematoqrafiyadan
fərqli olaraq televiziya filmi özünün bədiiestetik xüsusiyyətlərinə
görə fərqlənir, artıq başlanğıcdan özünəməxsus görüntü plas
tikasının mövcudluğu və ədəbi material olan ssenarinin çevikli
yi, mənzərəliliyi ilə seçilirdi. Televiziya filminin bədii, sənədli və
elmikütləvi janrları yarandı ki, bu da sənədli kinematoqrafiya
nın əlvan janr politrasından irəli gəlirdi. Televiziya filminin ilk
dönəmində təsvirçilik, mənzərəçilik cəhətləri qabarmağa başladı.
Bədii televiziya filmlərində isə davamlılıq yarandı; bu, kino üçün
real və bəzən də qəbul olunmayan cəhətlər televiziya filmi sənətini
kinematoqrafiyadan uzaqlaşdırdı, ona yaradıcılıq müstəqilliyi qa
zanmağa imkan verdi.
Azərbaycan televiziyasının ilk illərindən başlayaraq biçim lən
məsi onu təkcə kütləvi informasiya və təbliğat vasitəsi kimi de
yil, cəmiyyətdə özünəməxsus yeri olan, mədəni prosesdə işti
rak edən incəsənət növü kimi də təsdiqlədi. Artıq 1960cı illərin
əvvəllərindən Azərbaycan televiziyasına televiziya yaradıcılığı,
yayımı və təşkilatlanması standartları ilə yanaşmaq, onu ictimai,
mədəni baxış bucağından araşdırmaq imkanı yarandı.
Televiziya tarixini öyrənmək, mükəmməl mənzərəni yaratmaq
üçün Azərbaycanda televiziyanın yaranması və inkişaf dövrünü