41
ilə deyil, həm də şüurları müəyyən ictimai mövqeyə yönəltməsi
ilə də yərləndirilməsi doğru hesab edilə bilər. Televiziyanın ifadə
və təsvir vasitələri – işıqlanma, qavrama rakursu, öz dili olan tele
montaj, kameranın hərəkəti (operativ kamera, bir də özünəməxsus
qayda) daha geniş imkanlar yaradır. Bu imkanlar operativliyi
təmin etməklə bərabər ifadəlilik, bədii mükəmməllik baxımından
hətta kinematoqrafiyanı üstələyir ki, bunun bariz nümunələrinin
şahidi oluruq. Ritmik axıcılıq, bir obyektdən digərinə “gizlənmiş”
montajla sıçramaq qabiliyyəti televiziyanın ifadə imkanlarını daha
da artırır. TV faktoqraf, gerçəyə yaxın, xronikal olmaqla bərabər
faktın çatdırılmasında da ifadəlilik tapmağı ilə seçilir. Ən qaynar
informasiya, yaxud isti xəbər, quru fakt, yaxud xronika TV ope
rator, montajçı, qrafikaçı və ya rejissor tərəfindən janr tələblərinə
uyğun ifadələşdirilə bilər ki, bu da güclü emosional təsir yaratma
ğa qadirdir.
Bu “qüdrət” insan təfəkkürünü basmaqəlib etmək gücünə ma
lik olduğu, eyni zamanda, yeknəsəq ruhi əhval və ictimai şüurda
ştamplar yaratmaq imkanından geniş istifadə etdiyi üçün yayım
vahidlərinin estetik vektoru və bədii tərtibatı olduqca vacib şərtdir.
1960cı illərdən bu yöndə vurulan həyəcan təbilləri televiziyanın
“qlobal kənd”, “zombiləşmiş insan” yaratdığını bəyan edirdi. Ar
tıq XXI əsrdə yaşayan insanlar televiziyanın tərbiyə edərək bö
yütdüyü nəsildir. Bu nəslin istehlakından tutmuş mədəniyyətə
münasibətinə qədər olan hər bir fəaliyyətini televiziya idarə edir.
Reklamlar nə olacağını, seriallar necə yaşayacağını, yayımlanan
musiqi, əyləncə, mədəni proqramlar zövqünü, mədənimaarif,
tədris proqramları intellektual dünyagörüşünü biçimləndirir.
Televiziya həmçinin sosial itaət, bərabər yaşamaq, dözümlülüyü
də təlqin etdiyindən inteqrasiya prosesini sürətləndirir. Deməli,
televiziya əsas yönəldici, rəyyaradıcı qüvvə kimi özünün ictimai
məzmunu baxımından faydalı, həmçinin bədii səviyyəyə malik
olmalıdır.
Bədii səviyyə bir çoxlarının hesab etdiyi kimi mücərrəd deyil,
konkretdir və bu yöndə mübahisələr səslənsə də, onun incəsənət
növü kimi estetik prinsiplərə söykənmiş meyarlarla ölçülməsi
gərəkdir. Televiziyanın yayım vahidinin bədii səviyyəsi onun
tərkibinə daxil olan sənət növlərinin bədii kamilliyi, qanunauy
ğunluqları, estetik vektora uyğunluğu ilə hesablanır.
Televiziya tətbiqi sənət kimi bizimlə hər gün ünsiyyətdə olan,
məhrəm, həmçinin evdə qavranılan incəsənət növü olduğundan
onun bütün vaxtlarda “nə deməsi” mühümdür. Biz TVyə ba
42
xanda kino və ya teatrda olduğu kimi özümüzü “hazırlamırıq”,
gözlənilməzlik bizi hər bir vaxt yaxalaya bilir. Bu cəhət TVnin mə
dəni mahiyyətini daha da artırmış olur. Hər gün evimizdə ol duğu
üçün TVnin canlılığı, üzviliyi, məhrəmliyi olduqca mühümdür.
Məşhur kinorejissor S. Eyznşteyn TV yarananda, orada aktyorun
üzərinə düşən vəzifələri qeyd edəndə məhz bu cəhətləri düşün
müşdür. Axı ekranda olan şəxs nə deməyindən və kimliyindən
asılı olmayaraq həyatımıza gəlir. Ona görə də ora çıxan şəxsin can
lılığı, ruhi ünsiyyətcilliyi, təbii danışığı, basmaqəlibçilikdən uzaq
ifadələri qavramamızda iştirak edə bilər.
Məşhur estetik alim Y. Boryev televiziyanın istedad meyarlarını
qeyd edərək aşağıdakı cəhətləri göstərir: “Telesənət xadimi akt
yorun, jurnalistin, rejissorun xüsusiyyətlərini özündə birləşdirərək
cəzbedici erudisiyalı insanlarla ünsiyyətdə asan və təbii, reaksi
yada anilik, hazırcavablıq, iti zəka improvizəyə qadir, nəhayət
vətəndaşlıq, publisistik cəhətlərinə malik olmalıdır”. (120, səh. 294)
Bu baxımdan TV sahəsinin tənqidi metodologiyasında televizi
ya kanalının təhlili əsas yer tutur. Telekanalın keyfiyyəti, həmçinin
ayrılıqda istər informasiya proqramı, istərsə də publisistik, bədii
verilişlərin yaradıcı səviyyəsi təhlil obyektinə çevrilməklə, tam
mənzərənin yaranmasına imkan verə bilər. Mövzu və biçim bu
rada başlıca obyekt olaraq televiziyaşünaslıqda çözüm hədəfi
seçilməli, yalnız bundan sonra onun ictimaisosial əhəmiyyəti
barədə mülahizələrə yer verilməlidir.
Bütünlüklə telekanalda və informasiya proqramlarında publisis
tik mövzunun mövcudluğu, onun əhəmiyyətliliyi, qaldırılan prob
lemin yeniliyi, əhatəliliyi, əsaslandırılması, mülahizə və dəlillərin
inandırıcı olması, mövzunu müzakirə edən şəxslərin peşəkarlığı
əsas aparıcı cəhət kimi ortaya çıxır və ünvanlanan tamaşaçı audito
riyasının dəqiq təyini zamanı uğur gətirir. Bu, daha çox informativ,
inteqrativ, təşkilati və sosialpedaqoji fəaliyyətə yönəlmiş veriliş,
tokşou, icmal, şərh buraxılışlarında tələb olunan cəhətlərdir. Möv
zunun mövcudluğu, onun yeniliyi, əhəmiyyəti və aktuallığı TV
üçün olduqca vacib şərtdir ki, bunların olmaması onun əsas üstün
lüyünü azaltmış olur. Mövzu dəlillərə, mülahizələrə əsaslandığı
kimi onun çözümü də inandırıcı, peşəkar səviyyədə aparılmalı
dır. Əks halda bu, mövzu ətrafında gəzişmədən başqa heç bir yük
daşımayaraq tamaşaçını maraqlandırmayacaq. Həmçinin bu tip
yayımda süjet və reportajlarda hadisəlilik, informasiyalılıq, möv
zunun əhatəliliyi, operativliyi, orijinallığı qorunmalıdır. Bu, süjet
və reportaja qoyulan əsas tələb olduğundan onun çözümü məhz